ပန္​းပံုျပင္​ [ TaoRis ]

ယံုၾကည္ျခင္း

ျဖည္းညင္းစြာ ပြင့္လာသည့္ျကီးမားေသာ
မုဒ္ဦးေအာက္မွ ေၾကးနီေရာင္တံခါးမႀကီးေနာက္တြင္ တစတစေပၚထြက္ေသာ ေရႊေရာင္ထိန္ေသာက်ယ္ေျပာလွပသည့္နန္းေတာ္ႀကီး ..။ရွည္လ်ားသည့္ ဝင္ေပါက္ေက်ာက္လမ္းႀကီး၏အဆံုးတြင္ ေရႊေရာင္ထိန္ေသာ ဝူဧကရာဇ္ ၏ နတ္ဘံုကဲ့သို႔ေသာ အတုမဲ့နန္းေဆာင္ႀကီးရွိသည္။

မ်ားျပားလွေသာရဲမက္အေစာင့္မ်ားႏွင့္ အခန္းခန္းအေဆာင္တိုင္းျပည့္ေနသည့္တိုင္ လစ္လပ္ေနသည့္ ေျမေနရာတို႔ႏွင့္ နန္းေတာ္ပရဝုဏ္က ရွင္းလင္းေနေလသည္။
ရွန္း အံ့ၾသလြန္း၍ ပြင့္ဟေနမိေသာ ႏႈတ္ခမ္းလႊာတို႔အား ျပန္ပိတ္ရန္ပင္ ေမ့ေလ်ာ့ေနမိသည္။မိမိကိုယ္တိုင္ မင္းသားတပါးျဖစ္ပါေသာ္လဲ ဤမွ်ခမ္းနားသည့္နန္းေတာ္ႀကီးအားတခါမွ်ပင္မျမင္ဖူးခဲ့ပါ။ တိုင္းျပည္ေသးကာ ေတာင္ေပၚေဒသျဖစ္သည္ေၾကာင့္ အခ်ိန္ျပည့္အုပ္မႈိင္းေနေသာ ျမဴတို႔ႏွင့္ မိမိတို႔နန္းေတာ္သည္ ေသးႏုပ္ႏုပ္မႈန္မႈိင္းမႈိင္းသာရွိေနခဲ့သည္။

ထို႔ေၾကာင့္လဲ ႀကီးမားသည့္ေနျပည္ေတာ္၏ယခုနန္းေတာ္ႀကီးအား စိတ္ကူးပင္မယဥ္ဖူးပါေခ်။
ဒီလို နန္းေတာ္ႀကီးမွာသာ ေနရပါက ရွန္းတသက္လံုး ကိုယ့္ေဒသေတာင္ျပန္ခ်င္ေတာ့မည္မထင္ပါေလ

..
..
"ဟိတ္ ဘယ္ေျပးမလဲ.. ဟဲဟဲ ..မိပီကြ"

အျဖဴေရာင္အေမႊးႏုတို႔ႏွင့္ယုန္ေလးအား ရင္ဝယ္အမိအရဖမ္းလိုက္ႏိုင္သည့္အခ်ိန္တြင္ ရွန္းမ်က္ႏွာျပင္တလံုးေခြ်းစက္တို႔ပင္ျပည့္ေနေလပီ။
ျမက္ခင္းေပၚအားရပါးရလွဲခ်လိုက္ပီး ေပ်ာ္ရႊင္စြာ အသံတိတ္ရီေမာရင္း မ်က္လံုးရဲရဲႏွင့္ယုန္ျဖဴေလးကို ေပြ႕ဖက္ထားလိုက္သည္။ လူအမ်ားၾကားတြင္ စိတ္ရႈပ္တတ္ေသာ ရွန္းအတြက္ နန္းဥယာဥ္သည္သာ အခ်ိန္ကုန္ဆံုးရာေနရာျဖစ္သည္။
မင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္တို႔သာ ဝင္ရသည္ျဖစ္၍ ေတာ္႐ုံမည္သည့္အေစခံမွ်ေရာက္မလာတတ္သလို ဤႏိုင္ငံမွေတာ္ဝင္မိသားစုတို႔သည္လည္း အပန္းေျဖ႐ုံအခ်ိန္တခါတေလပင္ နန္းဥယာဥ္သို႔မလာၾကပါ။

ထို႔ေၾကာင့္ နန္းေတာ္စေရာက္သည့္ အခ်ိန္မွစ၍ ရွန္း ၁ပတ္လံုးလံုး ဥယာဥ္တြင္းသာ တခုခုလုပ္ေနေလ့ရွိသည္။မင္းႀကီး၏ေယာက္ဖေလာင္းျဖစ္သည္မို႔ ေတာ္႐ုံဘသူမွလဲ ရွန္းအား ဥယာဥ္ထဲတြင္ မေနရန္ လာမေျပာရဲေပ။ဤသည္ကပဲ ရွန္းအတြက္အေကာင္းဆံုးျဖစ္သည္။ အမေတာ္ နန္းေတာ္ကို ေရာက္မလာေသးသည့္ အခ်ိန္တေလွ်ာက္လံုး ရွန္းက သူတို႔အေျခအေနအား ေသခ်ာေစာင့္ၾကည့္ရမည့္တာဝန္ကရွိေသးေသာ္လဲ ယခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ရွန္းအတြက္ နန္းေတာ္ႀကီးသည္ အံ့ၾသစရာအတိပီးသည့္ ေကာင္းကင္ဘံုသာျဖစ္ေနခဲ့သည္။