Begin van het Einde

Zeven

Even later zet ik het eten op tafel. 'Jacco, eten!' Schreeuw ik naar boven. Ik hoor zijn voeten op de trap bonken.

'Wat eten we?' Vraagt hij, terwijl hij een van de pannen van het fornuis naar de tafel draagt.

'Pasta.' Antwoord ik en ik ga aan tafel zitten.

'Lekker.' En hij gaat ook aan tafel zitten. Als we een tijdje stilzwijgend hebben zitten eten, begint hij te praten.

'Esther...?' Vraagt hij en ik kijk hem vragend aan. 'Ja?' Antwoord ik met mijn mond vol.

'Ik... ehm... Nou ja, ehh heb je er nog over nagedacht? Over kinderen?.... Ik-ik wil het echt heel graag.' Vraagt hij voorzichtig, terwijl hij over de tafel mijn hand vastpakt en er over begint te wrijven.

'Sorry Jacco, ik-' Zeg ik en hij onderbreekt me meteen. 'Wat is het nu, Esther?! Toen we elkaar net leerden kennen wilde je al kinderen, en nu, nu niet meer?! Ik geloof er helemaal niks van, je had het er zo vaak over en sinds een paar jaar is het een onderwerp waar je niet meer over wil praten! Wat is er gebeurd, Esther?!' Schreeuwt hij. De tranen springen in mijn ogen. 

'Ik wil het gewoon niet meer.' Fluister ik zacht met mijn hoofd naar mijn bord gericht.

'Je wil het gewoon niet meer, je wil het 'gewoon' niet meer?! Geloof je het zelf, Esther?! Ik ken jou langer dan vandaag!' Raast hij door.

'Hou alsjeblieft op, Jacco.'

'Nee, ik hou niet op voordat ik antwoord krijg! Wat is er gebeurd?!' Schreeuwt hij en hij kijkt me aan, de razernij is in zijn ogen te zien.

'Jacco, kappen!' Roep ik uit en voor ik het weet voel ik zijn hand keihard tegen mijn wang slapen.

'Klootzak!' Schreeuw ik keihard, terwijl ik naar boven ren met mijn hand tegen de brandende plek gedrukt. Jacco komt achter me aan gerend.

'Verdomme, Esther! Nu gaan we doen wat ik wil!' Schreeuwt hij en een angstig gevoel bekruipt me.

En wat vinden jullie ervan? Comment als je wil dat ik vanavond nog verder schrijf!