Distance means nothing

Κεφάλαιο 24ο

Η ώρα είχε πάει ήδη 10 και εγώ αποφάσισα να σηκωθώ για να κάνω ένα μπάνιο.

Μια ώρα αργότερα αφού τελείωσα με το μπάνιο, πήγα στο δωμάτιο μου και ενεργοποίησα το κινητό μου. Το θέαμα όμως με εξέπληξε. Δεν είχα ούτε κλήση ούτε μήνυμα απ τον Αχιλλέα γι αυτό και αποφάσισα να τον πάρω εγώ, όμως το είχε απενεργοποίημενο.

Δεν επέμενα άλλο και απλά ξάπλωσα για να κοιμηθώ.

Το επόμενο πρωί την ώρα που ετοιμαζόμουν, μου ήρθε μια ειδοποίηση και το μυαλό μου πήγε απευθείας στον Αχιλλέα, αλλά τελικά ήταν μήνυμα απ την κοσμοτε.

[...]

Μια βδομάδα πέρασε με μένα να προσπαθώ να επικοινωνήσω με τον Αχιλλέα και αυτός να το έχει απενεργοποίημενο. Η όρεξη μου για τα πάντα είχε κοπεί. Ούτε έτρωγα, ούτε βόλτες πήγαινα και μερικές φορές απέφευγα να πάω μέχρι και στο πανεπιστήμιο.

Η μαμά και ο Άλεξ απ την άλλη προσπαθούσαν να μου φτιάξουν την διάθεση αλλά τζάμπα κόπος. Το μόνο που χρειαζόμουν ήταν να μιλήσω μαζί του.

Μετά από 2 βδομάδες δεν είχα ακόμα νέα του γι αυτό και αποφάσισα να τηλεφωνήσω στον Μάρκο

Ζήτησα απ την Σία το τηλέφωνο του και αφού μου το έδωσε του τηλεφώνησα

'Γειά σου Μάρκο η Αλισα είμαι'

'Γειά σου Αλισα, πως και τηλεφώνησες;'

'Θέλω να σε ρώτησα κάτι ρε Μάρκο. Εδώ και δύο βδομάδες δεν έχω μιλήσει καθόλου με τον Αχιλλέα και είχε μονίμως το κινητό του απενεργοποίημενο'

'Αλισα πραγματικά δεν ξέρω, βλέπεις δεν σπουδάζω Αθήνα και με τον Αχιλλέα δεν μιλάμε καθημερινά,παρόλα αυτά και γω τον πήρα τηλέφωνο αυτήν την εβδομάδα και έλεγε και σε μένα ακριβώς το ιδιο'

'Μάρκο πραγματικά ανησυχώ, φοβάμαι μην έχει πάθει τίποτα σοβαρό.'

'Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση θα κατέβω Αθήνα για να ελέγξω'

'Πραγματικά σε ευχαριστώ πολύ, να με κρατάς ενήμερη'

Μετά από την συζήτηση μου με τον Μάρκο η διάθεση μου έγινε χειρότερη από πριν αφού ούτε ο ίδιος ο κολλητός του δεν ξέρει που μπορεί να έχει εξαφανιστεί.

Την τρίτη βδομάδα ξεκίνησα να πηγαίνω πανεπιστήμιο και μετά σπίτι. Αυτή ήταν και η καθημερινοτητα μου

Μια μέρα καθώς γυρνούσα απ το πανεπιστήμιο το κινητό μου ξεκίνησε να δονείται. Στην αρχή χάρηκα αλλά μετά είδα το όνομα του Μάρκου να αναγράφετε στην οθόνη μου

'Έλα Μάρκο, έγινε κατι;' ρώτησα γεμάτη ανησυχία

'Αλισα ήρθα πίσω στην Αθήνα για να δω τι έγινε με τον Αχιλλέα και λείπει απ το σπίτι του.'

'Τι εννοείς λείπει ρε Μάρκο; μην με τρελαίνεις τώρα'

'Όλα τα παντζούρια είναι κατεβασμένα και επίσης ρώτησα όλους τους γείτονες και μου είπαν πως έχει εξαφανιστεί και πως έχουν πολύ καιρό να τον δουνε'

'Θα τρελαθώ' είπα και δάκρυα άρχισαν να απειλούν τα μάτια μου.

'Ηρέμησε Αλισα όλα θα πάνε καλά, ρώτησα για κανέναν συγγενεί του και όλοι μου είπαν πως δεν μένουν εδώ.'

'Σε ευχαριστώ πολύ Μάρκο' είπα και τερμάτισα την κλήση

Έφτασα σπίτι και ανέβηκα αμέσως στο δωμάτιο μου διότι το μόνο που ήθελα ηταν να κλάψω

Απ ότι καταλάβατε αυτές τις 3 βδομάδες τα δάκρυα ήταν ο καλύτερος μου φίλος..

Και έτσι οι εβδομάδες έγινες μήνες και οι μήνες έγιναν χρόνος. Ένας χρόνος δίχως αυτον.

Χελοουυυ μερεντακια μουυυ❤

Τι λέτε να έκανε τον Αχιλλέα να εξαφανιστεί από προσώπου γης;

Τα λέμε στο επόμενο μπειμπιςςς❤