Don't touch her

Κεφάλαιο 7ο

"Και τώρα που μένεις;"
"Τώρα μένω στο παλιό μου σπίτι"
"Μάλιστα.." Με έχει αγκαλιά και τα χέρια το είναι τυλιγμένα γύρω από την μέση μου και ακουμπάνε στην κοιλια μου.. Η οποία γουργουρίζει αλλά αυτήν την φορά πολύ δυνατά!
"Έλα πάμε να φάμε" Με σηκώνει και μου κρατάει το χέρι..
Περνώ τηλέφωνο τα παιδιά για να δω που είναι και πάμε να τους βρούμε..
Αγκαλιάζω τα κορίτσια και αυτός πάει στους φίλους του αφού χαιρετάω και τον Νίκο..
"Όλα καλα;" Με ρωτάει η Μάρα και νομίζω τι σημάδι στον λαιμό μου τα λέει όλα..
"Τώρα ναι" λέω και ξεφυσαω..
Κάθεται στο τραπέζι ακριβώς απέναντι μου και με έχει καρφώσει με το βλέμμα του..
"Και τελικά τι έγινε;" Με ρωτάει η Ζωή..
"Δεν με πίστευε προφανώς γιατί έλεγα ότι μαλάκια μου κατέβαινε και με πήρε να μιλήσουμε και μεταα..ξεςς.."τραυλιζω λίγο και πιστεύω έχω κοκκισει..
Κοιτάω προς αυτον..Και πολύ πιο πίσω, μακριά στην πόρτα εμφανίζεται η μορφή του θείου μου..Αμέσως σηκώνομαι και τρέχω μέσα στην τουαλέτα και κρύβομαι πίσω από την πόρτα..
Τα κορίτσια κατάλαβαν την όλη φάση όμως δεν έχουν τρόπο να επικοινωνήσουν μαζί μου..
Δεύτερολεπτά περνάν και η καρδιά μου κοντεύει να γίνει σαν χιλιάδες κοκοι άμμου.. Μετά από λίγο η πόρτα ανοίγει και μπαίνει μέσα..Ο Θάνος! Δόξα τον θεό, τον αγκαλιάζω τόσο σφιχτά..
"Αυτός είναι ο πουστης;"
"Ναι αυτός είναι.." λέω λυπημένη στην θύμηση για το τι μου έχει κάνει αυτός ο άνθρωπος..Και είναι πολλά..
"Το ξες ότι τον έχω;! Αν σε ξανακουμπησει αν" Τα χαρακτηριστικά του σκληραίνουν και θυμός τον πλημμυρίζει...
"Δεν θα με ξανακουμπησει" πιάνω το πρόσωπο του με τα χέρια μου και τον κοιτάω μέσα στα μάτια που είναι σαν να κοιτάς το βάζο της nuttelas!
"Μην με κοιτάς έτσι" λέει χαδιαρικα και με φιλάει απαλά, το φιλί μας συνεχίζετε και με κολλάει στον μαρμάρινο νιπτήρα, που είναι πραγματικά ψηλός..! Κάνω μύτες για να κάτσω και να σταθεροποιησω το σώμα μου και με την προσπάθειά μου γελάει μέσα από το φίλη μας ενώ ακόμη τα χείλι μας δεν έχουν χωριστεί..
Με πιάνει απο την μέση τόσο χαλαρά και με ανεβάζει πάνω στον μαρμάρινο νιπτήρα ενώ ταυτόχρονα τυλιγω τα πόδια μου γύρω του.. Εκείνη την ώρα η πόρτα ανοίγει και ένας Νίκος πετάγεται...
"Το πεδίο ελευθ.." ουψ σορρυ!.
Κοκκινισμα ανιχνεύτηκε!
"Νίκο ειν.." πάω να πω..
"Είναι όλα καλά" λέει και μου χαμογελάει με το πιο ζεστό χαμόγελο..
"Είσαι σε καλά χέρια..έφυγε να ξες" λέει και κλείνει το μάτι του στον Θάνο ό οποίος μου έχει ζυμώσει τον κωλο τόση ώρα..
"Φτάνει κεφτεδάκια θα πλασεις σε λίγο" λέω και και τον φιλάω..
"Είσαι ότι καλύτερο μικρή"
"Με περνάς 3 μήνες σιγά.."λέω και ρολαρω τα μάτια μου..
"Δεν παύω να σε περνάω άρα είσαι μικρή"
Τον κοιτάω μαγεμένη χαμένη μέσα στα μάτια του..
"ΜΟΥ" συμπληρώνει μετά από λίγο και απλά..
κρωδοζναμδηεπεξκλχνψ
Βγήκαμε έξω και τελειώσαμε το φαγητό και μετά βγήκαμε και πήγαμε στο παρκάκι που μαζευόμαστε..
Εκεί είναι και η παρέα του Χάρη..Η συμμορία των πέντε τρέξτε να κρυφτείτε!
Εγώ με τα κορίτσια καθόμασταν πιο εκεί από τα αγόρια και ήρθαν και μας έκαναν 'ντου'
"Γεια τα κορίτσια τα όμορφα"
"Που σαι κούκλα" "Θα μου πεις τον αριθμό σου" Λένε όλοι μαζί και έχουν κυριολεκτικά ορμησει πάνω μας..
Εκείνη την στιγμή ο ένας χουφτωνει την Μάρα και η πρώτη μου αντίδραση ήταν πολύ δραστήρια..Του εχωσα μια μπούνια έβλεπε αστεράκια και φεγγαράκια!
Πήγαμε και κάτσαμε πιο κοντά στα δικά μας αγόρια όμως αφού συνήλθε ο άλλος ήρθαν για διαπραγμάτευση..
"Εσύ με το μαύρο φούτερ"λέει αυτός και η μύτη του αιμορραγεί...
"Εει εσύ μαλακά.." έχουν έρθει γύρω μου αλλά κανείς δεν κάνει κίνηση..
"Μην ξανακουμπησεις την φίλη μου"
"Αλλιώς τι;" ρωτάει με υφακι και στραβό χαμόγελο..Έπρεπε να του σπάσω δόντι..
"Δεν έχει αλλιώς κατι απλα στο δηλώνω..!" Κοιτάω μια αυτούς και μια τα κορίτσια..
"Ξες τι κάνω με κοριτσάκια σαν εσενα;" λέει και όλοι με πλησιάζουν  απειλητικά.. Η Μάρα θέλει να φωνάξει τα αγόρια μα δεν θέλω να μπλέξω κανένα..Ούτος σιαλος δεν είναι κάτι σοβαρό μπορώ να τους χειριστώ..!
"Τους κλανεις και σε φοβούνται;" λέω και γελάω..
"Όχι..τους κλέβω την παρθενία" Λεει και με τραβολογανε όλοι μαζί..Ένας με έπιασε από τα μαλλιά και έβγαλα μια πραγματικά μεγάλη τσιριδα πόνου.. ίσως κραυγή γιου νοου..Και τα αγόρια έτρεξαν γρήγορα ήταν πέντε και είσασταν 5 και μια εγώ Έξι..
Κλοτσισα εναν στα αρχιδια..Οι υπόλοιπη με άφησαν και χτυπιοντουσαν με τους δικούς μας αλλά ο ένας συνέχιζε να με πασπατευει πήγα να τον κλοτσισω και με χτύπησε σε νεύρο τόσο δυνατά..Δεν ένιωθα άλλο το πόδι μου και μουδιασε όλο το σώμα μου..Αλλά αυτός συνέχιζε..Δεν χρειάστηκαν πολλά δευτερόλεπτα και ο Θάνος το είχε πιάσει από τον λαιμό και τον είχε βάλει κάτω..
"Αν την ξαναπειραξεις θα σου πάρω τα ανύπαρκτο πουλί σου θα στο κάτω καλώδιο της ΔΕΗ και μετά θα σε βάλω να το καταπίνεις!Το κατάλαβες μαλακά;".
Τα λόγια του τόσο σοβαρά η γροθιά του σφιγμενη εκατοστά μακριά το πρόσωπο του... Γυρνάει να με κοιτάξει και έρχεται αμέσως κοντά μου..
"Είσαι καλά μικρή μου;"
"Ναι μια χαρά" Λέω και τα χέρια του τυλίγονται γύρω μου..
"Οι άλλοι καλά ειναι;;" Λέω στην προσπάθεια μου να γυρίσω να τους κοιτάξω αλλά έχω μουδιασει τόσο πολύ που δεν έχω δύναμη..!
"Ναι τους λιώσαμε τους φλουλιδες"
Ήρθαν όλοι κοντά μου μετά και μου έλεγαν διαφορά..Αλλά ένιωθα τόσο περίεργα..Σαν..σαν μαστουρωμενη!
"Μμ τι ώρα είναι;"
"Που παω;" ρωτάει αυτός..
"Δεξιά" Λέει ο..Νίκος;; νομίζω..
Ουυ τι τελείες γωνίες..Να σε κάνω τραπεζάκι στο σαλόνι του θείου Τάκη,Λάκη,Μάκη πως τον λένε..
"Που είναι τα κλειδιά Αλίκη;" Με ρωτάει ο..Ό.. Ό Θανάσης αυτός που με έχει αγκαλιά..
"Μμ πρέπει να τα πάρεις από εκεί"
"Που;"

Θάνος Pov.

Είναι τόσο όμορφη ακόμα και σε αυτήν την κατάσταση..Που δεν ξέρει τι της γίνεται..! Ο μπάσταρδος τι της έκανε;

"Που είναι τα κλειδιά Αλίκη;" ξαναρωταω..
"Στην τσέπη του κωλου το παντελονιού μου του μαύρου" λέει και γελάει δυνατά..
"Σσσςς σκάσε" της λέει ο Νίκος και γελάει και εκείνος!
"Τι θα γίνει θα πάρεις τα κλειδιά ρε μαλακά;" σε εμένα απευθύνεται;
"Εμ ναι οκευ"  Ναι δεν είναι ότι δεν θέλω να χουφτωσω αλλά όχι υπό αυτές τις συνθήκες ειδικά τώρα που και αυτή δεν ξέρει τι της γίνεται.. Βάζω το χέρι μου απαλά μέσα στην τσέπη της και βγάζω το μικρό κλειδί με ένα μπρελόκ γάντι του μποξ να κρέμεται σε αυτό.. Γλυκιά μου..
Ο Νίκος ξεκλειδωσε την πόρτα..
"Που να την βάλω;" Λέω ένα την έχω στην αγκαλιά μου λες και είναι σακί με παράτες..  Εκείνος με το χέρι του μου δείχνει τον καναπέ..
Την ακουμπάω στον καναπέ και αυτή σηκώνεται και πέφτει κάτω..
"ΑΧΑΧΑΧΑ ΤΟ ΠΟΔΙ ΜΟΥ" Λέει γελώντας δυνατά και χτυπιέται από τα γέλια..
"Αλίκη είσαι καλά;: Την ρωτάει ο Νίκος και αυτή τον κοιτάει με μια γκριμάτσα πιθήκου αλλά και έτσι είναι τόσο γαμημένα όμορφη!
"Ουυ είμαι τελεία! Έχει πολύ ζέστη βγάλτε τίποτα ρε παιδιά" Λέει και χασκογελαει καθως κάθετε ανάποδα στον καναπέ και τα μακριά μαλλιά της  ακουμπάνε κάτω..
"Οο όχι καλύτερα" λέει ο Νίκος και γελάει..
"Δεν το θέλεις" συμπληρώνω εγώ και γελάω μαζί με τον Νίκο..
"Θα έχει πλάκα" λέει και σοβαρευει ξαφνικά και κάθεται κανονικα πλέον στον καναπέ και κοιτάει μπροστά..
"Τι της εδωσε;" ρωτάω τον Νίκο..
"Ήπιε;" με ρωτάει αυτός.
"Όχι γαμω ήμασταν μαζί συνέχεια δεν την έχασα από τα μάτια μου δεν ακούμπησε ούτε μπύρα.." Λέω και δίνω μπουνιά στον τοίχο.. Γνωστός τοίχος..Κοιτάω το σπίτι στα γρήγορα.. Εδώ θα δεχόμασταν να μείνουμε..
"Ο συγκάτοικος μου πρέπει να βγάλει τα ρούχα του" Λέει αυτή και με πλησιάζει..
"Θα την αφήσουμε μονη;" Ρωτάω και κοιτάω τον Νίκο..
"Δεν ξέρω γαμωτο" μπλέκει τα δάχτυλα του στα μαλλιά του..
"Μπορώ να μεινω μαζί της"
"Οκευ θα πάω σπίτι να φέρω κανένα παυσίπονο η κάτι; οτιδηποτε να φάμε κανένα ρούχο.." λέει ο Νίκος και βάζει παπούτσια..
"Όχι ρούχα!!!!"
"Σταματα μικρή"

-------------------------------------------------------------

Δεν έχω  να πω κάτι..
Τι μπορεί να τις έδωσε ο άλλος ο βλακας;;
Θα μείνουνε μαζί μωλε 😍

Αυτά φιλιά   🍦