Black-Hearted

Genoeg

*MAX POV*
De muren van de school waren volgeplakt met foto's en niet zomaar foto's. Het waren foto's van Tom, ik schatte hem 8 jaar op de foto en hij had een klein harry potter brilletje en een buitenbuigel. Hij had een boek vast en lachte breed, het bijschrift was: Wat doe ik in mijn vrije tijd? Leren natuurlijk!!! Ik wist meteen wie hier achter zat, ik kookte van woede vanbinnen. 'God-ver-domme', bracht ik uit klank per klank. Ik kneep mijn ogen tot spleetjes en balde mijn vuisten. 'Nu is het genoeg, je kan mij belachelijk maken maar durf niet aan mijn vrienden te komen', zei ik. 'Wat een kutstreek', zei Pris geïrriteerd maar ik hoorde het al niet meer, ik liep met grote passen af op the black-hearted.

Ik duwde hem tegen zijn schouder en met een boze blik keek hij me aan: 'Wat?!' maar toen hij zag dat ik het was begon hij te grinniken. 'Maxie wat vind jij van het nieuwe behang?' 'Ik weet dat jij hier achterzit, vuile masjoeffel', zei ik kortaf. 'Wat zei je snotneus?', zei Cam droog. Hij kwam dichter op me af mij maar Toine hield hem tegen. 'Wie zegt dat ik dit gedaan heb?', zei Toine onschuldig. 'Schijnheilig kutwijf', zei ik zonder na te denken. Ik wachtte op een reactie maar Toine had nogsteeds die grote grijns op zijn gezicht. 'Oehh zo een gemene woorden, ik heb zoveel schrik!!!', zei hij op een sarcastische toon. 'Dude, beter let je op wat je nu zegt', dreigde ik. 'Hmm ik weet niet waarover je het hebt.', zei Toine schijnheilig. 'Dan zal ik je het straks duidelijk maken, na school op het pleintje', zei ik vastberaden. 'OOOOOO', riep Cam. 'Oehh wil jij vechten, jij, als in wiskunde noob Max?', lachte Toine. 'Ja, heb je schrik ofzo?', zei ik uitdagend. 'ROESIE!!!', riep Cam. Cameron schreeuwde zo luid dat heel de speelplaats het gehoord had, langzaamaan werden we omcirkeld door de hele school. 'Je hebt er om gevraagd', zei ik kortaf. 'HET WISKUNDE NERDJE WIL MET MIJ, DE ENIGE ECHTE TOINE VECHTEN?' riep Toine luid genoeg zodat iedereen het hoorde. Ik knikte met mijn hoofd en the black hearted begonnen te lachen en te roepen. Maar ik luisterde niet naar al het kabaal, ik keek Toine aan en hij wist dat ik het bloedserieus nam

De rest van de dag ging heel sloom voorbij, ik kon maar aan één ding denken: het gevecht. Gelukkig had Pris Tom op tijd gebeld en heel de situatie uitgelegd dus vandaag zou hij niet naar school komen. Isabelle, ik en pris zaten beide na de klok te staren. Nog 10 minuten en de eindbel ging. Ik dwaalde met mijn ogen door het klaslokaal en Lara was vandaag niet naar school gekomen, vreemd. Maar ik dacht er niet verder over na, het enige wat door mijn hoofd spookte was het gevecht. Geweld is nooit de oplossing zeiden ze aan het begin van het schooljaar. Maar dit was niet zomaar een nutteloos gevechtje. Dit was voor alle keren dat ze mij en mijn vrienden vernederd hadden. Nog 5 minuten. Pris keek me aan, je kon zien dat ze bang was. Ik lachte naar haar om haar gerust te stellen maar eigenlijk ging ik vanbinnen kapot van de zenuwen. Toen klonk het verlossende geluid van de bel. Ik bleef nog een seconde twijfelen maar toen stond ik recht. Dit was het. De oorlog.