lost stars┆kikyun [✓]

bir.

elimdeki mor güllerle eğiliyorum, ormanın diplerinde bir başına gömüldüğün toprağın üstüne. dikenleriyle ellerimi kanatan yabani güller; tıpkı senin gibiler. "bak," diyorum titreyen sesimle "en sevdiklerinden getirdim." gülleri tepeleşmiş toprağın üstüne bırakıyorum.

bıraktığım güllerin biraz ilerisine tamamen oturuyorum ve bacaklarımı içe doğru burkarak çakımla herhangi bir tahta parçasına yazdığım mezar taşını izliyorum.

ne çabuk gittin öyle benden? kaçtın mı yoksa? hayır. hayır, kaçmadın değil mi? beni bekliyorsun biliyorum. Sadece biraz daha bekle sevgilim, çok yakında sana geleceğim. Sırf bunun için kendime bir arkadaş bile edindim, o bizi kavuşturacak.

hızla akan düşüncelerimi duyduğunu tahmin etsem de sesli olarak ekleme yapıyorum: "arkadaşım için kızma bana..." bir süre durup devam ediyorum; "kendim gelemeyecek kadar güçsüzüm, denedim ama yapamıyorum olmuyor, arkadaşımın dediğine göre tanrı beni senin yanında görmek istemiyormuş, benim oraya ait olmadığımı söylüyormuş. oysa senin yanın benim yerimdir değil mi?"

gülümsüyorum. "cennete gittin, çünkü sen bir meleksin! Ben de öyleyim Kihyun-ah, sen beni iyileştirdin, tanrı yalan söylüyor. öyle, değil mi?"

iki elimle birden toprağını avuçluyorum. artık beni göremiyorsun. cevap da veremiyorsun. toprağı suratıma bulaştırıyorum. senin gibi kokmuyor. 

gözlerim dolmaya başladığından kendimi tutmuyorum. yıldızsız sakin bir gece, muhtemelen sen götürdün tüm yıldızları da, göz yaşlarımla ıslanıyor o gece. seni kaybedeli tam iki gün oluyor ve ben ilk defa çığlık çığlığa ağlıyorum.

güçlü olmaya çalıştım ama kaybettim.

seni özledim Kihyun.

🖇

kihyun'un götürdüğü yıldızların en parlak olanına ithafen: