Pamana: Sumpa o Biyaya? (1)

439 26 1
                                    

*(Belated) Happy new year everyone. Sobrang nagpapasalamat ako sa mga papuring natatanggap ko mula sa inyo dahil sa paranormal true stories na ito pero gusto ko lamang pong ipaalam na hindi lang ito kwento ko, kundi kwento rin ito ng mga kaibigan, kakilala, at gaya niyong mambabasa na nais magbahagi ng karanasan patungkol sa paranormal. Dahil sa ambag nila kung kaya nagpapatuloy tayo sa pag uupdate at nagiging maganda ang ranking nito sa paranormal genre.

Gayundin, patuloy pa rin po akong tumatanggap ng totoong kwento kaya kung may nais kayong ibahagi sa akin pm niyo lang po ako.

Nagpapasalamat din po ako kay Ms. Anonymous sa pagbabahagi ng unang part ng kanyang story.

At ngayon tayo na pong magpatuloy sa susunod na kwento.

************************************

Just call me Clara.

I was in denial but slowly, I'm trying to open my eyes on what I shouldn't deny. I am suffering depression and as what we always believe that depression may strikes someone even without reason, I thought it striked me in that way.

But no, I am suffering depression because of a certain thing that I have been always denying of.

My third eye is vividly open.

Hindi lang ako pati ang mga kapatid at papa ko. My brother died five years ago. He was diagnosed with a complicated leukemia and other unknown illnesses but we, my family, had known better.

His third eye was more vivid than mine. There were some instances that he was able to use his precognition ability.

Death is a law of nature and no one should mess up with it. When it's your time, it's a times up for you. But my brother messed up with it many times.

He had foreseen death of other people many times and he was able to prevent it.

And he had also prevented a life that was about to bloom. He had seen me becoming a mother at the age of 18 pero pinigilan niya, I was 15 when he predicted that.

Hindi ko alam kung paano pero sinabi niya sa akin na hindi dapat ako mag-alala dahil hindi ako mabubuntis sa murang edad.

True to his words, now, I am still not a mother but almost. An unfortunate thing happened. I don't know what to do or what to think when that happened 'coz definitely, it broke my heart but never had thought of blaming my brother.

I believe it happened for a reason. Yeah, I believe. Because I know God has better plans for me.

My brother had a very strong connection to supernaturals. He could actually talk with them. He was able to be in one with air and use it to predict the weather. He was gifted and a special chosen one.

Pero kahit kakaiba ang kuya ko, hindi niya napapabayaan ang social life niya. He had a lot of friends who accepted him of who he was. Yes, his friends knew about his special ability but they loved him even with his wierdness.

Napakaraming karanasan ng kuya ko na alam ko dahil madalas siyang magkuwento sa amin noon and I could share it here one by one but I intended to share this one.

Last 2010, when we noticed a sudden change sa kuya ko. Bigla siyang pumayat at tila stress. And last 2012, he never made it. Pero noong nakikipaglaban pa siya sa napakaraming sakit na 'yon he confessed some things to our mother why he ended up beaten with health complications.

Una, may nagkagusto sa kaniyang engkantada pero palagi niyang inaaway.

Pangalawa, may nagkagusto sa kaniyang babae na isang tao ngunit inaway niya at ang babaeng iyon ay may lahing mangkukulam.

Pangatlo, ang landlady niya before noong college pa siya ay mayro'n silang hindi pagkakaintindihan at namatayan iyon ng anak, dahil nang minsang nag-away sila ni kuya ay buntis ng oras na 'yon ang landlady. Kambal ang anak nito pero namatay ang isa at si kuya ang sinisisi kaya siya pinakulam.

Pang-apat, may napatay si Kuya na batang engkanto. May palaisdaan kami noon, mga tilapia. Palagi kaming nakatambay ro'n noon. At si kuya, sabi niya, habang nanghuhuli siya ng tilapia ay may nasagi siyang batang engkanto na naglalaro at nahulog ito sa palaisdaan.

He saw how that supernatural kid struggled in the water but he did nothing to save the kid. Kaya binalikan si kuya ng pamilya no'ng bata.

Panglima, he declined his calling to be a healer. Actually, may tinanggap na siyang mutya pero binalik niya. It was from my grandfather. Isang mananambal ang lolo ko.

Panghuli pero ang may pinakamalaking impact sa lahat, he suffered too much because it was the payment for preventing death many times and stopping a life to bloom.

Halos dalawang taon kong na-witness ang paghihirap ni kuya. Minsan kong nasaksihan ang nakakatakot na pag-atake ng sakit ni kuya, umiiyak siya habang humihingi ng tulong. Nakita ko kung paano unti-unting lumulobo ang tiyan ni kuya sa loob lamang ng ilang minuto.

Sabi pa niya, nilalaban niya sila. Napakarami raw nila. Kaya sa tuwing inaatake siya, pinapalibutan namin siya ng buo naming pamilya kasama ang malalapit na kaibigan at tinutulungan siya sa pamamagitan ng panalangin sa Diyos.

At sasabihin niyang, wala na sila, naitaboy na raw niya. Unti-unti ring bumabalik sa normal ang tiyan ni Kuya. And the doctor couldn't even find the exact word to fathom when once it happened in my brother's hospital suite.

But eventually, my brother surrendered. He told my mother that he's tired and he just wanted to end up his misery. Kahit masakit, tinanggap namin. Pinalaya namin si kuya.

But before he left he told me to be strong dahil ako raw ang sunod.

I'm scared. Who wouldn't be?

But he had assured me that he will do everything he can to help me even if he's not around anymore.

Sa aming apat na magkakapatid, ako at ang namatay kong kuya ang may pinakamalakas na sixth sense. Nasa dugo namin ang kakaibang kakayahang ito, from both sides of our parents.

Hanggang dito na lang muna. Don't worry, you'll get to know my personal experiences soon and why I ended up depressed and weary.

Paranormal True Stories- Ang malikot na imahinasyonTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon