Te veel pijn

Deel 19

Mijn hart klopt sneller en sneller ...
Mijn ogen worden groter....
Soufiane in Marseille?
Net toen ik zijn naam wilde roepen pakt Imad me langs mijn arm en trekt me in een winkel binnen.

'WAT DOET HIJ HIER? HOE WEET HIJ DAT JE HIER BENT?!' Fluisterd hij bijna roepend.
Ik begin te huilen.
'Ik heb niks gedaan? Ik heb niet eens contact met hun aangezien je mijn telefoon hebt afgepakt!!!!' Roep ik huilend.
Imad doet zijn hand op mijn mond zo dat ik zwijg.

'Als hij je vind wollah eh wollah ik vermoord hem en je kent me , je weet dat ik dat ga doen!' Zegt Imad.
Ik knik huilend met mijn hoofd.
Nu wil ik zo graag naar Soufiane lopen en hem een knuffel geven en dat hij me terug mee naar huis neemt...

Wanneer Soufiane niet meer te zien is pakt Imad me langs mijn arm en stapt snel naar de uitgang.
We lopen naar de auto en hij rijd zo snel mogelijk weg.

'We blijven hier nog een week en dan gaan we naar Amsterdam ik ga daar een apart kopen maar we blijven hier niet!!' Roept hij agressief.
Imad is zo agressief dat hij zelfs zijn stuur slaagt.

We komen thuis aan.
Ik stap het huis binnen en ga op de zetel zitten terwijl Imad alle zakken in 'onze' kamer doet.

Wat doet Soufiane in Marseille?
Weet hij dat ik hier ben? Zoekt hij me?
Alle vragen in mijn hoofd waarop ik geen antwoord heb ....

Imad komt naast me zitten en doet zijn handen op zijn hoofd , hij is boos.
'Waarom eh Souhaila waarom?' Zegt hij bijna huilend.
Ik kijk hem met natte ogen aan.

Zijn ogen zijn rood.
'Wollah... ik houd echt van je Souh... ik weet dat ik nu een monster voor je ben... ik weet dat je me haat na alles wat ik je heb aangedaan maar.... ik moest het doen om jou bij me te hebben... ik wil jou voor mij alleen..' zegt hij huilend.

Hij doet zijn hand op mijn been , ik schuif mijn been weg zo dat zijn hand er af gaat.
'Ik houd niet van je Imad... als je dat anders had aangepakt had ik je misschien die kans gegeven... maar alles is mektab... je moet altijd sbar (geduld) hebben.. en als je dat niet hebt dan loopt alles fout imad...' zeg ik snikkend.

'Hoe dan...? Hoe? Je wilde me zowiezo niet ?' Zegt hij.

'HOEZO? Ik kende je niet eens? Je hebt niks geprobeert ? En als ik je niet wil dan is dat toch zo? God heeft voor elk mens zijn partner al gemaakt ... het is al opgeschreven alles is mektab en ik ben jou mektab niet ? Jij verandert gewoon heel het verhaal? Ik ben het niet het is een andere..?' Zeg ik terwijl ik boos naar mijn kamer loop.

Mijn hart klopt sneller en sneller...
Als dit zo verder gaat , krijg ik een hartaanval.
Ik mis mijn broer.. is hij gestorven? Is hij wakker? Ligt hij nog in de coma...

Rustig aan val ik in slaap.....

De volgende ochtend... (10:00)

Ik voel dat iemand me een kusje op mijn voorhoofd geeft , als ik mijn ogen open doe zie ik Imad.
Zuchtend draai ik me om met mijn rug naar hem gekeerd.

'Wakker worden prinses...' zegt hij terwijl hij met zijn hand in mijn haren gaat.
'Mij niet aanraken!' Roep ik terwijl ik opsta.
Hij kijkt me boos aan en roept 'tfoe!'

Ik ga de badkamer in en ga me douchen.
Na de douche stijl ik mijn haar en loop ik met mijn badjas naar beneden.
'Ontbijt is klaar !' Roept Imad.
Zuchtend ga ik naar de eetkamer en zie ik Imad op me wachten.

'Heb je al die tijd gewacht?' Vraag ik hem verbaasd.
'Nee , ontbijt is pas klaar.' Zegt hij snel.
We beginnen te eten.

Na een lange stilte zegt Imad 'Wat wil je vandaag doen?'
Ik slik wat ik in mijn mond heb 'wat jij wilt' zeg ik zonder emotie.

'Euh.. oke dan ... dan gaan we vandaag ergens iets drinken en dan cinema?' Zegt hij.
Ik knik.
'Ben je nog van plan om naar amsterdam te gaan?' Vraag ik snel.

Hij kijkt me aan 'nee, soufiane was in Marseille omdat hij een voetbal speler is en hij had hier een match vandaag dus geen reden om hier weg te gaan.' Zegt hij uitdagend.

'Hoe.. hoe weet je dat?' Vraag ik zachtjes.
'Ik weet alles schat!' Zegt hij lachend.
Mijn hart breekt in miljoenen stukken... ik dacht dat Soufiane mij ging zoeken omdat ik vermist ben maar in de plaats daar van gaat hij gewoon gaan voetballen alsof er niks aan de hand is....