Prologue

0 0 0
                                    

Im walking right now galing sa park. Im so dissapointed. Bat di niya ko sinipot? Ano na naman bang ginawa niya ha? Mas importante paba yun sa Anniversary namin?

O nakalimutan niya lang talaga? Kahit greet man lang di magawa.

Ganun ba sya kabusy?

*bzzt.bzzt*

Baka siya nato. Baka parating na siya. Sabi ko na nga ba eh. Di niya to malilimutan.

Agad kong in open ang cellphone ko at binasa yung text. Excitedly.

From: Baby moto<3
Ayoko na.. Pwede bang bigyan mo ko ng space? Itigil na natin to.. Pagod nako. Pwede bang friends nalang tayo ulit? Nakakasawa na kasi..

Nakakapanlumo..Bakit ganun? Bakit nangyari to? Bakit? Anong nagawa kong mali? Teka-

Baka joke lang to..Matawagan nga. hmm.

*Ringring.ringring.ringring.ringring.*

[Bakit?]

Anong bakit? Baby san ka? Ano yun? Joke lang yun diba?

[Di mo ba yun maintindihan nicole?]

Mahina ngunit diin niyang sabi. Unti unti ng namumuo ang mga luha saking mata at nagbabadya ng mahulog ang mga ito.

[Ayoko na! Pagod nako!]

May bago. Sino? Sino siya?

[Walang bago! Sadyang nakakasakal ka lang talaga. Gusto mo ng ganto ng ganyan. Dapat ganto dapat ganyan. Text mo ko ng ganto..Text mo ko ng ganyan. Nicole! Di lang sayo umiikot ang mundo! May buhay din ako na dapat asikasuhin! Kung di ka magbabago hanggang friends nalang tayo.Bye]

At naputol na ang linya..Sinubukan ko siyang tawagan ulit pero cannot be reach.

Nasasakal siya? Ganun naba ako kahigpit? Di ko sinasadya na paghigpitan sya.

Bat di niya sinabi agad? Bakit kailangan pang umabot sa hiwalayan? Ansakit. Bakit di niya ko pinakinggan?

Bakit di namin to dinaan sa usapan..Bakit ganun? Sana pinag usapan namin to..Dininig mga side namin.. May pagkukulang rin naman siya pero di ko yun sinumbat.

Ansakit lang kasi. Di ko alam kung ano ang mararamdaman ko. Halo halong emosyon na ang nararamdaman ko. Para akong nasusufocate.. Isa lang ang gusto ko pumunta sa tahimik na lugar. Gusto kong makapag isip..Makahinga.

Feeling ko ambigat ng dibdib ko. Feeling ko parang sasabog ang puso ko..Ansakit sobra. Bat ngayon pa?

Lakad takbo ang ginawa ko di ko alam kung san ako papunta. Bahala na kung san ako dalhin ng mga paa ko.

Di ko na rin medyo nakikita yung daan. Nanlalabo na ang paningin ko. Pero patuloy parin ako sa paglakad takbo.

Tatawid na sana ako ng biglang-

*ppppppeeeeeeepppppppp!!!!*

-
Support me on this Co'Wattpaders :)

Ai ajuns la finalul capitolelor publicate.

⏰ Ultima actualizare: Nov 28, 2018 ⏰

Adaugă această povestire la Biblioteca ta pentru a primi notificări despre capitolele noi!

The Damaged has Been DoneUnde poveștirile trăiesc. Descoperă acum