"Seçecek misin yoksa seçimin kendisi mi olacaksın?"
Zaman bir yılan gibi kıvrılırken insanlığın arasına karışan siluetler doğruyu ve yanlışı şaşırır. İnsan daimdir ki kolayı göğüsler ve kötülüğe adım atar. Şeytanın hinliği kulakları çınlatır. Atılan...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🪦
BÖLÜM YİRMİ
EKSİK PARÇALAR
Gerçeğin silik izleri zihnime batan çiviler gibiyken eklediğim her yapboz parçası geçmişi canlandıran umut kırıntılarıydı. Yapboz parçaları Gece'nin yatağıyla benim yatağım arasındaki bütün alana dağılmıştı. Aradığım parçaları bulmak için her parçayı zemine yaymıştım. Bu rahatlığımın sebebi Gece'nin odada olmamasıydı.
Dün gece, Akrep'e teşekkür ettikten sonra aramızda fazla bir konuşa geçmemişti. Yine de hatırladıkça yüzümde bir gülümseme oluşuyordu. Onu hazırlıksız bir şekilde çektiğim için mızmızlanıp durmuştu ama ben asla çektiğim fotoğrafı silmemiştim. Sonra ondan kaçarak odaya gelmiştim zaten. Pes etmiş olmalıydı ki ardımdan gelmemişti.
Gece odaya hiç uğramamıştı. Biraz uyumuştum. Belki o sıra uğramış olabilirdi. Bir fikrim yoktu. Fazlasıyla yorgun olmama rağmen birkaç saat uyuyabilmiştim yalnızca. Uyandıktan sonra da yeniden uyuyamamıştım. Ben de vakit geçirmek için yapbozumu etrafa dökmüş parçaları birleştirmeye çalışıyordum.
Fazlasıyla vakit harcamama rağmen pek yol kat edememiştim. Sadece tüm kenar parçalarını dizebilmiştim. Renkler birbirine çok benzediği için orta kısmı bir türlü yapamıyordum. Hangi parçayı tutsam diğeri elimde kalıyordu. Yine de kafam dağıldığı için denemekten vazgeçmiyordum.
Çoğunlukla Feryal'i düşünmüştüm. Ne yaptığını, ne halde olduğunu merak ediyordum. Yanımda getirdiğim telefonu henüz açmamıştım. Açıp kontrol etmek aklımdan geçse de yapmadım. Çünkü Feryal eğer mesaj atmışsa ona cevap verirdim. Şu an ihtiyacım olan en çok şey de buydu sahi. Onunla konuşmayı çok özlemiştim. Feryal dışında tanıdığım birkaç kişi daha vardı; lakin onların beni merak edeceğini pek anmıyordum.
Beni bir Feryal merak ederdi.
Umuyordum ki benden sonraki hayatı güzel geçerdi. Onun için her gece, uyumadan önce güzel dileklerde bulunacaktım.
Kapının hafifçe aralandığını fark ettiğimde elimde çevirip durduğum parçayı bıraktım ve kafamı kaldırarak kapıya baktım. Gece, uyanık olmamı beklemiyor olacak ki duraksadı. Gözlerimiz birkaç saniye birbirine tutundu. Ardından derin bir nefes aldı. İçeri girdi ve kapıyı arkasından kapattı. Yatağına doğru ilerlediği sırada yerdeki yapboz parçalarına kaydı bakışları.
Boğazımı temizledim. "Toplayacağım birazdan."
Gözlerini gözlerime doğru kaldırdı. Hafiften omzunu silkti. "Kalabilir."
