5. Ένα παιχνίδι για τολμηρούς

325 31 5
                                    



       Τα φώτα ήταν σβηστά. Οι φλόγες από τα κεράκια που είχε ανάψει η Ελπίδα στο χαμηλό τραπέζι τού σαλονιού χόρευαν ασυγχρόνιστα. Στα πρόσωπα των έξι νέων που είχαν καθίσει στο πάτωμα σχηματίζονταν παράξενες, γκροτέσκες σκιές.

        «Δεν θα μπορούσαμε να έχουμε καταλληλότερη ατμόσφαιρα για το Ουίτζι» είπε ο Δημήτρης. Το χαμόγελό του τον έκανε να φαίνεται διαβολικός. Γι' αυτό έφταιγε η μυστικιστική ατμόσφαιρα, αφού στην πραγματικότητα, ο Δημήτρης ήταν ο πιο γοητευτικός άντρας που είχε γνωρίσει ποτέ της η Ελπίδα.

        Πριν λίγο, ο Δημήτρης τους εξηγούσε το παιχνίδι με ενθουσιασμό εφήβου. Η Ελπίδα, η Χαρά, ο Άκης και η Νάση το βρήκαν γελοίο και ταυτόχρονα διασκεδαστικό. «Μια φορά που έτυχε να παίξω πριν χρόνια είχα περάσει καλά. Ρίξαμε πολύ γέλιο» τους είπε ο Δημήτρης. Ζήτησε από την Ελπίδα ένα μεγάλο φύλλο χαρτί κι ένα ποτήρι. Εκείνη έσπευσε να τα φέρει σαν πιστή υπηρέτρια.

        Ο Δημήτρης σχεδίασε την ελληνική αλφαβήτα στο κέντρο του λευκού χαρτιού. Από κάτω έγραψε τους αριθμούς από το μηδέν έως και το εννέα, στην αριστερή πάνω γωνία ένα ΝΑΙ και στην δεξιά ένα ΟΧΙ. Κάλεσε τους τέσσερις φίλους να κάτσουν γύρω από το χαμηλό τραπέζι που τοποθέτησε το χαρτί. Η Ελπίδα άναψε τα κεριά με δική της πρωτοβουλία και έκλεισε το φως.

       Καθισμένοι στο πάτωμα, κοντά ο ένας στον άλλο γύρω από το στρογγυλό τραπέζι, οι πέντε νέοι έδειχναν ευδιάθετοι και κάπως νευρικοί. Η Ελπίδα αναρωτήθηκε αν επρόκειτο να βιώσουν τελικά κάτι πρωτόγνωρο ή απλώς θα έχαναν τον χρόνο τους.

       Τα προηγουμένως εύθυμα πρόσωπα άρχισαν να ξεροβήχουν και να γελούν βεβιασμένα λες και ήταν αναγκαίο να γελάσουν. Κανείς δεν πίστευε στο υπερφυσικό. Διότι κανείς δεν τολμούσε να πιστέψει.

       «Ακουμπήστε το ποτήρι με τον δείκτη του δεξιού σας χεριού» ορμήνευσε ο Δημήτρης σάμπως είχε απομνημονεύσει κατά λέξη τις οδηγίες του παιχνιδιού.

       Άγγιξε πρώτος το διαφανές ποτήρι, το οποίο είχε τοποθετήσει ανάποδα πάνω στο χαρτί. Τον μιμήθηκαν και οι υπόλοιποι. Η Ελπίδα κοιτούσε τον Δημήτρη δίπλα της. Αν ήταν κάποιος άλλος πιθανώς να σκεφτόταν με κυνισμό: Τι μαλακίες μας βάζει να κάνουμε; Μιας και ήταν τσιμπημένη μαζί του, ακολουθούσε τις οδηγίες του κατά γράμμα.

Ο Λύκος Δεν Είναι ΝεκρόςΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα