Uykumun en tatlı yerinde üstümde bir ağırlık hissettim. Koray üstüme atlamış beni uyandırmaya çalışıyordu. Boyuna posuna bakmadan bu ne cüret?! Hem de en tatlı uykumun ortasında!
"Ya sen hasta mısın çocuk insene üstümden."
Sadece biraz olsun uyumak istiyordum. Okul için erken kalkmak yeterince bıktırmış bir durum değilmiş gibi bir de tatilde bununla uğraşıyordum.
"Eğer kalkabilirsen muhteşem Bodrum yolculuğumuza çıkabileceğiz."
Gözlerimi ansızın açmamla Koray'ı var gücümle itip yataktan düşmesini izledim. Olduğum yerde doğrularak ''Bod...rum...''
Olamaz, olamaz. Tatile çıkıyoruz ve ben hazır değilim.
Büyük bir hızla yataktan kalktım ve oradan oraya koşturmaya başladım. Koray bana tiksindiğini belli eden bir bakış attı ve odadan çıktı.
İki saatlik hazırlanmamın ve babamın bana üç kez seslenişinden sonra nihayet kendimi arabaya atabildim. Yaklaşık beş saatlik bir yolculuğumuz olacaktı bu yüzden lazım olabilecek her şeyimi yanıma aldım.
Kulaklık, PowerBank, Yabancı: Şahmeran kitabı ve iPad.
Edis- Çok Çok ile yolculuğum başladı. Daha önceden oluşturduğum 3 buçuk saatlik Spotify playlistimi dinlemek için sabırsızlanıyordum. Hem müzik dinliyor hem de iPad ile internette geziyordum. Instagram ünlüleri dikkatimi çok fazla çekmeye başladı. Hayır, Şeyma Subaşı'ndan bahsetmiyorum. Şu, yabancı olanlar. Ama çoğunlukla çok güzel olmaları moralimi alt üst ediyordu. Facebook'a geçsem iyi olacak. En azından akrabalarımın paylaşımlarını görüp onların hayatını yaşamadığım için şükredebilirim..
Facebook'ta dolaşıyordum ki konuşma balonu açıldı.
"Salam xd"
Kim olduğunu tahmin edersiniz.
"Sosis xd "
"Bna bak orya gttiğin zmn bska arkadslr bulup bni stma."
"Tamam ama sen de ben gelene kadar Türkçe mesaj atmayı öğren, olur mu?"
"Hıı çok komksn. Ykşklı ve kaslı çocuklra bndn slm syle xd"
" ''Hıı'' oldu."
Yol boyunca konuşmamız devam etti. Üç saatlik playlistim bile bitmişti ama nedense tabelalarda hala en fazla Milas'a kalan mesafemizi görebiliyordum. Saat öğlen iki olmuştu umarım zamanında ulaşabiliriz.
Sonunda benzinlikte durduk ve kendimi dışarı attım. Hem bacaklarım uyuşmuştu hem de çok fena sıkışmıştım. Benzinlik tuvaletlerinden iğreniyordum. Hatta iğrenmekten öte, kusacaktım neredeyse. Ama insanın elinden ne gelir ki? Muğla'ya varmıştık fakat şehrin öbür ucuna, deniz kıyısına gitmemiz gerekiyordu.
Playlistimdeki tüm şarkıları dinlediğime ve tüm elektronik eşyalarımın şarjı bittiğine göre artık sosyal hayata dönüp etrafı seyretmeye başlayabilirim.
