Distance means nothing

Κεφάλαιο 26ο

Αχιλλέας'ς  povvv (δεν μπορείτε να πείτε είμαι πολύ καλη😂)

Όσο περνάνε οι μέρες τόσο το κενό μέσα μου μεγαλώνει...

Μου λείπει γαμωτο και μου λείπει πολύ.. αλλά έφυγε και πλέον ο δρόμος του γυρισμου είναι άφαντος

Ήμουν τόσο χαρούμενος όταν γύρισα απ τις διακοπές γιατί ήμουν τόσο ερωτευμένος και είχα σκοπό να αφιερώσω όλη την μέρα στην μαμά μου για να της εξηγήσω πόσο υπέροχη είναι η Αλισα

Όταν γύρισα η Ελισάβετ (είναι η αδελφή του) έπεσε στην αγκαλιά μου με δάκρυα στα μάτια και όχι λίγα δάκρυα αλλά σαν ασταμάτητη βροχή

'Τι έχεις μικρό μου;'

'Η μαμά Αχιλλέα...'

ΤΙ ΈΠΑΘΕ Η ΜΑΜΆ, ΜΙΛΑ'

'Η μαμά αρρώστησε Αχιλλέα και συνέχεια λέει πως θέλει εσένα στο πλάι της'

Όταν το άκουσα αυτό έχασα την γη κάτω απ τα πόδια μου, ξεκίνησα να τρέχω μέχρι το δωμάτιο της μα τα σκαλοπάτια που φαινοντουσαν άπειρα και οι διαδρομοι ατελειωτοι..

Όταν άνοιξα την πόρτα την είδα ξαπλωμένη και ήταν χλωμή, αδύνατη και αδύναμη. Όταν με ειδε ένα αχνό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη της πράγμα που έκανε την καρδιά μου να χτυπήσει σε ρυθμούς που πρώτη φορά αισθανόμουν

'Γιατί δεν με ειδοποίησες ρε μαμά γιατί;'

'Μα γιατί να το κάνω αυτό αγόρι μου, διακοπές ήσουν δεν ήθελα να σε ενοχλώ'

Χωρίς να πω κάτι σηκώθηκα απ το πάτωμα και πήγα να ξαπλώσω δίπλα της. Την έβαλα μέσα στην αγκαλιά μου.

'Πως πέρασες αγόρι μου;'

Θέλω τόσο πολύ να της πω για την Αλισα και νομίζω πως πρέπει να το κάνω.

'Μαμά, γνώρισα μια υπέροχη κοπελα'

'Πραγματικά δεν ξες πόσο χαίρομαι αγόρι μου.'

'Και πως είναι αυτή η κοπέλα;' με ρώτησε κάπως πονηρά

Εκείνη την στιγμή έβγαλα το κινητό μου και της έδειξα μια φωτογραφία απ τις πολλές που την έχω βγάλει.

'Με κάνεις περήφανη αγόρι μου'

'Αχ ρε μάνα να ξερες πόσο πολύ σαγαπαω'

'Και γω σαγαπαω πολυ γιε μου'

Ήταν τα τελευταία της λόγια... πέθανε στα χέρια μου, η μαμά μου πέθανε στα χέρια μου. Ότι πιο σημαντικό έχω πάνω σε αυτόν τον πλανήτη πέθανε

Και μετά κενό, μόνο δάκρυα και κενό

Κανείς δεν μπορούσε να με γεμίσει. Κανείς και τίποτα.

Λίγες μέρες μετά την κηδεία της μαμάς μου αποφάσισα πως πλέον δεν με χωράει ο τόπος, δεν άντεχα να μένω σε αυτό το σπίτι που έχω τόσες αναμνήσεις γι αυτό και μάζεψα τα ρούχα μου και έφυγα

Και ο προορισμός ήταν αυτή. Ήξερα πως μόνο αυτή θα μπορούσε να με γεμίσει

Μια τζούρα απ το άρωμα της, μια τζούρα απ την αγκαλιά της, μια τζούρα από αυτήν ήταν αρκετά.

Πήρα το πρώτο αεροπλάνο για Θεσσαλονίκη και έφυγα στον έναν και μοναδικό άνθρωπο που χρειάζομαι αυτήν την στιγμή.

Χελοουυυ μερεντακια μουυυ

Πως πάει το σχολείο;❤

Καλή αρχή σας εύχομαι και καλή δύναμη σε όλες τις δυσκολίες σας

Κρίσιμο το επόμενο κεφάλαιο (καθόλου σποιλ😂😜)

Αυτά από εμένααααα

Καληνύχτααααα💋💋