Cień Cywilizacji

Rozdział 1

Cześć! W pisaniu pomógł mi Konek - https://www.wattpad.com/user/KonneK

Jeśli widzicie jakieś błędy, nielogiczne zdania, cokolwiek, proszę dajcie znać! Mam nadzieję, że akcja nie przebiega za szybko

________________________________________________________________________________

Różnego koloru liście powiewały na chłodnym wietrze, który zastał młody chłopak wychodząc z niewielkiego domu dzielonego z bratem.

Tereny, na których lezał bastion, położone zostały u podnóża wielkich, szpiczastych gór, przypominających pokryte ziemią sople lodu. Cedric często im się przyglądał, bardzo go fascynowały. Nikt się do nich nie zbliżał, było to surowo zakazane, bowiem w przeszłości chciano wybudować tam kopalnie, okazało się natomiast, iż wszystkie osoby tam wyruszające zaginęły. Nigdy ich już nie odnaleziono, rodziny opłakiwały osoby, a rada uznała ludzi za zmarłych. Z tego oto powodu wstęp na góry został wzbroniony, niewyjaśnione zjawisko natomiast pamięta cały obóz. Do dzisiaj krążą różne legendy na ten temat.

Większość twierdzi, że potwory mieszkają w górach, atakują jedynie osoby zbliżające siędo dawnej kopalni. Inni uważają, że mieszkają tam bandyci, a kolejni, że to duchy. Według Cedrica te teorie są iście absurdalne oraz śmieszne. Chłopak przypominając sobie opowiastki, pokręcił głową z ironią. Jego oczy były rozweselone, pojawiła się w nich iskierka radości na samą myśl o górach, był nimi zafascynowy niczym małe dziecko zabawkami. Jako młodzieniec doszedł do wniosku, że pomimo zagrożenia, chciałby kiedyś się dowiedzieć jaka tajemnica się za nimi kryje.

Na obecne czasy dach nad głową Cedrica oraz jego brata był całkowicie wystarczający oraz stosunkowo nieczęsto spotykany. Zazwyczaj mieszkańcy bastionu postanowili zakwaterować się w gospodach bądź wykupić mały domek jednorodzinny. Nierzadko ludność decydowała się na kawalerki, czy też kamienice, by łatwiej było wszystko opłacić z współlokatorem.

Płatnością została żywność, obecnie najbardziej ceniona rzecz w całej cytadeli. Największe racje zostawały przydzielone myśliwym oraz radnym. Tym pierwszym, ponieważ to oni zdobywali wszelkie zaopatrzenie, a tym drugim, bo to oni zarządzali całym obozem. Utrzymywali wszystko w ryzach, konflikty zostawały szybko tłumione, a niedogodności jeżeli jakiekolwiek były - naprawione.

Bastion został podzielony na dwa miasta - Nadziemne oraz Przyziemne. Pierwsze zamieszkiwały osoby bogate - radni, myśliwi, kwatermistrze, kowale, osoby z kontaktami. Tam właśnie również zył Cedric oraz Thomas. Miasto było całkiem ładnie ozdobione, mury były tam bardziej zadbane tak samo jak i domy, wszelkie miejsca zamieszkiwania. Wszystko wydawało się tam lepsze, było trochę jak Eden.

Z drugiej strony miasto Przyziemne wydawało się piekłem. Slumsy, zamieszkane przez biedaków, osoby bez pracy, rolników oraz rzemieślników. Mimo, że Ci ostatni byli cenieni w rankingu, zajmowali miejsce w biednym otoczeniu. Niestety, taki był dzisiejszy świat. W slumsach często dochodziło do kradzieży, czy bójek, toteż było bardziej patrolowane przez strażników. Niestety Ci też niezbyt często zachowywali się dobrze, za kradzież karali chłostą, a dopiero potem kierowali złodziei do więzienia. Niesprawiedliwość goniła niesprawiedliwość. O ironio - pomyślał Cedric. Uważał, że strażnicy pozwalają sobie na zbyt wiele rzeczy, w oczach radnych udawają aniołki, natomiast, gdy przyjdzie, co do czego wstępuję w nich diabeł.

Przyziemni nie zadawali się z Nadziemnymi i na odwrót. Obydwie dzielnice darzyły siebie pogardą bądź nawzajem siebie ignorowały. Oczywiście zdarzały się wyjątki jak dobroczyńcy z Nadziemia, którzy przekazywali żywność dla osób ze slumsów. Nie obyło się też bez osób, które nie darzyły bogatego miasta nienawiścią. Zdawali sobie sprawę, że lepiej wewnątrz, niż na zewnątrz, toteż byli wdzięczni za cokolwiek. Te osoby zazwyczaj uśmiechały się przyjaźnie w kierunku ludzi. Niestety, slumsy były brutalne i ludzie to wykorzystywali, a osoby miłe w stosunku do innych nie kończyły dobrze.