Chapter 1 Part 1: The Beginning

9 0 0
                                    

-3 Years Ago-

"Flight number ICN 245 going to Seoul South Korea Is Now Ready For Boarding Please Proceed To Gate Number 5"

Kasalukuyang Nakatitig Sa Kawalan Si Liza.. Ito Na Nga Ba Ang Hinihintay Nyang Pagkatataon Para Kalimutan Nag Lahat Ng Nangyari Sa Kanila Ni Raymond? Si Raymond Ang Kaisa Isang Lalaking Minahal Nya. 6 Years Of Being Together Is Not A Joke. Lumaki Sila Ng Magkasama. Nagsimula Bilang Magkaibigan Hanggang Sa Naging Magkasintahan. 14 Years Old Ng Magsimula Ang Pagmamahalan Nila. Since Magkakilala Ang Kanilang Mga Magulang, Pinayagan Silang Maging Mag On Sa Gabay Ng Kanilang Mga Pamilya.  Pero Nauwi Ang Lahat Sa Wala. Naiwan Sya Mag Isa Kapalit Ng Pangarap... Pangarap Na Matagal Ng Inaasam Ni Raymond.

"Anak, Kailangan Ba Talaga To? Pwede Ka Naman Dito Nalang Mag -aral, Ilang beses ka na din umalis ng bansa para mag trabaho, dito ka nalang, madami din naman ding ibang school na nag ooffer sa iyo ng magandang scholarship eh.. " Banggit Ng Ina Ni Liza Na Si Lanie

"Ma, Pag bigyan mo na ako, para din naman sa ating lahat to, tutal nakapag tapos naman na si bunso at si kuya, gusto ko naman matupad ang pangarap ko sa sarili ko at gusto ko sa isang magandang eskwelahan sa ibang bansa para maiba naman, mas ok na to sa asia lang malapit"

"Liza, dito ka nalang kasi, tutal may trabaho naman ako, ako naman mag papaaral sayo, dito din si kuya James mo" Banggit ni Jayson 2nd older brother ni Liza

"Wag na makulit kuya, ito na oh may visa na may ticket na...wag ng awat please" Tawa ni Liza

"Hayaan nyo na si ate, kailangan nya din yan, ilang taon na din syang nagpapakapagod para sa tin, ibigay na natin ang gusto nya" Singgit ni Raine, bunsong kapatid ni Liza

Alam ni Raine ang totoong dahilan kung bakit naisipan nyang umalis ng bansa, siguro dahil parehas silang babae naiintindihan nya na kailangan nya itong gawin para tuluyan na nyang makalimutan ang lahat.

Mama, Kuya, Raine Sige Na Mag Board Na Ako Tawaga Ko Nalang Kayo Pag Dating Ko Dun, Wag Kau mag alala, alam nyo naman na kayang kaya ko to no! Scholar Yata To :p

Nagyakapan silang magkakapamilya at dumiretso na sya sa gate...

Ilang oras ay nag take off na ang eroplano..

Ito Na ito, sabi ni Liza Sa Sarili, Pag lapag ko sa Seoul, kakalimutan ko na ang lahat ng mga panget na nakaraan ang magsisimulang ulit bilang bagong ako.

My Love From SeoulWhere stories live. Discover now