"Hoe bestuur ik mijn vleugels?" zei ik, wanneer ik samen met Flora op een zilverkleurig bankje zit. We zijn in de 'tuin' van de Monsterschool. "Gewoon," zei Flora en haalt haar schouders op, "met je geest." Ik hield mijn hoofd schuin. Mijn geest? Hoe kan ik nou vleugels besturen met mijn geest? "Denk aan wat je wil. Je vleugels doen wat jij wil, net als jouw arm bijvoorbeeld." Dus.. Gewoon denken? Flora stond op, sloot haar ogen en steeg op van het groene gras. Haar vleugels wapperen snel heen en weer. Ik stond voorzichtig op, sloot mijn ogen en dacht rustig na. Opstijgen.. Vliegen.. langzaam voelde ik geen druk meer onder mijn voeten en ik opende mijn ogen. Ik was een halfe meter van de grond! "Wow!" riep ik vrolijk uit. Flora lachte. "Je doet 't goed! Probeer eens een draai van 360°?" Ik concentreerde me op de vleugels en sloot mijn ogen weer. "Goedzo!" riep Flora, toen ik een volle draai had gemaakt. "Niet te geloven dat ik kan vliegen!" riep ik en ging uit blijdschap draaiend nog een meter de lucht in. "Je bent een natuurtalent!" riep Flora uit. "Hey Flora!" hoorden we vanaf de grond en we daalden. Ik bleef, omdat ik vliegen zo leuk vond, een paar centimeter van de grond. "Hey Amy!" zei Flora lachend. "Ik ben Amy." zei Amy verlegen en stak haar hand naar me uit. "Ik heet Demilia, maar je kan me gewoon Demi noemen." zei ik vrolijk en schudde haar hand. Amy had Blond haar met lichtblauwe plukjes. Ze had vel blauwe ogen, die leken te glitteren. Ze is vast een liefhebben van blauw en wit, want ze droeg een blauw jurkje met een witte sjaal en allemaal zilveren kraaltjes in haar haren. Ze zag eruit als een zee-godin. "Ik ben een Selkie, alleen ben ik mijn meermin-huid lang geleden verloren," zei Amy, "Wat voor wezen ben jij?" Ik voelde dat ik rood werd. "Weet ik niet.." antwoorde ik. Amy fronste. "Elfje?" zei ze zacht. "Nee," zei Flora; "Deze vleugels zijn nep.." Amy's lippen vormden een 'o'. "Hopelijk kom je er snel achter, Demilia.. eh.. Demi." zei Amy verlegen en liep weg. Snel wendde ik me tot Flora. "Wat is een Selkie?" Flora grinnikte. "serieus?" vroeg ze lachend. ik knikte. Natuurlijk serieus! "Een Selkie is een meermin die bij volle maan naar afgelegen stranden zwemt, vervolgens hun huid afwerpen en de gedaante van een mens aannemen. Selkies zijn prachtige wenzens met een prachtige stem. Amy had haar huid niet terug gevonden voordat de zon opkwam.. Ze moest verder leven zonder haar staart. Elke volle maan gaat ze haar familie opzoeken. Want alleen dán kan ze hen spreken." Wow wat verschrikkelijk! "Dat moest heel erg voor haar zijn geweest.." zei ik, ik klonk vol medelijden. Flora knikt. "Was het ook voor haar. Ze leefde eerst op straat, maar daarna werd ze opgevangen in een vies, oud weeshuis." zei Flora met een vies gezicht.
"Heb jij vleugels?" zei Casper met grote ogen. Ik was net terug van mijn vliegles met Flora. "Haha," lachte Flora, "Nee, deze zijn nep. Dit paar vleugels mocht ze lenen." Casper fronste zijn wenkbrauwen. Ik was blijkbaar niet de enige voor wie dit nieuw is. "Kom," zei Flora, "Naar mijn kamer." Ik liep samen met haar de trap op, naar haar kamer.
