Zostań - Phan (One Shot)

"Zostań"

Dan stoi na krawędzi dachu budynku. Wiatr wieje układając jego brązowe loki w totalny nieład. Chłopak zaciska dłonie w pięści, a jego czekoladowe oczy spoglądają w dół.

Patrzy na wszystkich ludzi przechodzących po chodniku. Prawdopodobnie spieszących się do pracy. Po ulicy przejeżdżają charakterystyczne dla Londynu czerwone autobusy i czarne taksówki, a co jakiś czas karetki czy policyjne samochody na sygnale. Migające niebieskie i czerwone światła przebijają się przez mgłę i szarość angielskiej pogody.

Ma tego wszystkiego dość. On nie chce już to być. Chciałby zniknąć. I właśnie dlatego tu stoi. Wystarczy jeden skok, a wszystkie problemy znikną. Znikną też chwile warte pamięci. Wycieczki po świecie, spotkania z widzami i cała jego YouTube'owa kariera oraz jego najlepszy przyjaciel.

Phil.

To na nim skupia się ta ostatnia myśl. "Czy byłem dla niego ciężarem?" To pytanie krzątało się po głowie Dana. "Jeśli byłem... to już nie będę. Uwolni się od problemu. Uwolni się ode mnie."

Już podnosi nogę i planuje to zrobić. Chce zrobić krok do przodu i dać grawitacji robić swoje. W tym samym momencie blada ręka chwyta go mocno za nadgarstek, a następnie przyciąga bliżej siebie - dalej od krawędzi. Nieco niższa postać przytula od tyłu Dana. Mocno przyciska go do siebie i nie chce puścić. Kruczoczarne włosy łaskoczą jego szyję, a trzymające go ręce strasznie się trzęsą ze strachu. Jakby Dan miał zaraz się wyrwać z objęć i powtórzyć próbę samobójczą. Z każdą taką myślą uścisk stawał się mocniejszy oraz o ile to możliwe, bardziej opiekuńczy i troskliwy.

W tamtym momencie czas jakby się zatrzymał. Wiatr przestał szumieć, a uliczny zgiełk zamilkł. Dan słyszy tylko to jedno słowo - "Zostań"