Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Multi: Almira & Ekin
28. BÖLÜM: "SADECE ONU SEVDİM."
Sabahın ayazında, zeminde çıplak ayakla geziyorum gibi üşüyordum. Dışarıda ki kar zemine değil de yüreğime yağıyordu sanki. Buz gibiydim. Keskin bıçağın ucu boğazıma dayanmışçasına sınırdaydım. O bıçağın elbet bir gün tenime batacağını biliyordum fakat o zamana kadar ayakta nasıl duracaktım bilemiyordum. Dirilen bir ölünün damarlarına doluşan kan gibiydi hayatım. İmkânsızlıkların bir bir tonunu taşıyordu.
Babamla yaptığımız dünkü konuşmanın arkasından direk uyumuş, uyandığım gibi de soluğu hastanede almıştım. Ne annemle, ne de babamla konuşmaya halim vardı. Üzerime geçirdiğim beyaz önlükten sonra yönüm Ekin'imin odasıydı. Ayna'nın karşısına geçip altın sarısı saçlarımı açarak belime kadar uzanmasını sağladım. Yaptığım hafif makyaja baktım. Bugün onunla vakit geçirmek istiyordum. Başhemşire neyse ki anlayışlı davranıyordu durumu bildiği için. Odasının önüne geldim. Kapıyı çalıp içeri girdiğimde kimsenin olmamasına sevinerek ilerledim yanına.
"Ekin."
"Destina."
Bu bir çağırış değildi. Yakarıştı. Ekin'in sesi öylesine bitkindi ki kaşlarımı çatarak yanına ilerledim. Yatağın içinde iki büklüm olmuş, tek noktaya bakıyordu. Yatağının kenarına oturarak elimi sakallarına götürdüm. Başparmağımla orayı okşayıp eğilerek yanağını öptüm.
"Neyin var senin?" dedim sesimdeki üzüntüyü saklamak istercesine. Bana döndü. Konuşmadı, yalnızca gözlerime baktı. Yeşil gözleri öylesine sönmüştü ki, bunu bilmek ve bir şey yapamamak insanın canını çok fazla yakıyordu.
"Yanıma gel." dedi dudaklarını kıpırdatarak.
Tek sözcüğüyle tüm engelleri çiğneyebileceğim adam. Onu delice severken nasıl başka bir adamla evlenebileceğimi düşünürlerdi ki... Dediğini yaptım. Ayaklarımı dışarda bırakarak kokusunun bile beni deli ettiği adama sıkıca sarıldım. Güçlü kollarının verdiği huzuru tattım bolca. Başımı kaldırıp beni izleyen gözlerine çevirdim bakışlarımı. Sonra elimi uzatarak her zaman dağınık olan siyah gür saçlarının içine daldırdım parmaklarımı.
"Güzel adam." dedim dudaklarımı şah damarının üzerine bastırırken.
"Seni çok seviyorum."
Bir şey demedi. Gerekte yoktu. Beni saran kolları her şeyi anlatıyordu zaten.
"Destina." dedi dudakları alnıma çarparak hareket ederken.
"Ne olursa olsun.. Asla beni kötü hatırlama olur mu? Hep güzel olduğumuz anlatı getir aklına. Onların haricindekileri unut." Fısıltı gibi çıkan sesiyle dudağımı ısırdım.
