Claustrofobie - Niall Horan [Don't read this please ]

Chapter 16

Luister 'River flows in you - Yiruma'  Tijdens dit hoofdstuk.

Zayn p.o.v.

Ze is weg. Skylett is dood. We hebben haar gezocht, overal. We hebben de politie erbij gehaald. Zij hebben gezocht, overal. "Jullie moeten accepteren dat ze er waarschijnlijk niet meer is." Dat is wat ze gezegd hebben. Haar lichaam is nergens gevonden. De kans dat ze nog leeft wordt met de dag kleiner. Eigenlijk bestaat die kans helemaal niet meer. We willen gewoon niet accepteren dat ze dood is. "Misschien wordt het tijd dat jullie een begrafenis gaan regelen." Dat is wat ze gisteren zeiden. Hoe kunnen we nou een begrafenis regelen? Misschien leeft ze nog. We hebben haar lichaam niet eens, dan valt er toch niets te begraven? Harry was hem geflipt. De tranen rolden over zijn gezicht. Net als bij de anderen, en bij mij. Louis trok hem tegen zich aan. Hij liet het niet toe. Hij sloeg zich uit z'n greep en begon te schreeuwen. Hij sloeg alles wat hij maar kon raken kapot. Daarna rende hij naar boven. Wij bleven achter. Verbaast over z'n actie. Niemand die iets zei. We hoorden boven de deur met een harde klap dicht gaan. Hij had zich opgesloten, net als Niall al 5 dagen doet. Niall was hem de dag zelf al geflipt. Hij gaf zichzelf de schuld van alles. Ik weet wel beter. Hij wil het alleen niet horen. Liam, Louis en ik proberen sterk te blijven, wat eigenlijk onmogelijk is. We doen het voor Skylett want dat is wat ze vroeg, maar ook voor Niall en Harry. Vanbinnen ga ik kapot. Wat als ik eerder thuis was geweest? Wat als ik nooit was weg geweest? Was ze hier dan nog? Zou ze dan nog leven? Liam en Louis hebben het uit m'n hoofd proberen te praten. Het heeft alleen niet geholpen. Ik blijf mezelf beschuldigen, net als Niall die zichzelf beschuldigd. Ik heb geprobeerd met Niall te praten, hij laat alleen niemand binnen. Soms sta ik voor z'n kamer. Dan hoor ik hem snikken, tegen zichzelf praten dat het zijn schuld is, of hij tokkelt de hele tijd het zelfde zielige deuntje op zijn gitaar. We willen hem zo graag helpen. Hij laat het gewoon niet toe. We zijn er allemaal helemaal kapot van. Liam, Louis en ik hebben met veel pijn besloten om toch een soort afscheid te regelen. "Je moet dit afsluiten, anders leef je voor de rest van je leven in onzekerheid." Dat is wat ze zeiden. "Dan maar voor de rest van m'n leven in onzekerheid." Had Niall boos gezegd. Ik zag de pijn in zijn ogen. Maar we moeten realistisch blijven. We kunnen niet in onzekerheid blijven leven. We moeten het afsluiten. We moeten accepteren dat ze er niet meer is. Ook al willen we het niet geloven. Ook al kunnen we het niet geloven. Als ik over straat loop zie ik ieder meisje met blond krullend haar voor Skylett aan. Elke dag als ik beneden kom hoop ik dat Skylett de trap af komt lopen, zoals ze altijd deed. Dat we samen kunnen ontbijten zoals we meestal deden. Als ik thuis kom, ze weer op de bank zit met haar knieën opgetrokken en een glimlach op haar gezicht. Het gebeurt niet meer. Ze is weg. Ze komt niet meer terug. Skylett is dood.

--

Woww dit was best wel moeilijk om te schrijven...

Ik beloof snel weer te uploaden.

loveeyouallx