Deel 5

206 16 5
                                    

Ik keek naar die hand op mijn schouder en durfde me niet om te draaien.
Mijn hele lichaam begon te trillen.

'Draai je om' fluisterde die enge man in mijn oor. Ik draaide me rustig om en zag hem lachend naar mij kijken.

'Zo dus je bent toch gekomen... stoere meid he?' Zei hij lachend.
'Wat wil je van me? Kan je dat nu eindelijk vertellen?' Zei ik stoer.
Ik probeerde hem niet te laten zien dat ik eigenlijk doods bang was van hem

Hij lachtte en wees naar een bank en maakte een teken dat ik daar moest gaan zitten.
Zonder een woord te zeggen ging ik zitten.
Ik keek hem aan met grote ogen...

'Ik moet je veel vertellen... te veel en dat gaat niet zo makkelijk zijn voor jou.' Zei hij terwijl hij naar de grond keek.
Ik begreep niet waarom hij gisteren me bijna wilde doden en vandaag zo rustig was.

'Laat mij mijn verhaal afmaken... onderbreek mij zeker niet ... ik ben jou stiefbroer...'
Mijn hart stopte met kloppen en ik keek hem met grote ogen aan... ik voelde me niet meer goed.

'Hoe durf je zo iets te zeggen? Mijn ouders zijn nog nooit samen met iemand anders geweest?' Zei ik met een boze blik.

'MIJ NIET ONDERBREKEN!!!!' Riep hij agressief. Ik begon te trillen en met tranen in mijn ogen keek ik naar mijn schoenen.

Hij vertelde verder ... 'Jou vader is mijn vader .. jou broer is 22 jaar en ik ben 23 ik ben een jaartje ouder dan hem.
Het is echt degoutant wat je vader doet Souhaila...'

Ik voelde mijn tranen over mijn wangen rollen... ik voelde mijn hart sneller kloppen.
Geloof hem niet , geloof hem niet dacht ik heel de tijd. Het kan niet waar zijn, hij wilt me gewoon kapot maken.

'Ik weet dat je me op dit moment niet wil geloven... ik ben nog een onbekende in je ogen maar wollah ik zweer het ik ben jou stiefbroer... jou vader had mijn moeder leren kennen in Marokko en vertelde haar dat hij van haar zijn vrouw wilde maken. Ze geloofde hem natuurlijk en deed alles voor hem.
Jou vader ging vroeger vaak naar marokko om zo gezegt zijn ouders te bezoeken en liet je moeder hier maar wat hij deed was gewoon mijn moeder verliefd maken.
Hij zei ooit tegen haar dat ze binnekort gingen trouwen en dat ze gewoon seks konden hebben voor huwelijk omdat hij zeker haar man wordt , ze geloofde hem en deed alles wat hij maar wilde...' zei hij met moeite.

Het was even stil... ik keek hem vol met tranen aan en schudde mijn hoofd.
'Wat... wat is er daarna gebeurt..?' Vroeg ik met moeite.

Hij keek naar de grond en ik zag dat hij wilde huilen maar hij zich inhoud.
Hij ging naast me zitten en wreef in zijn ogen.
Hij begon verder te vertellen
'Het is voor mij echt moeilijk om je dit allemaal zo te vertellen... 2 dagen na dat ze seks hadden moest hij terug naar België komen en zei tegen haar dat hij terug zal komen en ging scheiden met jou moeder en mijn moeder ging hij naar België brengen. Mijn moeder geloofde al zijn praatjes en was zo verliefd op hem.
Ze zag geen enkele andere man behalve jou vader ze was dol op hem..
Ze werd zwanger maar kreeg niks te horen van hem... ze was bevallen en nog steeds niks ze noemde haar kindje 'imad' dat ben ik..
Ze was depressief en voedde me alleen op.
Haar ouders ware beiden gestorven ze had niemand behalve jou vader en mij...
Ik heb mijn moeder nooit gelukkig gezien ze was altijd ongelukkig de jaren gingen voorbij en toen ik 10 jaar was vertelde ze me alles van a tot z waarom dat ik geen vader had enz... en....' hij stopte met praten en stond op ik zag zijn tranen over zijn wangen rollen....

'En wat..?' Vroeg ik hem.
Hij keek me vol met pijn aan.
Zijn ogen waren rood.
Ik zag dat Imad heel erg ongelukkig was.
Ik stond op en deed mijn hand op zijn schouder om hem te laten zien dat ik het erg vond.

'Toen ik 11 jaar was kon mijn moeder het niet meer aan... ze had geen geld meer .. ze kon me niet meer opvoeden zoals het moet .. ze heeft een einde gemaakt aan haar leven...'
Zei hij huilend. Ik begon mee te huilen .. ik vond het zo erg... maar moest ik dit wel allemaal geloven? Mijn vader was een super lieve man... hij heeft ons altijd zo veel liefde gegeven.

'Ik ben nog niet klaar ' zei hij terwijl hij zijn gezicht probeerde te verbergen.

'Toen mijn moeder gestorven was had ik niemand meer... ik zag haar dood in de badkamer... ik was bang ik wist niet wat doen ik was jong... ik liep naar de buren en ik vertelde hun alles ze lieten me bij hun logeren en melde alles bij de politie.
Na een weekje bij hun logeren zeiden ze dat ze me wilden bijhouden en dat ze me wilden opvoeden als hun zoon maar ze woonden in België ze waren op vakantie in Marokko dus ik moest een beslissing nemen of ik wel een nieuwe leven wilde startte in een heel andere omgeving. Ik ging akkoord omdat ik toch geen keus had. Ik ben dus hier opgevoed heb hier nederlands leren praten en heb goede studies gehad.' Zei hij.

Ik keek hem verbaasd aan en vroeg
'Maar wat brengt je nu naar mij...?'
Hij keek me boos aan en zijn telefoon ging.
Hij nam op
'Ja?'
'Waarom?'
'Nee nee dankuwel ik ga het zelf halen'
Hij haakte af en keek me van kop tot teen aan. 'Ik wil dat je vader betaald voor wat hij heeft gedaan... hij heeft mijn leven verpest en hij heeft mijn moeder gekwetst...'
Zei hij agressief.

Ik stond op en schudde mijn hoofd.
'Ik ... ik kan je niet helpen.. en ik wil dat je mijn vader geen pijn doet...' zei ik met een trillende stem met de hoop dat hij me gerust ging laten.

Imad lachtte en keek me met een enge blik aan. 'Je moet me geloven? Je moet me helpen? Vind je dat dan zelf niet erg voor je moeder? Hij bedriegt haar zo maar?!'

Ik stond op en wilde weggaan maar hij graap me stevig vast.

__________________________
Halo lieve lezers.
Ik ben net begonnen met schrijven dus het spijt me als het niet goed genoeg is voor jullie. Ik probeer mijn best te doen en aub stem als je wilt dat ik verder schrijf want ik ben niet zeker dat jullie het leuk vinden ik zie geen stemmen xxx SchrijfsterR

Te veel pijnWhere stories live. Discover now