Eternals || ChanBaek

Elysion'a Giriş

Şarkı: Russ- Pull the Trigger
Medya: Kiklop
To: Moonlightcliff
******

"Anne? Baba? İyi misiniz?" Chanyeol kapıdan içeri girdiğinde annesiyle babası ellerindeki kağıt parçasına dolan gözlerle bakıyorlardı.
"Hey?" Cevap alamayınca kulaklıklarını çıkardı ve yanlarına gitti. "Sorun ne?"

Annesi ve babası ona cevap vermiyorlardı. Sonunda annesi gözlerini silerek derin bir şekilde iç çekti. "Üç nesil atlayacağını sanıyordum!" Babası da mutsuz bir ifadeyle annesine sarıldı. "Öyle olması gerekiyordu, yapabileceğimiz bir şey yok."

"Ne üç nesil atlıyor?"

"Bu bir lanet! Onu almasınlar! Beni alsınlar! Chanyeol bizsiz yapamaz... Ben oğlum olmadan yapamam..." Annesi konuşmanın başlarında bağırarak ağlasa da sona doğru çok güçsüz düşmüştü ve sesi kısılmıştı.

"Arkadaşlar! Merhaba, ben geldim!" Chanyeol sonunda bağırarak ellerini havaya kaldırdı ve kendini fark ettirmeye çalıştı.

"Chanyeol... Benim küçük Chanyeol'um..."

"Küçük mü-" Annesi ağlayarak ona sarıldığında Chanyeol konuşmaya devam edemedi. Babası da ağlamaklı gözleriyle ona gülümsüyor ve saçlarını okşuyordu.
"Böyle duygusalsanız iki ihtimal var..." Chanyeol şüpheyle geri çekildi. "Ya ölüyorum, ya da kardeşim oluyor? Bu ikisi arasındansa umarım ölüyorumdur?"

Ortamı yumuşatmaya çalıştıysa da annesi ve babası hala ağlıyordu.
"Ne okuyorsunuz siz?" Chanyeol ellerindeki kağıdı almak için bir hamle yaptıysa da ilk kelimeyi okuduktan sonra annesi kağıdı ondan aldı. "Elysion'a kabul mektubu mu? Elysion ne?"

"Seni çok seviyoruz oğlum.."

"Korkmaya başlıyorum..." Chanyeol gerçekten gerilmişti. "Neyse, ödevim var benim. Odada olacağım. Akşam yemeğinde seslenin!"

"Chan-" Chanyeol odasının kapısını açtığında odadaki her şeyin paketlenmiş olduğunu gördü.

"Bu ne?" Bir süre odasının ortasında duran onlarca kutuya ve bavullara baktı. "Taşınıyor muyuz?"

"Biz değil." Babası derin bir iç çektiğinde evin kapıları kırılırcasına açıldı. Chanyeol içeri giren tanımadığı insanlara bir küfür savururken babasıyla annesi yavaşça eğildiler. "Zaman geldi."

"Anne! Baba!" Chanyeol onlara doğru koşarken adamlar da kendisine doğru geliyordu. "Bir saniye! Ne yapıyorsunuz?!" Garip kıyafetli adamlardan çok güzel bir koku geliyordu. Hatta koku o kadar başını döndürmüştü ki ayakta kalamadı ve yere çöktü. Gözleri kararmadan önce adamların sırtından çıkan kanatları ve ayakları yerine üzerine bastıkları toynakları görmüştü.

Veya sadece kokunun yarattığı bir halüsinasyondu, bilemiyordu.

*********
Terler içinde uyandığında yine kendi odasındaydı. Gördüğü saçma rüyayla kendi salaklığına güldü. Hızlıca aynada saçını ve üzerini düzeltti. Tuvalete gitmek için kapıyı açtığı anda tekrar donakaldı. Burası evinin koridoru değildi. Bir kez daha dönüp odasına baktı. Pekala, odasında her şey aynı görünüyordu. Ardından tekrar koridora döndü.

İçini bir korku kaplarken sakin olmaya çalıştı. Böyle şeyler oluyordu, küçüklüğünden beri böyle rüyaları gerçek sanmasını sağlayan şizofrenisi vardı.
"A-anne? Baba?"

İlerilerden gelen uğultu dışında hiçbir ses yoktu. Chanyeol derin bir nefes aldı ve tekrar denedi. "Anne! BABA!" Olabildiğince yüksek sesle bağırdı. Kimseden cevap gelmeyince duvarın yanında yere çöktü. "Lütfen... Lütfen tamamen delirmemiş olayım... Anne!"