Doubting Love Again (Vervolg Falling In Love Again) || Luke Hemmings || GESTOPT

8. Een tutor & Een afspraak

Luke was echt mijn reddende engel. Voor ik hem vertelde over mijn cijfers was is erg gestrest en zag ik door de bomen het bos niet meer. Vanochtend vroeg heeft Liz me al een bijles wiskunde gegeven. Ik kon het niet helpen om niet te vragen of ik haar echt niet tot last was, maar -zoals Luke al zei- wilde ze graag helpen en verveelde ze zich dood tijdens de soundcheck. Op het moment volg ik mijn eerste lesuur... aardrijkskunde. Mijn blik gaat langzaam het lokaal rond op zoek naar iemand die eruit ziet alsof hij goed is in het vak. Ik zucht. Hoe ziet iemand die goed in aardrijkskunde is eruit? Opnieuw slaak ik een zucht. Natuurlijk is er geen bepaald "Ik ben goed in aardrijkskunde" uiterlijk. Ik bedoel kijk naar Luke, je kunt niet meteen zien dat hij goed is in wiskunde... en science... Was ik daar maar goed in. Voor de tweede keer laat ik mijn blik over mijn medeleerlingen glijden. Ik zal het gewoon maar aan een aantal mensen moeten vragen. 'Hoe gaat het met je rockstar vriendje?' Ik schik op uit mijn gedachten. 'Huh, wat?' Vraag ik afwezig aan de donkerblonde jongen voor me. Ryan hangt schuin op zijn stoel en kijkt me grijnzend aan. 'Luke. Hoe gaat het met onze rockstar?' Lacht hij. Ik geef hem een klein glimlachje. 'Uh, goed.' Mompel ik. Ryan draait zich verder naar me toe. 'Sure. Trouble in paradise?' Vraagt hij zacht waardoor zijn Australische accent er overduidelijk uit komt. Ik schud afwezig mijn hoofd en probeer langs hem heen te kijken. Ik moet echt iemand vinden die me kan helpen. Buiten dat Ryan me van mijn zoektocht naar een bijles docent af houdt, vind ik het ook irritant om met hem over Luke te praten. Oké, ik snap dat ze vrienden zijn... of waren voordat Luke in een band ging, maar dit soort dingen ga ik echt niet met hem bespreken. En daarbij, tussen mij en Luke gaat het prima.

'Wat zoek je?' Geïrriteerd kijk ik Ryan weer aan. Zou hij z'n kop houden als ik antwoord geef? Ik waag het er op. 'Ik zoek iemand die me bijles in aardrijkskunde kan geven.' Zucht ik. Mijn ogen vallen op een meisje vooraan in de klas. Ze kijkt aandachtig naar het schoolbord en steld om de regelmatig een slimme vraag. Perfect. Die zal het vast wel snappen. Ryan zit ondertussen weer recht op zijn stoel wat betekent dat ons gesprek is beeïndigt.

Wanneer de bel gaat prop ik snel mijn boeken in mijn tas terwijl ik het meisje die mogelijk mijn tutor wordt in de gaten. Shit, ze is snel. Ze slaat haar rode rugzak over haar schouders en loopt richting de deur van het lokaal. Haastig prop ik alles dieper in mijn tas zodat de rits dicht kan krijgen en op tijd naar het meisje toe kan lopen. Maar als ik op kijk is ze al verdwenen. Shit! Daar gaat m'n tutor! Geïrriteerd leg ik mijn hoofd in mijn nek. Waarom gebeurd dit mij nou?

Tijdens de lunchpauze sta ik bij Olivia's kluisje. We hebben al een heel schema voor de surf trainingen en de frans bijlessen opgesteld. Net op het moment dat Olivia haar laaste boek in haar kluisje dumpt, klinkt er een kuch achter me. Ik draai me om naar Ryan, die nonchalant tegen een rij kluisjes leunt. Achter me hoor ik Olivia geschokken naar adem happen. Ik wil me naar haar terug draaien om te kijken wat dat nou was, maar Ryan houdt mijn aandacht vast. 'Je wilde bijles aardrijkskunde toch?' Grijnst hij. Ik knijp mijn ogen wantrouwend tot spleetjes. 'Uhuh.'

'Mooi. Jij en ik, morgen na school in de bibliotheek.' Zonder een antwoord af te wachten of iets toe te voegen, loopt Ryan langs ons heen. Verward draai ik me om naar Olivia die zich half omgedraait heeft om Ryan na te kijken. 'Uhh was dat raar of was dat raar?' Vraag ik nog steeds verward door de donkerblonde jongen. Het was niet eens een vraag, maar een aankondiging... what the fuck? Als Ryan uit het zicht is draait Olivia zich weer naar me toe. Haar wangen zijn roze en aan haar lippen te zien onderdrukt ze een glimlach. Olivia merkt mijn achterdochtige blik op en verschuild zich haastig achter haar kluisdeurtje. 'Wat heb jij nou?' Lach ik. 'Zag ik dat nou goed? Die blos op je wangen?' Een zachte giegel komt achter het deurtje vandaan waardoor ik in de lach schiet. 'Oh Olivia toch...' Zucht ik plaagerig. Olivia komt lachzaam achter haar kluisdeurtje vandaan en doet hem dicht. 'Jij en-'

'Sssh!' Onderbreekt ze me sissend. 'Maar je vind hem l-' Begin ik ongelovig.

'Ssshh!'

Later die middag staan we samen op het strand met onze surfboarden en wetsuits aan. Er zijn flinke golven en weinig mensen. Ideaal om te surfen dus. 'Oke, laten we eerst even opwarmen.' Stel ik voor terwijl ik mijn surfboard in het zand steek. Olivia staat aarzelend tegenover me. Aan haar gezicht kan ik zien dat ze ergens diep over na aan het denken is, wat me best nieuwsgierig maakt. 'Is er iets?' Ze knippert even met haar ogen om zichzelf los te maken van haar gedachten en kijkt me aarzelend aan. Het blijft even stil. 'Denk je dat hij mij ook leuk vind? Ryan, bedoel ik.' Vraagt ze onzeker. Er verschijnt een lach op mijn gezicht terwijl ik mijn vriendin aankijk. Om de één of andere reden ben ik nooit zo'n fan van Ryan geweest, maar de gedachte van Olivia en Ryan? Ik weet dat ik er geen probleem mee zou moeten hebben, maar toch voelt het raar. 'Geen idee.' Antwoord ik. Olivia's gezicht kijkt weer nadenkend, maar ook een beetje sip. 'Ik ken hem niet zo goed, dus ik weet het niet echt...' Voeg ik eraan toe in de hoop Olivia iets op te beuren. Ze zegt niets, maar geeft me alleen een knikje. Een idee komt in me op. Een idee dat ik niet echt leuk zal vinden, maar Olivia misschien kan helpen en blij kan maken. Zal ik het voorstellen? Even twijfel ik, maar al snel bedenk ik me. 'Ik kan Ryan voor je uithoren nu hij me bijles geeft.' Olivia kijkt me ongelovig aan. 'Nouja, voor zover ik dat kan doen dan.' Voeg ik er twijfelachtig aan toe. 'Oh my god, echt?' Een lach ontsnapt uit mijn mond. 'Tuurlijk, ik zal kijken wat ik uit hem los kan krijgen.' Lach ik. Olivia steekt haar surfboard in het zand en omhelst me stevig. 'Dankje.' Een beschaamd gevoel komt in me naar boven. Het was echt super egoïstisch om te overwegen om dat niet voor haar te doen. Ik bedoel het is wel het minste wat ik voor haar kan doen. Olivia heeft me al enorm geholpen en gaat me ook nog helpen met Frans. Hoe kon ik zo egoïstisch zijn om mijn oordeel over Ryan boven die van Olivia te stellen? Als zij hem leuk vind dan kan ik dat toch niet niet leuk voor haar vinden? Wanneer Olivia me los laat rek ik mijn benen op. 'Zullen we nu beginnen met trainen voordat die golven weg zijn?' Zeg ik met een knikje naar de zee.

De rest van de middag en avond trainen Olivia en ik aan één stuk door. Het is kei hard trainen en de tijd gaat ook snel voorbij, maar buiten dat is het super gezellig. Ik realiseer me nu pas hoe goed ik het heb getroffen. Een geweldige nieuwe vriendin die kan surfen, goeie golven, een mooi huis, mooi weer en hoewel ze er nu niet zijn, Ashton, Calum, Michael en natuurlijk Luke zijn ook de belangrijkste redenen dat ik geen spijt heb van de verhuizing. Als je me nu zou vragen of ik terug naar Nederland zou willen.... zou ik nee zeggen.

A/N:

Heey! Dit was een beetje een filler. Hopelijk vinden jullie dat niet erg ;P

Even een kleine uitleg om alles even duidelijker te maken: Aria is heel onzeker en voelt zich ook snel schuldig omdat ze onzeker is. Daarom voelde ze zich ook beschaamd toen ze twijfelde of ze Olivia wilde voorstellen om Ryan uit te horen. Aria wil altijd het beste voor iedereen en dat iedereen blij is omdat ze niemand kwijt wil. En wat Ryan betreft, ze heeft vertrouwingsproblemen (is dat hoe je het schrijft?)

Hopelijk maakt deze uitleg alles iets duidelijker :P Laat me alsjeblieft in de comments weten wat je ervan vond want ik vind het echt leuk om jullie comments te lezen :)

xxxxx