Andito na ako sa bahay ko galing trabaho umakyat na ako para pumunta sa silid ko ng maadaanan ko yong silid ni kys napatingin ako don gusto ko syang kausapin pero lagi nalang nya akong hindi pinag bubuksan kong bibigyan ko ng pag kaen iniiwan ko nalang sa may pintuan pag ka ubos nya inilalapag nalang din nya kong saan nya kinuha.

Lakasan mo ang loob mo kys para sa baby mo kong pwede lang na akohin ko yong ibang bigat ng nararamdaman mo bakit hindi para bumalik kana sa dati.

Pinunasan ko yong luha ko hindi kona mapigilan tong emosyon ko dalawang araw na syang hindi lumalabas sa kwarto sobrang nag aalala na ako.

Napatingin ako sa cellphone ko ng tumunog ito si mavi pumasok na ako sa silid ko.

"Hello mavi" Agad kong sabi sakanya

"On the way kame ni bruha dyan sa bahay mo" Masaya nyang sabi kumirot lalo ang puso ko.

"Sige sige" Pilit pinasiglang sagot ko.

"Marami kameng dalang prutas para kay kys para sumigla siya ng husto" Masaya nyang sabi napaiyak nanaman ako hindi na ako sumagot oras na mag salita ako malalaman nyang umiiyak ako.

"Napatahimik ka bruha! Oh sya see you later babush" Inilapag kona yong cellphone ko sa may mesa ko.

Kong alam nyo lang kong gano sya naapiktohan for sure mararamdaman nyo tong mararamdaman ko.

Inayos kona yong sarili ko para hindi halatang umiyak ako.

"AYAME!!KYS!!" Sigaw nilang dalawa mula sa baba agad na akong lumabas ng kwarto ko.

"Buti napadalaw kayo?" Tanong ko habang pababa ng hagdan.

"Hindi ikaw ang dinalaw namin si kys" Nakangising sabi ni kiva napanguso naman ako.

"Asan na sya?" Tanong ni mavi napatingin ako sa taas.

"Kaya nga tinatago mo ata sya eh" Sabi ni kiva

"Nasa taas" Tipid kong sagot agad naman silang tumakbo pataas dinaanan lang nila ako.

Kinatok nila yong pintuan ng kwarto nya.

"KYS! KYS!" Tawag nila sa kanya pero walang sumasagot.

"Hindi sya lumalabas sa kwarto simula nong nalaman nya yon" Sabi ko pag ka lapit ko sakanila napatingin naman sila sakin.

"Ilang besis ko syang kinatok nag babakasaling pag bubuksan nya ako pero--"  Napahinto ako tumulo nanaman yong luha ko  " Hindi nya parin ako pinag bubuksan sobrang nag aalala na ako hindi ko naman pwedeng buksan basta basta yang kwarto baka magalit sya sakin napaka walang kwenta kong kaibigan guys hindi ko manlang sya matulongan eh"  Basag na yong boses ko habang nag sasalita niyakap nila akong tatlo umiiyak narin sila.

Napatingin kameng lahat sa may pintuan ng may papel na lumabas doon.

Kinuha naman agad ni mavi.

"Patawarin nyo ko gusto ko lang talagang mapag isa wag kayong mag alala okay lang ako wag nyong sisisihin ang sarili nyu ako ang may gusto nito" Pinunit punit ni mavi yong papel.

Kinalampag nya yong pintuan.

"BUKSAN MO TO KYS!! BUKSAN MO! WAG KANG MAKASARILI BUKSAN MO TONG PINTUAN!!" Umiiyak na sigaw ni mavi habang kinakalampag yong pintuan ngayon ko lang nakitang umiyak si mavi pusong bato kasi yan patuloy parin sya sa pag kalampag kame naman ni kiva iyak lang ng iyak

Wala ng umimik kahit isa samin nanatili parin kameng nakatayo sa harapann ng kwarto nya baka sakaling buksan nya pero wala kameng napala hindi nya kame pinag buksan hangang sa nag paalam na sila sakin.

The Last Blood [COMPLETE]Unde poveștirile trăiesc. Descoperă acum