My Introverted Enemy

Chapter XV: First Practice? HELL

"Booo!" Panggugulat ko sa kanya na hanggang ngayon ay busy parin sa pagtatake down ng mga notes sa Math.

"Puchang kabayo ka!" Gulat na gulat niyang sambit bago ako lingunin ng nanggagalaiti. Busy na busy kasi siya kaya hindi niya namalayan na nakapasok na pala ako. "Bwiset ka! You startled the hell out of me. Ang tahi-tahimik kanina tapos bigla-bigla ka nalang mambulabog. Kung wala kang magawa sa buhay mo sa field ka nalang sana pumunta at dun magpagulong-gulong hindi ang mandisturbo. Alam mo bang gutom na gutom na ako at gustong gusto ko na talagang kumain at ano? Dinagdagan mo lang init ng ulo ko! Bwise-" She continued whining because of my abrupt appearance but then was cut because, well. I just show her the one that I'm sure she can't resist nor can't ignore of. Ano pa edi yung pizza niya.

"Ayaw niya palang madisturbo Special Pizza. Alis nalang tayo at ako na lang kakain sayo. Diba masaya yun? Ikaw pa mapagbuntungan ng kabayo na ito na lumalaki na ngayon ang ilong." Kausap ko sa pizza na hawak ko at nakataas, sinandya ko talagang itapat ito sa mukha niya para lalo siyang matakam.

"Huy bwiset ka! Wow lang ha. Kung makapanglait parang hindi siya mukhang shokoy."

"Nilait pa ako? Tama ba yon? Ako na nga itong nagmagandang loob, yun pa ang matatanggap ko? Do I deserve to be treated like that Special Pizza? Tell me! Co'z I know I don't." Pagdadrama ko na kausap parin hanggang ngayon ang pizzang hawak-hawak ko sa ere. On my periphal view, nakita ko naman ang panay na paglunok ng nasa harapan ko at tutok na tutok sa pizzang hawak-hawak ko.

Okay. And on my final act. Lights, camera, action!

"I think we were just wasting our time here on someone who don't know to appreciate things. I guess, ako nalang talaga kakain sayo. Diba mas masaya yun?" Drama ko ulit at akong aalis na sana ng pigilan niya ako.

"Ahhmm. Wait *lunok* I was just joking earlier. T'was all an act, pagpapractice na rin para sa presentation natin sa Filipino. So can I now get MY pizza? Diba sabi mo para sa akin yan. At ang bakla mo." She said, emphasizing the word 'MY' and was often swallowing her saliva. Binaling ko naman tingin ko sa kanya then smirk.

"But I already changed my mind earlier. This pizza doesn't belongs to you anymore. I'm sorry but the pizza also agreed and giving me already a consent to eat her. At bakla? Sige lait pa at asang ibibigay ko ito sa iyo." I smiled at her and was about to move out but then again I was stopped by her and amusingly returned my gaze to her because she's already grabbing my left hand. Woah. Iba talaga nagagawa ng pizza sa kanya. I faced her pouty face, looking hungrily on the pizza I was holding.

"What?" I asked teasingly with a grin.

"Hindi kita pakokopyahin pag hindi mo binigay yang pizzang yan sa akin." She threatened me still looking at the pizza and swallowing continously.

"Problema ba yun? Pwedi rin naman akong magborrow kay Shane. I know she can't resist me. So mind you if I can go now?" I teased. Oh. How I love on teasing this girl.

"Pag hindi mo yan ibibigay, hindi na kita tutulungan sa pagovercome ng fears mo. Bahala ka. Hindi rin naman ako ang mapapahiya. And to sum up, paano mo maaproach si Shane sa lagay na yan?" She still threatened but was now facing me with a smirk plastered on her face, telling me "wala ka ng magagawa. Kaya kung ako sayo ibigay ko nalang." I guess I left with no other choice and besides sa kanya naman talaga ito eh, inasar ko lang muna ng konti. Haha.

"Ito oh. Pero yan na yung napag-usapan natin kanina ha. Hindi na kita ililibre ng lunch." Inabot ko na sa kanya ang dala kong pizza at inabot niya naman ito ng parang excited na niya itong kainin.

"Pero sabay nalang tayo ng lunch ha. Para naman hindi ka maging loner at baka magawa pa natin doon ang isa sa mga WAYS. Who knows?" She convinced.