Psychotic (A Harry Styles Fanfiction) [Greek Translation/ΕΛΛΗΝΙΚΑ]

Κεφάλαιο 1

Ήμουν έτοιμη να μπω πάλι μέσα απ’ το να περιμένω  έξω με αυτόν τον καιρό, όταν μια σκούρα κλούβα πάρκαρε ακριβώς έξω από το κτήριο. Δύο φρουροί βγήκαν πρώτοι και άνοιξαν την πίσω πόρτα. Τώρα με κατέλαβε η περιέργεια. Πώς ήταν; Πόσο χρονών να ήταν; Να ήταν ελκυστικός ή αποκρουστικός;

Σύντομα το ανακάλυψα. Οι φρουροί πλησίασαν το φορτηγάκι και έπιασαν ο καθένας ένα από τα χέρια του. Όπως τον τράβηξαν έξω απ’ το όχημα κοιτούσε προς το έδαφος οπότε δεν μπορούσα να δω το πρόσωπο του. Τα χέρια και τα πόδια του ήταν δεμένα με χειροπέδες που έτριζαν καθώς περπατούσε. Φορούσε ήδη μία απ’ τις φρικτές μπλε/γκρι στολές που ήταν υποχρεωτικές για τους ασθενείς εδώ. Ακόμα και στην ακολάκευτη στολή μπορούσα να πω ότι ήταν ψηλός και λιγνός. Πριν ανέβει τα πέτρινα σκαλιά που οδηγούσαν στο κτήριο ο νεαρός με κοίταξε και μπορούσα να τον δω λεπτομερώς.  Το να πω ότι ήταν ελκυστικός θα ήταν υποτιμητικό.

Ήμουν έκπληκτη από την αναμφισβήτητη ομορφιά του παλιανθρώπου που στεκόταν μπροστά μου. Έμοιαζε πιθανόν περίπου στα 20. Είχε μακριές πυκνές βλεφαρίδες που σχημάτιζαν τα σαγηνευτικά πράσινα μάτια του. Τα παχουλά χείλη του ήταν ελαφρώς ανοιχτά όπως περπατούσε στα μαρμάρινα σκαλοπάτια. Είχε ανακατεμένα σκούρα μαλλιά που έπεφταν στο μέτωπο του και ήταν μπούκλες γύρω από τα αυτιά του. Επίσης είχε ένα δυνατό, προεξέχων σαγόνι που ήταν σφιγμένο σφιχτά και φρύδια που ήταν τσαλακωμένα στη μέση από τον θυμό όπως άκουγε τις διαμαρτυρίες που φώναζαν και απαιτούσαν να θανατωθεί.

Δεν ξέρω τι περίμενα. Περίμενα να ξεσπάσει, να φωνάξει κάτι, οτιδήποτε. Αυτό κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι όταν φτάνουν. Φρικάρουν ή προσπαθούν να το σκάσουν ή φωνάζουν γελοία πράγματα. Σίγουρα κάποιος σατανικός σαν αυτόν θα έκανε κάτι ακραίο. Εννοώ, έγδαρε 3 γυναίκες. Τι είδους άρρωστος άνθρωπος το κάνει αυτό? Αλλά όχι, απλά περπάτησε ευθεία προς την είσοδο χωρίς να πει κουβέντα.

Σκούντηξα την Kelsey, «οπότε αυτό ήταν;»

«Υποθέτω,» ξεφύσηξε «είναι κρίμα, περίμενα κάτι πιο συναρπαστικό.»

Γέλασα με το συνεχές χιούμορ της που ποτέ δεν αποτύγχανε να με κάνει να χαμογελάω. Ήξερα ότι σκεφτόταν το ίδιο πράγμα με μένα. Το άτομο που μόλις μπήκε μέσα ήταν πιθανόν το πιο δελεαστικό, πανέμορφο αρσενικό που είχαμε δει ποτέ. Αλλά κανείς δεν ήθελε να παραδεχτεί ότι τους έλκυε ένας ψυχοπαθής.

«Εντάξει, όλοι πίσω στις δουλειές σας» η επιτηρήτρια, κ. Hellman διέταξε καθώς τους έδιωχνε όλους μέσα στο κτήριο. Ήταν περίπου 50 χρονών με ξανθά μαλλιά και διαπεραστικά μπλε μάτια. Δεν την συμπαθούσα καθόλου αλλά χρειαζόμουν τη δουλειά. Ήμουν έκπληκτη που πήρα μια δουλειά που πληρώνει τόσο καλά μόλις στα 20 μου χρόνια. Έχω πτυχίο αλλά ακόμη χρειαζόμουν να δουλέψω σκληρά για να πάρω υψηλότερη θέση.