Ξεχασμένες Αναμνήσεις (Greek Namjoon Fan Fiction)#ONHOLD

5o Κεφάλαιο: Το όνειρο #2

Βρίσκομαι σε μια λίμνη με γεγονότα και φήμες..

Προσπαθώ να κατανοήσω τα σημερινά δεδομένα..

Καθώς κολυμπάω πιο βαθιά μέσα της, η ηλιαχτίδες του ήλιου χάνονται, μαζί με το φως τους και τη θέση τους, την παίρνει το σκοτάδι..

Παρόλα αυτά, δε φοβάμαι καθόλου..

Νιώθω μια απρόσμενη ζεστασιά, σαν κάποιος να με φυλάει από οποιοδήποτε κακό που υπάρχει γύρω μου..

Βλέπω άπειρα πολύχρωμα ψαράκια, να περνούν από δίπλα μου. Έχουν όλα τα χρώματα, τα οποία μπορεί να αντικρίσει το ανθρώπινο μάτι..

Όμως δύο μόνο μου τραβάνε την προσοχή..

Το ένα μονόχρωμο, μαύρο σαν τα απύθμενα βάθη της θάλασσας. Όχι πολύ μεγάλο, αρκετό για να σου τραβήξει την προσοχή όμως..

Το άλλο, πάλι μονόχρωμο, μα αυτή τη φορά κάτασπρο σαν το νυφικό μιας νύφης, η οποία ετοιμάζεται για τον γάμο της. Αυτό, από την άλλη, δεν σε τραβάει μόνο το χρώμα του,που κάνει αντίθεση με τα σκοτεινά βάθη της λίμνης, αλλά και το μέγεθος του που είναι ασυνήθιστα μεγάλο..

Είναι εντυπωσιακό..

Το μαύρο χάνεται, μπροστά στην μεγαλοπρέπεια που εκπέμπει το μεγαλύτερο του..

Όταν κοιτάω τα πρόσωπα τους, τότε αλλάζουν τα πράγματα..

Το μαύρο φαίνεται χαρούμενο και ζωηρό. Στροβιλίζει και δείχνει να του αρέσει η ζωή στο βυθό..

Το αντίθετο συμβαίνει με το άσπρο. Η έκφραση του, συνώνυμη της βαρεμάρας και της απογοήτευσης. Παράλληλα, το βλέπω στάσιμο να παρακολουθεί τα υπόλοιπα ψάρια, χωρίς κανένα ενδιαφέρον να τα ακολουθήσει. Απλά μένει πίσω, μόνο του..

Θέλω να συνεχίσω να κολυμπώ, μα αισθάνομαι την ανάγκη για αέρα..

Και έτσι αποφασίζω να βγω για να ξαποστάσω..

Αυτό που αντικρίζουν τα μάτια μου βέβαια, δε το περιμένει κανείς..

Αντί για ένα όμορφο τοπίο που περίμενα να δω, βρίσκομαι σε ένα καμμένο δάσος, στο οποίο μόνο οι στάχτες οποιοδήποτε πλάσματος ή φυτού που πριν λίγες ώρες ήταν ζωντανό, έχουν απομείνει εδώ μέσα. Η φωτιά είχε περάσει και είχε κάψει οτιδήποτε της στάθηκε εμπόδιο..

Στο βάθος, βλέπω δύο σκιές να έρχονται προς το μέρος μου, η μια δίπλα στην άλλη..

Όσο με πλησιάζουν, μπορώ να διακρίνω περισσότερα..

Μια άσπρη και μια μαύρη, ακριβώς όπως και τα ψάρια..

Το μέγεθος και το χρώμα είναι το ίδιο..

Τότε είναι που καταλαβαίνω ότι κάτι έχει αλλάξει..

Η κάτασπρη σκιά, που θυμίζει τον αφρό των κυμάτων, τρέχει με γρήγορα και μεγάλα βήματα προς το μέρος μου. Έχει το κεφάλι ψηλά και φαίνεται ευδιάθετη..

Η κατάμαυρη σκιά, που θυμίζει νυχτερινό ουρανό είναι το ακριβώς αντίθετο. Σέρνει τα πόδια της με αργές, αλλά σταθερές κινήσεις. Προσπαθεί να με φτάσει, σαν να θέλει να μου ανακοίνωση κάποιο κακό νέο ή κάτι που δε μπορεί να κρατάει άλλο μέσα της. Προχωρά με το κεφάλι σκυφτό, κοιτώντας τα αδύναμα πόδια της..

??▶"Μήπως έκανες λάθος, Λυδία;", ακούω μια φωνή από πάνω μου..

Ο τόνος της άγνωστης φωνής, δε φαίνεται ιδιαίτερα φιλικός..

??▶"Θα μου απαντήσεις επιτέλους;!", φωνάζει, αφού η υπομονή της είχε εξαντληθεί..

Λ▶"Συγγνώμη, αλλά δε καταλαβαίνω..", μίλησα, λέγοντας τη τελευταία λέξη σχεδόν ψιθυριστά..

Ακούω έναν βαθύ αναστεναγμό..

??▶"Δε πειράζει... Θα καταλάβεις, αργά ή γρήγορα..", λέει απογοητευμένη..

Η φωνή, παρόλα αυτά, είναι γνώριμη..

Γιατί νιώθω λες και το έχω ξαναζήσει όλο αυτό;

Λ▶"Ποιος/α είσαι;! Τι είναι όλα αυτά που λες;!", τον ρωτάω και γω με τη σειρά μου..

Δεν μου απαντάει όμως, γιατί εκείνη τη στιγμή, απλά εξαφανίζονται όλα..

Όταν ανοίγω τα μάτια μου, είμαι πάλι στο γνωστό λιβάδι. Μόνο που αυτή τη φορά, ο ουρανός έχει μερικά συννεφάκια..

Είμαι ξαπλωμένη κάτω από ένα όχι και τόσο πυκνό και μεγάλο δέντρο, αρκετό για να καλύψει τους δυο μας όμως.

Εκείνος είναι μαζί μου ξαπλωμένος και με κοιτάει χαϊδεύοντας τα μαλλιά μου..

Απαντάει στην προαναφερθείσα ερώτηση μου..

??▶"Θα μάθεις σύντομα ποιος είμαι και τι θέλω από εσένα. Απλά κάνε λίγη υπομονή..", μόνο αυτό λέει..

Ξεκινάει να φεύγει, αφήνοντας με πίσω..

Πάω να τον φωνάξω, μα όλα σκοτεινιάζουν.. για μια ακόμα φορά..

Το μόνο που ακούω τώρα, είναι τον ήχο του καρδιογράφου και μια αναπνοή δίπλα μου..

.....

Γεια σας κιουτάκια!💗

Συγγνώμη για την μεγάλη έλλειψη κεφαλαίων 😥, υπόσχομαι​ όμως να επανορθώσω ❤

Ελπίζω να σας άρεσε (και επιστρέφουμε πάλι στα μικρά κεφάλαια και ελπίζω να βγαίνουν πιο συχνά και εγώ η ίδια 😫)

°Rin°