"Hoe bedoel je?" vroeg ik langzaam en ging op bed zitten. "Ik ga je trainen. De dimensies hebben je nodig en je bent er nog niet klaar voor." vertelde de Koningin. Wat? Welke dimensies? "Maar, koningin.. U moet begrijpen dat ik niets kan doen voor alle dimensies.." zei ik, lichtelijk verward. De koningin kwam naast me zitten. "Denk erover na, Demilia. Kom je zo eten?" vroeg ze, stond op en liep naar de deur. Toen ze de deur open deed wachtte ze nog eventjes en keek over haar schouder naar mij. "En noem me maar Elysia." zei ze vriendelijk en verlaatte mijn kamer. Ik besloot álles te negeren van wat Elysia had gezegd tegen me, maar het lukte niet. Ik liet mezelf vallen op bed. "Hey Demilia," hoorde ik Casper zeggen, "Hé, wat is er?" Casper kwam bij me op bed zitten. Hij keek bezorgd. Ik wende mijn blik af, maar Casper bleef doorzeuren. "Zeg nou!" zeurde hij voor de duizendste keer. "Niks!" riep ik uit frustratie. Ik greep naar mijn ribben, waar weer eens een steek doorheen ging. Het verband was losjes, dus mijn ribben deden meer pijn. "Gaat het?" vroeg Casper en legde zijn hand op mijn ribben. Ik knikte en klom mijn bed uit. "Kom," veranderde ik het onderwerp, "Naar de eetzaal. Ik heb honger." Ik liep door de gangen met de arme van Casper om me heen. Hij zat me weer eens te plagen. "Damian en Demi zitten op een bankje. K-U-S-J-E-S geven. Samen verlieft, samen verlieft. Opeens duiken ze het bed in. En ze gaan dan.." ik verbrak Casper. "Doe normaal!" zei ik geïrriteerd. Casper grijnsde me aan. "Damian en Demi zitten op een ba..." Ik legde mijn hand voor zijn mond. "Je schreeuwt alles en iedereen bij elkaar! Wees stil." zei ik, nog chagrijniger dan eerder.
Ik nam plaats tussen Damian en Flora en het verrukkelijke eten kwam op magische wijze op tafel. Er lagen eieren, tosti's, toastjes, bakjes muesli, bakjes cornflakes, bakjes yoghurt, en nog veer meer eten! Er waren ook grote kannen met warme melk, koude melk, chocomelk, yogidrink en te veel om op te noemen! Ik nam een tosti en een geroosterd broodje met ham, kaas en ei. Flora nam twee eitjes en een kaal toastje. Damian daarin tegen nam drie tosti's, twee eieren, twee toastjes, één bakje cornflakes en één bakje yoghurt. Casper en Duncan namen ongeveer even veel als Damian. Elysia nam twee toastjes en een bakje muesli. Ik dronk mij chocomelk op en ik was klaar met eten. Elysia fluisterde wat tegen Chris en Kili. Ze stonden beide op. "Demilia," zijn Kili, "Kom mee." Nou zeg! Lekker kortaf? Ik stond op en liep achter Kili aan. De ogen van iedereen prikkelde in mijn rug. Ik voelde dat iedereen me aanstaart.
"Wat doen we hier?" vroeg ik, toen we aankwamen in de tuin van het paleis. Kili deed zijn shirt uit en rekte zich. "Je eerste training." zei hij, terwijl hij rekte. Zijn spieren waren nu heel erg zichtbaar. Niet slecht.. Nee, stop Demi, je hebt een vriendje. Ineens realiseerde ik me dat ik in een jurk en ballerina's stond. "Hierin kan ik niet trainen.." zei ik en gebaarde naar mijn outfit. Kili knikte. "je hebt gelijk. Sta stil'" Zei hij kortaf. Ik durf nu écht te wedden dat kortaf-heid iets te maken heeft met het zijn van een demon. Hij bewoog zijn handen sierlijk in de richting van mij. Mijn kleding veranderde in een zwart hemd en een korte trainingsbroek. Mijn teken op mijn arm was nu goed zichtbaar. "Eindelijk! Een broek!" riep ik dankbaar uit. Kili grijnsde. "Zullen we maar beginnen?" zei hij en zette een bord neer met een rode stip. Ik knikte. "Goed," zei Kili, "We gaan je vuursturing onder de knie krijgen. Ik wil nu dat je met je vuisten vuurballen schiet naar de rode stip." Hij praatte langzaam, maar ook duidelijk. Ik Probeerde te volgen wat ik moest doen. Hij deed de pose na die ik moest doen. Ik deed mijn best en begon met mijn vuisten tegen de lucht te beuken, maar er kwam geen vuur uit. Ik probeerde het weer, nog eens, nog eens en nog een keer. "Zullen we een pauze nemen?" vroeg Kili en probeerde me rustig te krijgen. "Nee." zei ik kortaf. Ik moest en zal vuur kunnen sturen op eigen commando.
