Een hart van staal

TWO

Waarom? Waarom moest van alle jongens, precies Abel Hannor naar dezelfde school als ik? Abel Hannor was denk ik de grootste player van de hele school. Hij heeft me in de eerste klas altijd alleen maar aangesproken met Fontani. Niet dat ik daar niet mee kon leven, maar tegen Amra zei hij dat nooit. Hij en Amra waren hele goede vrienden, terwijl hij bij mij niet eens de moeite nam om me bij mijn voornaam aan te spreken. Toch vond ik Abel Hannor leuk. Ik heb ook geen idee waarom. Tuurlijk, hij was knap, maar dat waren meerdere jongens en die heb ik nooit zo bekeken als Abel Hannor. Hij was lang, had bruin, krullend haar en prachtige groene ogen. Groene ogen die je nooit hebben zien staan Mena. Zet het van je af. Als je zo zoetsappig gaat doen wordt het helemaal niks. 

"Gaat het Mena?" Amra kijkt me bezorgd aan. "Ik vind het zo erg voor je. Australië is zo ver. Pap en mam kunnen mij nog wel komen bezoeken in Oostenrijk, maar naar Australië vliegen is wel heel duur." Dat bedenk ik me nu pas. Ik zal helemaal alleen aan de andere kant van de wereld zitten. Nouja, op Abel na dan, maar niemand die me af en toe een knuffel kan geven en zeggen dat het allemaal wel goed komt. Ik hoor dat mevrouw Vermaas eindelijk klaar is met het voorlezen van de lijst. "Als iedereen naast zijn maatje gaat zitten, kan ik uitleggen wat het project precies inhoudt." Amra kijkt me nog steeds aan, dus ik glimlach naar haar en fluister: "Ik red mezelf wel. Ga maar." Ze lijkt niet helemaal gerustgesteld, maar knikt toch en staat op. Dan zie ik dat Abel ook gewoon blijft zitten, net als ik. Ik zucht gefrustreerd en pak mijn spullen. Die zak kan blijbaar niet eens de motivatie vinden om naar me toe te lopen. Wat een enthousiasme. Ik gooi mijn spullen op de tafel naast hem neer en ga zitten zonder iets te zeggen. "Ook hallo, Mena" Ik kijk hem gespeeld verbaasd aan. "Het is een wonder. De enige echte Abel Hannor kent mijn voornaam." Hij kijkt me verrast aan. Een beetje ongemakkelijk kijk ik weg. Blijkbaar is dat ontzettend grappig, want hij begint te lachen. "Sorry, ik zal het niet meer doen. Fontani." Mijn hoofd schiet omhoog en ik kijk recht in zijn twinkelende ogen. Ik schraap mijn keel en sla mijn schrift open. "Ga jij ook nog aantekeningen maken of mag ik alles doen?"

"Voor het onderzoek kijken jullie allebei hoe jullie nieuwe vrienden met het andere geslacht omgaan op het gebied van liefde. Dit kun je dan later met elkaar vergelijken. In het beste geval kunnen jullie dezelfde persoon bestuderen om te zien of jullie het verschillend interpreteren. Dit kan bijvoorbeeld als één van jullie een relatie begint. Probeer zoveel mogelijk gegevens te verzamelen en verwerk dit in een net verslag. Aankomend weekend zullen jullie allemaal vertrekken. Jullie verblijf zal 3 maanden duren en alle cijfers die jullie daar halen tellen mee op het aanstaande rapport." 

--------------------------------

* Damn ik ben productief bezig. Volgend hoofdstuk zal nog voorbereiding zijn, maar daarna wordt het interessant... Hoop dat ik morgen weer kan updaten. En anders dinsdag ;) *

Lots of love

Sterre  :)