"Seçecek misin yoksa seçimin kendisi mi olacaksın?"
Zaman bir yılan gibi kıvrılırken insanlığın arasına karışan siluetler doğruyu ve yanlışı şaşırır. İnsan daimdir ki kolayı göğüsler ve kötülüğe adım atar. Şeytanın hinliği kulakları çınlatır. Atılan...
Sürece değil sonuca bakalım, sonuçta geldim, değil miii????
Çoooook özledim sizi😍
Ayak izlerinizi göreyim hemen ve bölüme koşunn🥳
🕸KEYİFLİ OKUMALAR🕸
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM OTUZ BİR
ŞEHRİN TOZU
Düşünceleri kıyaya vuran dalgalara benzetiyordum. İçimdeki kıyı kalbimdi. Düşüncelerim kalbime vuruyordu ve bazen dalgalar çok şiddetli oluyordu. Kalbimi tir tir titretecek, düzenini bozacak, yeri geldiğinde tsunami gibi kalbimdeki her şeyi yıkacaktı.
Tam tersi olur muydu?
Olmalıydı. Düşüncelerim sadece canımı yakmamalı yeri geldiğinde kalbimi kucaklamalıydı. O zaman niye yapmıyordu? Bir şeyler hissediyordum. Hislerim kıyı kenarındaki kum zerreleri gibi içime yayılıyordu ve bu da beni huzursuz ediyordu.
Uyandığım andan itibaren içimi yiyip bitiren bir zelzeleyle boğuşuyordum fakat belli etmek istemediğim için de ortama ayak uyduruyordum. Hep birlikte kahvaltı etmiştik. Kahvaltı biraz gürültülü geçmişti. Doğan'ın eski neşesine geri dönmeye başladığını fark etmiş, Mahşer'in eskiye göre bakışlarındaki yumuşamayı dikkatimden kaçırmamıştım.
Gerçi o yine ürkütücü bir havaya sahipti ama yer yer gözlerindeki hisler değişmişti. Nedenini, niyesini bilmediğim, o an ne düşündüğünü asla anlamadığım için de cevap bulamadığım dakikalardan sıyrılmayı seçmiştim. Yıldırım, masaya gelmemişti. Onu dünden beri görmemiştim ve nerede olduğunu da bilmiyordum. Eksikliği sürekli gözüme çarpıp durmuştu.
Kaya ve Derin sessizlik yemini etmiş gibi hiç konuşmamış, Pus ise gözlerini bir an bile ayırmadan dönen bütün muhabbetleri takip etmiş ona sorulan sorular dışında sesini çıkartmamıştı. Tüm bunların yanında Gece uyandığım andan beri iyi olup olmadığımı sorup duruyordu. Kurt, yüzünden unuttuğum anıların acısını kendi de yaşıyormuş hatta bu yüzden kendini suçlu hissediyormuş gibiydi.
İkizler, bir görünüp bir kaybolmuştu. Ecel'in o kısacık saniyede bile laflarına kurban gitmiştim ve moralim iyice bozulmuştu. Gerçi, artık ona alıştığım için çok sorun etmiyordum ama şu an gergindim. En küçük toz tanesi bile gözüme sorun olarak görünüyordu.
Akrep, uyandığı andan beri düşünceliydi. Hiçbir sorun yaşamadan geri dönmek istediğini bildiğim için düşüncelerini veya planlarını sekteye uğratmaktan çekinmiş pek fazla iletişime geçmemiştim.
