Casper ° Jaehyun

100 (n)

"Bilisan mo nga pag-tulak sa wheelchair, lampayatot ka baboy ha." Binalik ko ang tingin ko kay Bangnito at ang ingay niyang umiyak. 

Nalaman kong uuwi si Banshee today at ngayon ang huling araw ko. I mean day before ako kunin ni Dietha, bukas pa ako kukunin. So I've decided to spent it well outside the hospital although napaka-risky.

But I'm willing to take the risk. Magpapaka-choosy pa ba ako kung bukas wala na ako?

Umiling lang si Casper at tinulak ng malakas ang wheelchair ko, dahilan para mabunggo ko si Bangnito at mapaluhod ito sa harapan ko. Inismidan ko naman si Casper at binato siya ng sapatos ko, "Lintek baboy! break na tayo!" Dali dali naman siyang tumakbo patungo samin at lumuhod sa harap ko para isuot ang sapatos ko. "Joke lang ito naman."

"Nandito pa naman si Bangnito! Nanganganib ka boy!!" Biro ni Jongjong kaya binatukan siya ni kambal, "Lugitin ko gladder mo you want?"

Tumawa lang si Bangnito bago ako yakapin. Ngumiti ako at tinapik tapik siya sa likod, "Nice timing ka sa libing ko ah." Napaatras naman siya at sinimangutan ako, "Di magandang biro yan ah! Hoy Casper tong jowa mo niyayatap na sarili niya oh!" Nginitian lang siya ni Casper.

"Binully man tayo ng big time nito ni Crescentine, iba pa rin nung wala siya kesa ngayon na part siya ng barkada natin no?" Pagdadrama ni Munggo dahilan para mapa-cringe kaming lahat. Inakbayan siya ni Yuggy, "Gutom ka lang eh. Tara kain tayo kay Aleng Kakang!"

"Libre mo?" Tanong namin lahat. Tinaas ko ang kamay ko, "Syempre sagot ko!" Naghiyawan naman sila. Napatawa nalang ako. Tinignan ko si Casper at napagtantong kanina pa pala siya nakatitig sakin, nagspaspace out na naman. 

Tinaasan ko siya ng kilay, umiling lang siya at inabot ang kamay ko. "Wala lang, ang ganda mo kasi eh."

Napatawa ako, "Kabahan ka nga sa sarili mo." Pagtatago ko sa kilig ko at binaling nalang ang pansin sa kabarkada niya. "Oh tara na?" Tumango sila. Binalik ko ang tingin ko kay Casper at nginitian siya't pinisil ang kamay niya.

🍑

Pinisil ni Casper yung kamay ko na nakahawak sa kanya sa ilalim ng lamesa. Tinignan ko siya at tinaasan ng kilay. Lumapit siya sa'kin at bumulong, "Pwede ba raw kayong magkausap ni Bangnito?" Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. "I mean kasi diba may history kayo."

I giggled and brushed his fringe away from his eyes, "Kung payag ka. Okay lang naman sa'kin." Tumango siya at hinalikan ako sa pisngi. "Ihatid kita or ikaw nalang? Kasi nasa may labas siya eh."

"Ako na, parang importante eh." I caressed his cheeks and he leaned to the touch and smiled. 

Nang makarating ako sa labas, naka-upo si Bangnito sa mga bench dito na may beer sa kamay at tubig sa tabi niya. "Uy," Tinanguan niya 'ko at inabot sa'kin ang tubig. "Bawal ka ng beer eh." Nginisihan ko lang siya. 

Heto kami, nakatanga. Nakatingin sa langit at sa mga kumukutikutitap na mga bituin hanggang sa binasag ni Bangnito ang katahimikan. "Kamusta ka?"

"Heto mamamatay na." Sabi ko ng may ngiti. He just chuckled. Kung alam mo lang, Juanito. "Eto naman, wag kang sayted. Ang daming masasaktan. Ako..." He dramatically sighed, "Lalo na si Casper."

Nilapitan ko siya at hinawakan ang kamay niya, "Ito ba ang sadya mo?" Tinitigan ko siya sa mata niya dahilan para umiwas siya ng tingin at umiling. "Gusto ko lang ipalabas kung anong nararamdaman ko, baka kasi ito na ang first and last ko." I bitterly smiled at him at saka pinisil ang kamay niya. "Cheer up! Do you really want to gloat when I'm still alive?" Tumango-tango lang siya. 

We spent of the time holding hands and reminiscing the past. Nung mga panahong kaibigan pa kami nung kinder hanggang grade 6, nung panahong napariwara siya kaya nag-f.o kami for a while dahil hinayaan ko siyang mag-decide kung anong gagawin niya sa buhay niya, hanggang sa dumating sa usapan nang dumating si casper. 

Binitawan ko ang kamay niya at niyakap siya. "Thank you for staying in my life kahit na ilang beses na kitang binugaw." Niyakap niya ko pabalik at hinagod ang likod ko. "Thank you for being a good friend."

"Ouch naman akala ko level up na. Nag-assume akong gagana sa'yo yung pa-fall technique na natutunan ko sa Thailand pero hanggang sa moment na 'to friend zone pa rin ang hantungan ko." Tumawa lang ako at bumitaw na sa yakap. "Damn you are the best girl I never had, ang hirap mong palitan."

Nagtitigan lang kami, inaalala ang mukha ng isa't isa, tinatatak ang bawat feature ng isa't isa sa utak. Until Bangnito spoke, "Love takes time, Tatin. Pinaghiwalay man kayo ng universe at ginago kayo sa magkaibang paraan pero you know the saying, if it's meant to be, it will be. You are each other's missing puzzle piece that no one can replace dahil ikaw lang para sa kanya at siya lang para sa'yo. Ang tagal man bago kayo pagtagpuin muli ng fate, pero at least sa tamang tao, yun nga lang hindi sa tamang panahon. Natagalan man bago narealize ni Casper na ikaw pala talaga ang da wan, pero at least diba worth the wait." Sabi niya at kinindatan ako.

Nanatili lang ako nakatulala at inaabsorb ang sinabi niya. Tumango ako, "Thank you Juanito. You deserve someone better kaya bitawan mo na 'yang pinanghahawakan mo at mag-move on ka na." He hesitantly nodded and smiled shyly. "Mahirap mag-mahal kung may mahal pang iba, dahil di mo alam kung saan mo siya ilulugar sa puso mo. Juanito after my funeral, let me go and be happy, okay ba 'yon? Because I'm setting you free at this very moment."

He pulled me to a very tight hug and silently sobbed. "Yes," He nodded, "Yes I will get over you."

🍑

a little moment with banshee and crescentine everyone

i'm leaving a narration bc i dont know kung kelan ako makakabalik dahil cram week and next week is exams ko na sooo ayan chp 100, a mixture of angst and fluff.

eto epekto ng panonood ng barcelona at can't help falling in love saken