Villaluz Series 2: The Actress(Hunter Villaluz)

Chapter 6

Nagmulat siya ng mata ng makaramdam ng lamig. Umupo siya at doon niya lang napagtanto na nasa kwarto na siya..

"Gising kana pala."lumingon siya sa pinanggalingan ng boses ni Hunter na nakahilig sa pinto.

"Saan na pala tayo?" at inilibot niya ang paningin sa kabuuan.

"In my town house. Nasa Tagaytay tayo pansamantala. Bukas ng umaga ay pupunta tayo ng Davao."Saka lumapit si Hunter sa kanya." Napagod ka sa biyahe at nakaidlip ka."

"Ilang oras pala ang biyahe natin?"

"6 hours, Manila to Tagaytay.Come you need to eat now."Saka nito hinawakan ang kamay na ikinangiti niya ng palihim at tumayo.

Naglalakad sila palabas ng kwarto at dinala siya ni Hunter sa dinning table at may nakahain na mga pakain.. Unang tingin palang ay natatakam na kaagad siya.

"Come here baby. Upo ka na."Pinaghila siya nito ng upuan.

"Whats your plan Hunter, we both know na hindi ako ang babaeng gusto mo."mahinang ani niya saka kumuha ng mga pagkain at inilagay sa plato saka siya nagbuntong hininga.

Tahimik lang silang dalawa habang kumakain, ni hindi man lang nito sinagot ang kanyang katanungan.. Sumasakit ang ulo niya habang tumatagal.

Alam naman niya kung hanggang saan siya, hindi naman niya ipagsiksikan ang sarili sa taong ayaw naman talaga sa kanya.

Oo, mahal niya 'to pero, may respeto naman  siya sa sarili niya at ayaw niyang maging mahina..Natatakot siya, natatakot siya na baka masaktan lang siya sa wala.

Sa ngayon mananatili muna siya sa tabi nito hanggang sa gusto nito.

Natapos na lang siya sa pagkain ay wala parin silang imikan kaya pumasok na lang muna siya sa kwarto at nag-ayos pansamatala , upang mawala ang mga inisip niya.

Nang makababa na siya ay hindi na niya makita ang binata isinabit niya ang balabal upang itago ang kanyang mukha. Naglibot muna siya sa buong lugar.. Masarap sa pakiramdam, iyong wala siyang gagawin tanging pang sarili lamang..

Taimtim siyang nagdadasal sa isang simabahan dito sa Tagaytay at nagpapasalamat siya ay walang nakakakita sa mukha niya mahirap na baka dumugin siya ng mga tao.

Pumunta naman siya sa tiangge at namili. Hanggang may naka agaw ng pansin niya mabilis na binili niya ito at bumalik sa town house.

Naabutan niya itong pawisan at hinihingal..

"What happen to you, Hunter."nag-aalalang saad niya.

"Where have you been baby, I thought you go home."malungkot na ani nito na ikinabigla niya..Mabili na inalis niya ang balabal at pinunasan ang mukha nito.."I'm sorry, hinanap kita pero wala ka." Kinuha niya sa bulsa ang binili at kaagad niyang hinawakan ang kamay nito at sinuot ang four-leaf clover.

"I hope magustuhan kahit napakabaduy.. Ikaw kasi kaagad ang naisip ko niya.."ngumiti siya dito.

"Thank you Baby, sa susunod mag iwan ka ng note or kahit ano ah, nag alala ako sayo ng hindi kita na kita." niyakap siya nito ng mahigpit na ikinangiti niya.. Alam niyang mahirap paniwalaan pero umaasa siya na sana meron lahat itong kahulugan.

"Alam ko ang ibig sabihin ng four-leaf clover nato baby."sumilay sa mukha nito kasiyahan saka siya hinalikan sa nuo.

"Promised happiness and wealth for a life time. Hope, faith, charm and luck.." sabay na sabi nila..

"I like you baby, no crash that thought.. I think. You given me a hope.Your my happiness and your charm is captivated and I will give you faith someday."makahulugan nitong sabi na mas gumulo sa utak niya.