The Devil's Trap

Chapter 25: New Beginning

"You don't need to be bitten to be poisoned. There are vampire clans who specialized in fatal poisons that can get them what they wanted," said River. "One of their tricks is their poisoned blood."

Hindi tulad ng pag-kagat sa biktima na nagdudulot ng agarang epekto, ang lason ay unti unting kumalat sa aking katawan. It caused my body to withdraw. At nagkaroon ito ng parehong epekto tulad ng iba pang naging biktima ng taong yon. Tulad ni Elyse ilang buwan akong nawalan ng malay.

Nakaupo ako at hindi alam ang gagawin matapos ang aking mga narinig. Pinagmasdan ako ni River. With him being laid-back and casual somehow made me feel a little at ease.

"You brought me here?"

"My twin brought you here. Ako lang ang naatasan na bantayan ka."

Isang bagay ang aking naalala. "Si Mama, okay lang ba si Mama? May balita ba kayo sa kanya?"

Isang buwan akong nawala. Walang ibang tatawagan ang center tungkol kay Mama kundi ako.

"Your mother's fine."

"Gusto ko siyang bisitahin."

"Hey, slow down there, sweet heart," natatawang sinabi ni River. "Ikaw ang nasa hospital. Mas makakabuti kong makakapagpahinga ka bago mo alalahanin ang iba pang bagay."

"But-"

"This is your third life, human girl. And not everyone is as lucky as you are. For once, think of yourself first. It's not being selfish, it's a necessity. This is new beginning for you."

Gustuhin mo man na umalis ay alam kong tama si River. I took my life for granted kaya nangyari sa akin ito. Hindi na ako mabibigyang muli pa ng pagkakataon. Ito ay ang bago at huli kong simula.

Ilang araw akong nanatili sa hospital. Madami ang tanong sa aking isip. Ngunit sa unang pagkakataon mula noong nangyari ang lahat ng ito, ginusto kong alisin ang mga bumabagabag sa akin at hayaan ang sarili ko na magpahinga.

Dumating ang araw ng pag labas ko sa hospital. Wala akong binayarang ano mang gastusin. I asked River about it ngunit nagkibit balikat lang siya.

Dumerecho kami sa Saint Jude's kung nasaan si Mama. Agad ko siyang hinanap sa mga nurse na nagtatrabaho doon. Dinala nila ako sa dati niyang kwarto. Nang pumasok ako, nadatnan ko si Mama na nakaupo sa silya at pinagmamasdan ang tanawin sa labas mula sa bintana.

"Mama."

Lumingon siya. Isang bagay ang rumihistro sa kanyang mukha. Pagkilala.

"Denise."

Nabigla ako sa kanyang sinabi. Si Mama... nakikilala niya na ba ako?

"Mama, ako nga ito."

Kumurap siya ng ilang beses. Hinawakan niya ang kanyang ulo. Dumaing siya. Lumapit ako at pinigilan siya. Nahihirapan parin siyang kilalanin ako. Ngunit sapat nang kahit paano ay namukhaan niya ako, na hindi nalang ako estranghero sa mata ng aking ina.

"Denise... Althea Denise," paulit ulit niyang sinasabi.

Niyakap ko si Mama. "Ako nga... Ako nga po ito. Si Denise."

"She begun to recognize a few faces," said the nurse. "This is her best development."

Wala akong masabi kundi ang magpasalamat. Ayon sa nurse ay maaari siyang makaramdam ng panandaliang sakit ng ulo. Ngunit agad din itong mawawala.

Nanatili si River sa hallway habang kina-kamusta ko ang kalagayan ni Mama. Nang kailangan na niyang magpahinga ay lumabas ako ng kwarto. Nadatnan ko si River na nakasandal sa pader at may kausap sa phone. Agad niyang tinapos ang tawag nang makalapit ako.