"Seçecek misin yoksa seçimin kendisi mi olacaksın?"
Zaman bir yılan gibi kıvrılırken insanlığın arasına karışan siluetler doğruyu ve yanlışı şaşırır. İnsan daimdir ki kolayı göğüsler ve kötülüğe adım atar. Şeytanın hinliği kulakları çınlatır. Atılan...
Öncelikle bahsetmek istediğim bir konu var. İnstagramda kitabımın sayfasını açtık. Editler, sözler ve daha bir çoğunu orada paylaşacağım. Oraya gelmek isterseniz hesap ismi; zeynepizemm
Lütfen gelin. Bekleniyorsunuz💋
Bölüme geçmeden ayak izlerinizi görebilir miyim burada?👣💭
KEYİFLİ OKUMALAR🕸
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🪦
SEKİZİNCİ BÖLÜM; VEDA
Hayatımda üç harften oluşan bir kelime vardı. O kelime adeta kaderimin tam ortasına oturmuştu ve bir binanın üzerine çıkmış beni izliyordu.
Ben kurbandım o harflere. Gözleri hangi sokağı dönsem beni bulurdu. Koşsam, kaçsam gidebileceğim en uzak köşe onun ilk harfindeki kıvrım olurdu. Zikzaklı harfin üzerime yıkılmış gözlerinin dışında bir anlamı daha vardı.
Beni sadece o kelime değil o kelimenin içine girmiş ve tüm kelimeleri kamuflaj olarak kullanmayı öğrenmiş bir kadının dokunduğu tuş takımı da izliyordu.
Kaçmak, ölmek demekti ve ben en başında onun parmaklarının arasına girmişken kaçmam imkansızdı. Çünkü onun parmakları bana demirdendi. Beni öncelikle içinde yaşatmıştı sonra da parmaklıklarına hapsetmişti.
Onun parmaklarında onunla yaşama tutunuyordum fakat tutunduğum yaşamın bir hapisten farkı yoktu. O, beni kendine hapsetmişti.
"Bizimle mi gelecek?"
Bu sorunun sahibi Gece'ydi. Ses tonunda bariz belli ettiği 'senden nefret ediyorum' tınısını da elbette unutmamıştı. Portal kapananı belki de birkaç saniye bile olmuyordu. Hepsinin güçlerini birleştirerek yaptıklarını düşünüyordum bu geçişi ama emin de değildim. Gece oradan çıkar çıkmaz nefret dolu bakışlarını üzerime dikmişti. Diğerleri de ondan pek farklı sayılmazdı.
Yıldırım, onu odadaki yaratık için suçladığımdan olsa gerek normalinden daha kötü bakıyordu bana. Doğan, benimle pek ilgilenmiyordu. O garip yaratık olayından sonra çıkan kargaşaya da katılmamıştı. İzlemekle yetinmişti sadece.
Şimdi de izliyordu.
Akrep, Gece'nin sorduğu soruya yanıt verdi. "Evet." Dedi. Keskin tonu, yeniden bir soru sormaması için adeta bir uyarıydı. Gece gözlerini devirdi. Kısa saçları, koyu teni ve siyah kıyafetleriyle bir kadını bile baştan çıkartabilirdi bence ama içinde hiç sevgi kırıntısı görememiştim.
