Cinderella but than different ✅

Hoofdstuk 17

Een week is voor mij. Mijn stiefmoeder behandelde me bijna als iemand die voor haar werkt en niet meer als een stuk afval. Ik ben er blij mee, maar het voelt vreemd.

Ondertussen heb ik niks meer van Casper gehoord. Hij is niet in het nieuws gekomen of op een andere zender. De hele koninklijke familie niet. Wat erg raar is, omdat de koning vaak in het nieuws komt met een nieuw wetsvoorstel of een aankondiging. 

De laatste tijd denk ik vaker dan ik zou willen, aan Casper. Dan vraag ik me af waar hij mee bezig is of waarom hij niet in het nieuws komt. Ook merk ik dat ik iedere nieuwsuitzending alleen maar op zoek ben naar een teken van Casper.

Het frustreert me dat ik niet weet waar hij mee bezig is. Dat ik niks van hem hoor. Maar wat me nog het meeste frustreert is dat het me frustreert dag ik dat allemaal niet weet. Ik frustreer me aan mijn frustratie.

Het is zaterdag en dus tijd voor de markt. Zoals elke zaterdag krijg ik weer een briefje mee met wat ik allemaal moet kopen.

Het is rond 12.00 uur en het is al aardig druk op de markt. Ik wordt nog meer aan gekeken door iedereen op de markt dan normaal. Ik probeer niemand in de ogen te kijken, maar dat is nog knap lastig.

Ik ga alle kraampjes af die ik nodig hem. Mijn stiefmoeder heeft dit keer geen kaas opgeschreven. Toch loop ik even langs om gedag te zeggen.

"Goedemiddag", zegt de kaasboer. "Goedemiddag", zeg ik. "Hoe is het?" Vraagt hij. "Goed met jou?" Vraag ik. "Prima en hoe is het met de prins?" Vraagt de kaasboer. " 'De prins' heeft een naam", zeg ik met nadruk op de prins. "En goed denk ik", zeg ik. "Dus je bent vorige week gegaan?" zegt de kaasboer. "Ja", zeg ik. "En hoe was het?" Vraagt hij. Ik zeg even niks. Ik ben me plotseling erg bewust van de mensen die meeluisteren. "Je gaat me toch niet vertellen dat we al die moeiten voor niks hebben gedaan", zegt hij. "Nee, nee", Zeg ik snel "het was erg..... leuk." " mooi", zegt de kaasboer.

"Ik ga maar weer", zeg ik. "Geen kaas vandaag?" Vraagt de kaasboer. "Nee, sorry", zeg ik. "Ja zeker sorry je laat mijn klanten wachten", zegt hij op een neppe boze toon. "ik denk dat ze het niet zo erg vinden", grap ik "zo vonden het veel te leuk mee te luisteren."

De mensen om ons heen kijken snel om en doen alsof ze iets heel interessant zien. Eentje zit zelfs te fluiten. Een brede grijns komt op mijn gezicht. "Dag!" Zeg ik. "Doei", zegt de kaasboer lachend.