The Billionaire's Owned My Heart (Villamir Series #1)

Chapter 2

"B-bakit ako, sir? "

"Why? Ayaw mo ba? Sayang doble ang sweldo mo doon. If ayaw mo ay ibibigay ko nalang ito sa iba" sabi neto.

Bigla naman akong nagsisi dahil sa sinabi ko. Malaking tulong din ito sa'kin kaya tatanggapin ko ito kahit ano pang trabaho iyan!

Pero wait? Villamir? I know that surname, sana hindi siya iyon! Hindi naman siguro siya iyon dahil matagal na akong walang balita sa kanya simula no'ng umalis siya sa buhay ko.

"Hindi naman po, sir. Hindi lang po talaga ako makapaniwala sa mga narinig ko ngayon. I mean, it will be a big help for me." Sumilay ang mga ngiti niya dahil sa sinabi ko.

Shit! Bakit kasi ang gwapo niya, parang tuloy malalaglag ang panty ko dahil sa ngiti niya.

"So it means, it's a yes? " Sabi niya sa'kin. Ngumiti ako sa kanya bago ako tumango.

Napatingin kami pareho sa IPhone niya nang may biglang tumawag doon. Kinuha niya at sinagot.

[Hey, bro] Hindi ko alam kung sinong kausap niya pero pakiramdam ko ay kaibigan niya ito.

Saglit siyang tumingin sa akin at ngumiti. [Yeah. She accepted your offer, bro. Yes. Okay, I'll call you back later.] Natatawang sabi niya bago pinatay ang tawag at tiningnan ulit ako.

"You can start tomorrow, Ms. Hernandez. Don't be late to your new job tomorrow if you don't want to lose your job." Tumango lang ako sa kanya.

"Right! You can leave now, good luck for tomorrow." Kumunot ang noo ko dahil doon. Bakit yata ang saya niya? Hindi ko nalang iyon pinansin at tuluyan ng umalis sa opisina niya.

Pagkalabas ko nang office niya ay kaagad kong ang oras sa relo ko. It's already 11:15 AM, it's meant I will see them now.

I've already missed them so much kahit kagabi lang kami hindi nagkita.
Nakangiti lang ako habang papunta sa pupuntahan ko.

Pagkarating ko nang school nila ay kaagad ko silang nakita palabas ng gate.

Shit! Miss ko na ang dalawang anghel  ko. Parehas silang napangiti at kumaway sa akin nang makita nila ako dito.

"Nanay" sabay nilang sabi sa'kin. Ngumiti naman ako sa kanila at binigyan ko ng mga halik ang mga ito. Isnag gabi lang kaming nagkahiwalay pero grabe na ang pagka-miss ko sa kanila.

"I miss my babies so much. How's school?" Tanong ko sa kanilang dalawa

"We're doing good, nay. I miss you too, nanay. " Zyreen Wren Hernandez said. My daughter.

"How about my baby boy? You didn't miss me? " Malambing na sabi ko sa baby boy ko. Mukha kasing malungkot siya ngayon.

"Of course. I miss you so much, nay" Zyroon Brix said ang give me a kiss on my lip that makes me smile.

Kumunot ang noo ko nang makita kong may sugat siya sa kanyang tuhod.

"Zyroon, what happen to your knee?" Nag-aalalang tanong ko sa kanya pero hindi siya sumagot doon kaya si Zyreen na ang sumagot.

"He had a fight to James earlier because James took his food again." Huminga ako nang malalim bago ko ulit tiningnan si Zyroon.

"Next time anak hayaan mo nalang siya, ha? Dahil ayaw ni nanay na mapahamak ka ulit. Na intindihan mo ba ako, anak? Naintindihan mo ba si nanay? " Tumango siya doon. Niyakap ko siya nang mahigpit dahil hindi ko kayang may mangyaring masama sa kanya, sa kanila ni Zyreen dahil sila nalang ang mayroon ako ngayon.

"I'm sorry, nanay. I promised, I won't do that again" Sabi  niya at niyakap ako nang mahigpit. Niyakap din ako ni Zyreen nang mahigpit bago ko sila niyaya na maglunch sa Jollibee.

Masaya ako dahil dumating sila sa buhay ko at hindi ko yata kakayanin kung pati sila ay mawawala sa akin. They're my life now, tanging sila nalang amag dahilan kung bakit hanggang ngayon ay lumalaban parin ako sa buhay ko.

Na wala man lahat ang mayroon sa akin pero binigyan naman ako nang dalawang anghel sa buhay ko. I thought I would never be happy again because all the happiness that I have before are already taking away from me.

But when my two angels came to me, pakiramdam ko ay lahat ng kasiyahan na kinuha sa akin ay unti-unting bumalik sa akin.

Mas naging masaya pa ang buhay ko simula nang dumating sila sa buhay ko at hanggang ngayon ay nagpapasalamat parin ako sa lahat ng blessings ma dumating sa aking.

Sila ang dahilan kung bakit unti-unti akong nakaahon mula sa masakit kong nakaraan.

____________________________________________________________________________

<3