Claustrofobie - Niall Horan [Don't read this please ]

Proloog

Langzaam loop ik door de gangen van het schoolgebouw. Ik kijk goed om me heen, bang dat ik weer een pester tegen het lijf loop. Ze pesten me nu al 3 jaar lang. Het wordt de laatste tijd steeds erger. Het is al zover dat ik mezelf snij. Ik denk zelfs al aan zelfmoord plegen. Ik zie het gewoon niet meer zitten. Ik wordt uit mijn gedachten gehaald door iemand die op mijn schouder tikt. Ik kijk bang opzij. ''Zo zo, wie hebben we daar'' Klinkt Robin's stem door de gang. Achter hem staan zijn meelopers Daniel en Bas. Ze kijken me met een smerige glimlach aan. Ik weet wat er nu gaat gebeuren. ''Alsjeblieft laat me met rust.'' Robin pakt mijn arm vast. ''Laat me los!'' Ik ruk mijn arm uit zijn hand. Meteen voel ik een vlakke hand tegen mijn wang. Tranen stromen over mijn wangen. Robin sleurt me mee. Ik stribbel tegen maar al snel voel ik een duw in mijn rug van Daniel. De kast is al in zicht. Er loopt niemand over de gang, niemand die me kan helpen. Ik hoor de jongens lachen. Bas maakt de deur van de kast open. Robin duwt me naar binnen. ''Alsjeblieft, niet doen!'' Snik ik. De deur wordt hardt dicht gesmeten en ze doen hem opslot. Ik begin sneller te ademen. Ik raak in paniek en trap in het rond. Ik beuk tegen de deur aan. Niemand die me helpt. Ik krijg steeds minder lucht. Na een tijdje wordt alles zwart. 

-------------------------------------------------

Laat me weten wat jullie hier van vinden :)

Ik begin met het verhaal als ik 5 votes heb en 3 comments. 

Ik draag het hoofdstuk op aan degene met de leukste reactie!

Byeeee xxx