7|Seven [✔️]

6|

Το ξυπνητήρι άρχισε να χτυπά σαν τρελό ,με τον  ήχο του να  αντηχεί σε ολοκληρο το δωμάτιο κάνοντας τους τοίχους σχεδόν να τρίζουν.
Αναγκάστηκα και πίεσα τον εαυτό μου να σήκωσω το σώμα μου από το κρεβάτι  για να το κλείσω , εάν το άφηνα λίγο ακόμη θα ξυπνούσε όλη τη γειτονιά!
Κατέβαλα όλες μου τις δυνάμεις, και τελικά κατάφερα να το σωπάσω .
Ο πόνος ήταν αβασταχτος , όχι μόνο ο σωματικός αλλά και ο ψυχικός.
Πως θα αντέξω κάτι τετοιο;
Πως θα καταφέρω να το βιώσω; 
Είμαι πολύ αδύναμη για κάτι τόσο δυνατό.

"Κρυσταλ " Ο 5χρονος μου αδερφός Μπέν  πετάχτηκε τρέχοντας στο δωμάτιο και χώθηκε στην αγκαλιά μου.
Η οικογένεια μου..
Είναι οτι πολυτιμότερο έχω σε αυτή τη ζωή!
Το μόνο στήριγμα μου..

"Πολύ ορεξάτος δεν είσαι μικρε;" Χαιδεψα τα μπερδεμένα καστανοξανθα μπουκαλάκια του, όσο εκείνος έβγαζε ενα διπλωμένο χαρτί από τη τσέπη του.

"Χρονια Πολλά Κρυσταλ " ακουστηκε με τη λεπτή φωνούλα του και μου έδωσε το άσπρο, άτσαλα διπλωμένο χαρτί που προ λίγο βρισκόταν στη τσέπη του.
Τα γενέθλια μου...

"Σε ευχαριστώ μικρό μου βάσανο" του έδωσα ένα ρουφηχτό φιλί στο μικρό του μάγουλό και έκατσα ξανά  στο κρεβατι μου κάνοντας του νόημα να κάτσει δίπλα μου,κάτι που έκανε.
Ξεδίπλωσα επιδέξια το χαρτί και ένιωσα την καρδιά μου να σπάει σε χίλια μικρα κομμάτια, μολις  αντίκρυσα τη  ζωγραφιά του.

"Αυτός ο όμορφος είμαι εγώ,  με έκανα πολύ όμορφο "Γέλασε ντροπαλά και με τον μικροσκοπικο του δείκτη μου έδειξε το μικρό αγοράκι .

"Αυτή είσαι εσύ.  Σε έκανα πολυ όμορφη δεν σε έκανα; " Χάιδεψε το χαρτί.

"Ναι καρδιά μου με έκανες πολυ όμορφη ." Πλησιασα το κεφαλάκι του κοντά μου και άφησα ένα φιλί στο κούτελο του.

"Αυτός είναι ο μπαμπάς του έβαλα πιο πολλά μαλλιά. "
" Και αυτή η μαμά. Μου λείπει η
μαμά μας ,Κρυσταλ " Είπε και σκούπισε τα μικρά ματάκια του, που είχαν αρχίσει να δακρύζουν.
Και εμένα,πολύ,πιο πολυ από οτιδήποτε.

"Σκέψου πως μας προσέχει από εκεί πάνω  και μην κλαίς χαζουλη.  Είναι ο άγγελος μας . " Του χαμογέλασα, προσπαθώντας να κρύψω τα δικά μου δάκρια και ένα τεράστιο χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του.

"Είμαι τόσο τυχερός.  Έχω 3 αγγέλους.  Τη μαμά στον ουρανό και εσένα με τον μπαμπά εδώ " Χαμογέλασε πλατιά και τύλιξε τα μικροσκοπικά χεράκια του ,γυρω από τη μέση μου.
Μου ραγίζε τη καρδιά, αλλά δεν θα καταλάβενε εάν του μιλούσα. Ο μπαμπάς είχε πει πως ήταν καλύτερα έτσι , δεν κατάλαβα ποτέ το γιατί .

"Ναι Μπεν 3.. " Σκουπισα τα υγρά μου ματια .
Αυτό ήταν  πιο δύσκολο από όσο πίστευα.

                          [...]

"Θα είναι επικό θα είναι το πάρτυ της χρονιάς " Τσίριξε ενθουσιασμένη, η Μπέθανι και εγώ απλά συννεχισα  να τρωω ανορεκτα το σάντουιτς μου.

"Κρυστ υπάρχει κατι που σε προβληματίζει ;" Με σκουντηξε απαλά η Γκλορια .

"Όχι , οχι απλά θυμήθηκα τη μαμά μου σήμερα το πρωί και είμαι λίγο... " Σιώπησα στο τέλος των λέξεων μου.
Μακάρι να ήταν μόνο αυτός ο λόγος που  ημουν "προβληματισμενη".

"Καταλαβαίνουμε... Θες να ακυρώσουμε το πάρτυ; " Η Τέιλορ προσποιήθηκε ,πως με κατανοούσε.
Πέθαινε για το εν λόγω πάρτυ .

"Όχι όχι  , θέλω να γίνει. Μου αρέσουν τα πάρτυ και άλλωστε μια φορά γίνεται κανείς 18!" Χαμογέλασα ψεύτικα και όλες χειροκρότησαν ενθουσιασμένα.
Μισω τα πάρτυ...
Ο μόνος λόγος που τις άφησα να το "διοργανώσουν " ,ήταν επειδή ο Μάττ ήταν καλεσμένος.
Ίσως εβρισκα την ευκαιρία να του μιλήσω εκεί .

Δεν μπορούσα να το κάνω τώρα.
Καθόταν σε εκείνο το τραπέζι και έτρωγε,μαζί με τους φίλους του και την κοπέλα του.
Την αγκάλιαζε,και της χαμογελούσε συνεχώς  .
Θα έδινα τα πάντα για να βρεθώ στη θέση της έστω για ένα δευτερόλεπτο,  τι κρίμα που δεν έχω τίποτα για να αξιζω τον Μάττ.
Ούτε υλικό,  ούτε ψυχικό .
Είμαι απλά εγώ..
Και αυτή τη στιγμή ,σιχαίνομαι που είμαι εγώ .