~~PSİKOPAT TİKİLER ~~ (DÜZENLENİYOR)

(1) 7. yaşım

Multi hayal;

Evet arkadaşlar ilk kitabım heyecanlımıyım evet heyecanlıyım ama bu konu çok farklı wattpad'te okuduğunuz diğer kitaplarda olmayan bir konudan bahsediyor..

Gerçek bi hikayenin biraz kurgu eklenmiş hali umarım beğenirsiniz hazırsanız başlıyoruz...!!

İlk 3 bölüm biraz tanıdım amaçlı olacak

Lütfen herkes başladığı tarihi buraya yazabilirmi?

Hayal'den..

7 yasındaydım...

Odam da miray'la oynarken babaanemin içerden gelen hararetli sesiyle merak edip odadan çıktım.

Babaannemin ve halamın salonda oturup ağlayarak konuştuklarını  görünce yanlarına gittim. Benim geldiğimi fark edince sustular halamın gözlerinden yaşlar akmaya devam ederken gözlerini kaçırmaya çalışsada ağladığını anlamıştım.

Bana sarılıp yanağımdan öptükten sonra kucağına alıp dizine oturttu. Miray gelince halam ve babaanemin ortasına oturup halama meraklı bi şekilde bakmaya başladı.

Halam saçımdan okşayıp yüzünü ensemde gizlemeye çalışsada pek becerikli olmuyodu. Babaannem zaten saklamıyordu ağlıyordu.

Bi halama bi babaaneme bakıp "neden ağlıyorsunuz?" dediğimde babaannem başını eğip "sen bugün gidiyorsun seni özleyeceğiz ondan ağlıyoruz" diyince  "ağlamayın ben nereye gidiyorum" dediğimde halam "evine gidiyosun artık babanla yaşayacaksın" diyince kafamı eğip "babam gelsin burda beraber yaşayalım" diyip sızlanmaya başladım. Çünkü babaannem ve halama çok alışmıştım.

Kapı çalınca halamın dizinden inip kapıya koştum. Mehmet abim gelmişti ona sarılıp içeri aldığım da miray'da koşup sarıldı.

Koltuğa geçecekken kapı tekrar çalınca tekrar koşup kapıyı açtım. Babam gelmişti beni görünce hemen kucağına alıp sarılıp öpmeye başladı.
 
Bende ona sarılıp öpünce miray mehmet abinin vücuduna ellerini sarmış bizi izliyodu.

Babaannemler gelip kapıda babamı içeri davet etti.  babam "anne hiç girmeyeyim valizlerini verin gidelim uçağı kaçırmayalım" diyince babaannem  bana "hadi siz gidin odandan valizlere yerleştirmediğimiz oyuncağın varsa getirin onlarıda koyalım" diyince babamın kucağından inip mehmet abi ve miray'ın elinden tutup yukarı koştuk. Az önce oynadığımız oyuncakları alıp aşağı indiğim de halam ve babaannem mümkünmüş gibi daha çok ağlıyordu.

Babaannem beni kucağına alıp sıkıca sarılınca bende ona sarılıp "ağlama babaanne gelicem yine" diyince daha fazla sarılıp "gel tabi hep gel" dediğinde halam beni babaanemin kucağından alıp sarıldı bende ona sarılınca babam "Artık gitmemiz gerekiyor, uçağa yetişemeyiz" diyip kapıyı açtı.

Ben mehmet abiye sarılıp ayrıldıktan sonra miray'a sarıldım  miray beni bırakmıyordu babam valizleri taksiye yerleştirdikten sonra beni almaya geldiğinde miray'dan ayrılmadığımı görünce kucağına alıp götürmeye çalışsa da izin vermedim ve ayrılmadım.

Halam miray'ı tutunca babam beni kucağına alıp arabaya bindirmeyi başardı.

Babaannemlerle vedalaştıktan sonra kendiside yanıma oturdu ve hava alanına doğru gitmeye başladık. Arkamı döndüğümde babaannem yere oturmuş ağlarken halamda kolundan tutup kaldırmaya çalışıyodu. Mehmet abide miray'a sarılıp sakinleştirmeye çalışıyodu.

3 saat sonra

Taksiden inip uçağa binmiş istanbul'a gelmiştik. Hiç konuşmuyordum camdan dışarı bakıp babaannemi bi daha göremeyecek onun yemeklerini yiyemiyecek Miray ve mehmet abimi çok özleyecektim. diye düşünürken bi yandan da annem artık uzakta olmayacaktı. Bursa'ya uçak kalkmadığı için aktarmalı olarak deniz otobüsünü kullanmıştık. "Daha çok varmı" diye babama döndüm "yok yarım saat sonra bursa'dayız" dedi. Yüzüme bakmaya utanıyor gibiydi. Henüz 7 yaşındaydım ama çoğu çocuktan olgundum.
.........

Şimdiki zaman

Kendimi tanıştırmadım ben "HAYAL DUMAN" 17 yaşındayım Babam van'lı annem ise Bursa'lı babam müteahhit olduğu için şehirler ve ülkeler arası seyahatlerı çok oluyor. Bursa'ya seyahat ettiği vakit annemi görmüş aşık olmuş ve annemle tanışıp kısa bir süre sonra evlenmişler. Peki ben neden babaannemlerde kalıyorum anlatayım.

Babam ve annem evlendikten bir yıl sonra annem hamile kalmış ve babama "ben bu çocuğu istemiyorum daha çok erken aldıralım" diye ısrar etmiş.

Babam ise "ben istiyorum imzam olmadan aldıramazsın" diyince büyük bi tartışma sonrası annem inat edip "tamam imza atma ama ben doğurursam bile bakmam!! " demesinin üstüne babam sinirle tokat atıp "Ben bakarım sana ihtiyacım yok" demiş.

O günden  sonra annem inat etmiş ve ben doğduğumda yüzüme bile bakmamış. Babaannem bu yüzden annemden nefret ettiği için anlaşamamışlar ve babamlar bursa'ya taşınmaya karar vermişler.

Babamda tek başına beni büyütemeyeceği için beni babaanneme bırakıp her hafta sonu veya ay da bir beni görmeye geliyormuş
yani babaannemin anlattığı bunlardı.

Umarım bursa ya gittiğimde annem bunların yalan aslında beni çok sevdiğini ve mecbur gittiklerini söylerdi diye düşünürken çoktan eve gelmiş gerçeklerle yüzleşmiştim. Annem yüzüme dahi bakmıyordu aynı şuan ki gibi 17 yaşına geldim ama hala konuşmuyoruz benim yüzüme dahi bakmıyor. Bende çok konuşmaya bayılmıyordum. Aynı evde iki yabancı gibi yaşamaya alışmıştım artık.

Ben bursa'ya geldikten sonra babam benim için bakıcı tutmuştu. Ve küçüklük arkadaşım mirayı sıksık arar konuşurdum. Öz de olmasa bana hep abilik yapan mehmet abi de hep destekçim olmuştu miray'la beraber bazen gelip giderlerdi.

İlk okul, orta okul derken liseye geçmiştim. Hiç arkadaşım yoktu sadece babamın ortağının oğlu Cenk ve onun en yakın arkadaşı Adem vardı. Okulda beraber takılırdık  Liseye geçtiğimizde ikisi benim kaydolduğum koleje kaydolmuş beraber gelip gitmiştik.

İlk bölüm Hayal'i tanıtmak istedim hayatını bilin diye. Umarım beğenirsiniz.