The Vampire's WIFE (On-Going)

Chapter 43.2

Zach's POV:

"We're here!" saad ni Sophie.

"We know, Pabo!" Min stating the obvious.

Sophie just rolled her eyes. "Wow, thank you hah.." she said it sarcastically.

Andito kasi kaming magpipinsan sa abandonadong simbahan. Iimbestigahan namin ang dating quarters ng mga VH.

"Alam mo buti ka pa nagpapasalamat kahit wala pa akong nagagawa. Hindi gaya ng iba jan, kadugo mo na nga, wala pang utang na loob... tsk tsk tsk--- ARAY!!!! ANO BA PROBLEMA MO ARA!???!" sige lang Min, mamamatay ka ng maaga sa pagrereklamo mo. Binali lang naman ni Ara yung kanang kamay ni Min.

"You die!" sagot ni Ara sa kanya.

"Aba't---"

"Sshhh.. wag na kayong magaway. Andito tayo para magimbestiga, hindi para manood sa inyo na parang aso't pusa!" pagputol na saad ng responsableng pinsan ko na si Tim sa kanila. "At ikaw, kambal. Ilang daang taon ka na nabubuhay sa mundong ito pero hanggang gayon, isip bata ka pa rin.." at bigla na lang siya humarap kay Ara. "...and you, Ara, I know you are responsible pero sana naman kapag nagrereklamo ang kambal ko ay dapat hindi mo na pinapatulan... Hayy. When will you two ever grow up like a matured man and woman?"

"Let's go" ikling saad ni Alex.

We went inside the said church. Halatang abandonado na dahil sa dami ng alikabok at kalat ng mga kagamitan doon. I saw the altar and that scene come into mind again on how Kristoff kissed my beloved in front of me.

"Ano naman ang ginagawa natin dito?" tanong ni Jo.

"Saan ka naman nanggaling?" tanong ko sa kanya..

"Naglakad lakad lang, kamahalan." sagot nito sa akin. I raised my brows knowing that he is lying but I shrugged it off.

"Okay, asan na yung tinutukoy mo?" tanong ko kay Sophie.

"Here." sabay turo sa kinatatayuan niya. I saw some weird drawing that I can't understand.

"How?" I asked.

"Step back." she said. We did as she said.

Bigla na lang siya naglabas ng kutsilyo at sinugatan ng kunti ang kanyang hintuturo.

"EZ CLAREZ PAS UD VOREM DE MORE" habang binibigkas iyon ay pumapatak naman ang kanyang dugo sa harapan ng altar. Luckily, hindi kami naaakit sa dugo ng mga mangkukulam na katulad ni Sophie.

May pagyanig na naganap sa simabahan pero hindi kami natinag bagkus pinanood lang namin si Sophie sa kanyang ginagawa. Biglang lumiwanag ang sahig at unting unting bumubukas ito kaya napatingala kaming magpipinsan.

"May daan pa pala dito." sabi ni Sue.

"Kaya nga eh. Ilang beses na tayong bumabalik dito sa simbahan pero ngayon ko lang to napansin ang silbi ng nakaukit na sahig." –Tim