Ik knipper tegen het felle licht als ik wakker word. Ik voel een deken om me heen en ik heb geen schoenen meer aan. Ik duw mezelf rechtop en ik zie mijn vader uit de keuken lopen. "Hi dad," zeg ik met een trillerig stemmetje en mijn vader kijkt me bezorg aan. "Lusa, mijn meisje, gaat het wel?" vraagt hij en ik knik gerustellend, maar ik voel me vreselijk. Ik heb hoofdpijn, buikpijn en verschrikkelijke spierpijn. De spierpijn is nieuw. Ik ga weer liggen om verder te slapen, maar mijn vader houdt me tegen. "Ga maar lekker in je bed liggen meis, anders moet ik je vanavond weer wakker maken..." Ik knik bevestigend en sta wankelend op. Ik loop naar mijn kamer en plof zuchtend op mijn bed. Ik val gelijk in slaap.
"Lusa, Lusa, Ouy Deen Ew! Lusa, Esaelp Pleh!" Dit klagelijke gezang wordt nu al meer dan tien minuten herhaald. Eerst dacht ik dat ik het alleen in mijn hoofd hoorde maar natuurlijk moet het weer echt zijn. Ik druk mezelf omhoog en kijk om me heen. Mijn blik valt op een klein lichtpuntje. Ik laat mezelf uit bed glijden en merk dat ik geen hoofdpijn en buikpijn meer heb, alleen nog een klein beetje spierpijn. Het lichtpuntje beweegt niet, wordt niet feller of zoiets, het blijft precies hetzelfde. Ik besluit om het van dichterbij te bekijken. Ik zie als ik dichterbij kom dat het een blauw lichtje is maar verder kan ik er niks aan ontdekken.
"Lusa, Lusa, Ouy Deen Ew! Lusa, Esaelp Pleh!" Daar gaan we weer. Ik overweeg mijn kansen en hou mezelf dan voor dat het maar een lichtje is en ik het best kan aanraken! Ik strek mijn hand uit en raak het lichtje aan. Zie je wel, er gebeurt ni-.
___________________
Heel erg bedankt voor het lezen! Cliffhanger haha >:)
Vote commend and follow!
