Listy Samobójców

#4#

Mężczyzna chciał załatwić to w najprostszy sposób. Według niego, takim sposobem była śpiączka. Nie taka, z której można się wybudzić. Lekarze wiedzieli, że nie ma już pomocy dla niego, więc wyjątkowo się zgodzili na to. Adam ze strachem spoglądał na wielką strzykawkę i nie mógł od niej odwrócić zwroku, chociaż tak bardzo chciał. Był przerażony swoją śmiercią, ale cieszył się również, że jego ukochana będzie mogła ułożyć sobie jeszcze życie. Kiedy lekarze zapytali się jego, czy jest gotowy, poczuł że może to zrobić. Zrobić to dla swojej żony, rodziny, aby nie męczyli się. Aby żyli dalej normalnie. Aby chociaż trochę i nim zapomnieli. Poczuł jak lekarze wbijają mu w żyłę igłę, dzięki której już się nie obudzi. Powoli zamykał powieki, co chwila mówiąc imię swej ukochanej.

Na drugi dzień, Karen została poinformowana o zaistniałej sytuacji. Nie mogła się pozbierać, kiedy zauważyła swojego, już nie żywego męża. Wiedziała, że już go nie zobaczy, że nie powie mu jak bardzo go kocha i to ją najbardziej zabolało...