THERE'S NOTHING HOLDIN' ME BACK // ft. Shawn Mendes

4 || Zombies van TWD

Pov. Hailey

Zoals wij hebben afgesproken sta ik de volgende dag om één uur voor Shawn zijn deur.
"Let's go!" zegt hij blij.
Ik kan het niet laten om een lachje te laten en loop vervolgens achter Shawn aan.

In de auto komt het liedje van Alessia Cara op.
Gelijk draai ik de volumeknop een stuk omhoog.
Zachtjes zing ik mee met de tekst.

Ohh oh oh oh oh oh
Oh oh oh oh
Ohh oh oh oh oh oh
Oh oh oh oh

My daddy says that life comes at you fast
We all like blades of grass
We come to prime and in time we just wither away
And it all changes
My view with a looking glass won't catch the past
Only photographs remind us of the passing of days
Oh nothing stays the same from yesteryears
See I recall being afraid of the dark
And holding on to teddy bears
I'd wrap myself in blankets just to cover me from fears
That was then and now I'm here
And the night is mine

× Alessia Cara, Seventeen ×

"Wauw!" zegt Shawn bewonderend.
Ik stop abrubt met zingen en kijk beschaamd naar mijn schoenen die in een oogwink heel interessant zijn geworden.
"Stop met staren!" roep ik half lachend.
"Dat was serieus heel goed!" zegt hij proberend het minder beschamend voor mij te maken. Het is natuurlijk heel lief dat hij het probeert maar ik blijf mijzelf alsnog beschaamd voelen.

"Hey, don't shame." zegt hij lief. Ik voel dat hij mij weer aankijkt. "Ogen op de weg, Mendiz." zeg ik streng. "Yes Sir!" lacht hij terwijl hij zijn adem inhoudt, waardoor ik hard moet lachen.
Ik weet niet hoe, maar sinds ik hem ontmoette voel ik mij veilig. Alsof ik een prima leventje heb. Alsof ik Shawn al mijn hele leven kent.
Ik word uit mijn gedachte gehaald door gillende meisjes.
"Wow." zeg ik. Het lijkt alsof de grond er elke minuut een willekeurige, maar gillende meisje uitspuugt. "Hier." zegt Shawn, en hij duwt een zonnebril in mijn handen. Zodra ik de zonnebril opzet, zijn er flitsen overal waar ik kijk.
Als Shawn de parkeerplaats oprijdt, slaan er gillende meisjes op de ramen en auto.
Don't get me wrong maar ik vind het lijken op zombies van TWD die op de schuifdeuren slaan van het verlaten winkelcentrum, alleen zijn het geen zombies.
Als brede mannen in zwarte smokings de meisjes weghalen, stappen Shawn en ik uit en lopen snel naar de ingang van de Studio.

"Het spijt me vandaarnet." zegt hij schuldig.
"Maakt niet uit, ik denk dat ik nu snap waarom je met een zonnebril en een capuchon op loopt, over straat." "Ja, het spijt echt, ik had het moeten vertellen maar ik dacht dat je ging flippen en ik wilde gewoon mezelf bij je kunnen zijn." zegt hij in één adem.
"Het geeft niet." zeg ik een beetje lacherig terwijl ik mijn arm op zijn arm legt.
Uit het niets trekt hij mij in een knuffel. Stevig knuffel ik hem terug. Ik geniet ervan. Hiervan. Van dit moment, deze knuffel. Maar helaas word het moment verpest door een man die Shawn zo'n Bro Hug ding geeft. Ik snap niet dat het pijn doet. Als ik zo'n ding doet met Abby doet het altijd pijn. Ach het zal vast aan mij liggen.
Als ik terug in de realiteit kom, zie ik Shawn aan het einde van de gang staan. Snel ren ik naar hem toe.

Als we in een kamer aankomen, met een groot paneel met knopjes en weet ik veel wat nog meer, kijk ik mijn ogen uit.
"Wow." stamel ik.
"Hailey, Andrew. Andrew, Hailey." zegt Shawn.
"Hii." zeg ik en neem de hand van Andrew aan die hij uitreiktte.
"Dus dit is het meisje waar je dat spraakbericht van opgenomen had?" vraagt Andrew aan Shawn.
"Wow wat heb je opgenomen?" vraag ik verward.
"Ik heb misschien wat opgenomen toen je in de auto aan het zingen was." zegt hij nerveus, wat kinda cute is.

Kan iemand mij Shrek lenen, want volgens mij helpt groen tegen de kleur rood, wat op het moment mijn gezichtskleur is.

"Kom, follow me." zegt Andrew.
Zoals gezegd, volg ik hem het gedeelte achter het glazen geraamte waar een microfoon met hoofdtelefoon staat.

"Laat maar zien wat je kan." zegt hij.
"Wat?" vraag ik nogmaals verward.

Vote, Comment x!