Yüzüme ruhu çekilmiş bir beden gibi bakma, çocuk. Sen yaşıyorsun, nasıl olmadığını iddia ederler, nasıl bu kadar yalancı olurlar, onları anlayamıyorum.
Ben sanırım artık yazamıyorum, çocuk. Gerçekten. Satırlarım fazla anlamsızlaştı. İki kelimeyi bir araya getiremiyorum. Kelimelerim kanıyor, kelimelerim kendilerini ruhumdaki yaralara asıyorlar.
Sonra, artık aynaya bakamıyorum çocuk. Gözlerimi yansımamdan kaçırmak istiyorum bazen, ama zaten net göremediğimi farkediyorum.
Satırlarımdan korkuyorum, çocuk. Geçenlerde ödev yaparken 'Tanrı kendini cehenneme sürgün etti,' yazmışım, bakakaldım. Oturdum ağladım, çocuk.
Bazen nedensizce ağlıyorum, çocuk. Garip olanı ise ağladığımı telefon ekranından görünce anlıyorum. Annem soruyor, neden ağlıyorsun diyor. Aceleyle ufak bir darbede moraran ellerimi bir yere vuruyorum, ellerimi uzatıp acıyor diyorum, kanıyor çocuk, annem gözlerini kaçırıyor, inanmış gibi yapıyor.
Biliyor musun, çocuk? Saçlarım çok dökülüyor. İki yıldır gür olan saçlarımdan eser kalmadı, çok uğraşıyorlar tekrar gürleşsin diye, ama ben istemiyorum çocuk. Onlar bana hıçkırıklarla uyuya kaldığım geceleri hatırlatıyorken, istemiyorum.
Krizler geçiriyorum, çocuk. Saçlarımı yoluyorum, kendimi yumrukluyor, kollarıma tırnaklarımı geçiriyorum, çığlık atıyorum, bağırarak ağlıyorum. İşin kötüsü bunu her şey bitip, ellerim saçlarımla dolduğunda anlıyorum.
Sonra, tırnaklarımı ve tırnak etlerimi yiyorum çocuk. Herkes alışkanlık sanıyor, ama değil. Farkında olmadan kollarımı çizdiğimde izi kalmasın diye yapıyorum, çünkü bilirsin tırnak makasıyla tırnaklarımı kesmekten korkuyorum.
Takıntılarım var, çocuk. Bir şeyi birden fazla yapmazsam başım ağrımaya, ellerim titremeye başlıyor, engel olamıyorum çocuk.
Son olarak çoğu kişi dalga geçse de Ben 10 izliyorum, çünkü Benjamin herkesin aksine insanları olduğu gibi kabul ediyor, Kevin'ı kabul etti, arkadaş oldular. O, gerçek olmayabilir belki ama inan yaşayan çoğu kişiden daha 'insan'.
Şimdi o ruhsuz gözlerini üzerimden çek, çocuk. Zira bana kendimi akli dengemi kaybetmişim gibi hissettiriyorsun.
10.07.2017
19.44
Gülcan
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ruhumun Kayıp Satırları.
Short Story"Ama bir gün geleceğim, çocuk. Başım dimdik, omuzlarım dik, gözümde şu lanet şey olmadan, saçlarımı uzatıp geleceğim. Kesmemi sağladıkları saçlarım omuzlarıma yüklenmişken, gözyaşlarım gözpınarlarımda kavrulmuşken geleceğim. Öyle bir geleceğim ki, b...
