Begin van het Einde

Twee

De wekker gaat af.

Slaperig kom ik mijn bed uit, ik ben vannacht uiteindelijk pas om half drie in slaap gevallen. Ik heb dan ook geen zin om op te staan, maar ik zal wel moeten. Een uur later ben ik op het bureau, misschien niet helemaal fris en fruitig, maar er valt mee te leven. 

'Hey Es!' Dries komt vrolijk het bureau binnen banjeren. Ik brom iets wat op een 'hoi' moet lijken, maar het kan er niet echt mee door. 

'Slecht geslapen, ofzo?' Vraagt hij dan ook. 

'Mwah...'

'Ja dus. Had Jacco geen zin om te slapen?' Vraagt hij grijzend.

'Dries, hou effe op. Ik heb hier nu geen zin in, oké?' Zeg ik chagrijnig.

'Sorry, sorry.' Zegt hij lachend, terwijl hij zijn handen omhoog houdt. Even later zet hij een dampende mok koffie voor mijn neus.

'Zo beter?' Vraagt hij lief.

'Ja.' Zeg ik, terwijl ik probeer te verbergen dat ik bloos. Ik begin snel over iets anders. 'Waarom ben jij eigenlijk zo vrolijk vandaag?' Vraag ik.

'Omdat ik met de leukste vrouw van Rotterdam mag samenwerken.' Antwoordt hij. Nu bloos ik nog erger.

'Ach, hou op Dries.'

'Nee, het is geen grap Esther.' Zegt hij.

'Nu ben ik er wel klaar mee, Dries. Misschien moeten we maar aan het werk gaan.'

'Precies, dat vindt ik ook.' Zegt Berg die net binnenkomt. 'Ik heb een zaak voor jullie.'

Even later heeft Berg ons alles over de zaak verteld en zijn we in de auto op weg naar het plaats delict.

'Was het nog leuk gisteravond?' Vraagt Dries.

'Alsjeblieft, hou op Dries.' Zucht ik.

'Nee, ik bedoel bij je vriendin.'

'Oh... Ja super.' Zeg ik weinig enthousiast.

'Het enthousiasme spat er vanaf.' Zegt hij grinnikend.

'Ja, het is gewoon niks voor mij. De hele avond daar zo zitten en alles.'

'Ik vind er ook niks aan, hoor.' Zegt hij lachend. 'Maar Esther, gaan jij en Jacco niet ook een keer aan kinderen beginnen? Ik bedoel maar.' 

'Ik wil het er niet over hebben, Dries.' Zeg ik overweldigd door zijn vraag en ik kijk snel naar buiten, zodat hij niet ziet dat mijn ogen beginnen te prikken.