#บังทันวีคลี่ #บังทันวันหยุด #Perficly

Merciful - Kookv

- ฟิคเรื่องนี้แต่งเพื่อเข้าร่วม #บังทันวันหยุด -
Week 4 : Animals
_______________________________

สี่ขาสั้นปกคลุมด้วยขนดำกำลังสามัคคีพาร่างตัวเองวิ่งหนีออกไปจากบริเวณ

เสียงดังจากการกระทบกระแทกของของแข็งที่ถูกมนุษย์ใจร้ายปาใส่สิ่งมีชีวิตคนละประเภทต่อเนื่อง โดนบ้างไม่โดนบ้าง เกิดขึ้นเพราะความไม่ชอบ

ไม่ชอบที่มีสัตว์เร่ร่อนไม่มีเจ้าของเดินเข้ามาป้วนเปี้ยนในที่ของตน หรือ ไม่ชอบที่เห็นเนื้อตัวสกปรกมอมแมม ไม่ชอบที่ทำตัวน่ารังเกียจขโมยกินอาหารเพื่อประทังชีวิตโดยที่ไม่ได้รับอนุญาติ หรือ จะไม่ชอบอะไรก็แล้วแต่ตอนนี้ สิ่งมีชีวิตเล็กๆตัวนั้นกำลังบาดเจ็บ วิ่งหนีสะบักสะบอม พร้อมทั้งเปล่งเสียงร้องออกมาเป็นคำว่าขอโทษ และขอร้อง อย่าทำร้ายมันอีก ด้วยภาษาที่มนุษย์ไม่มีวันเข้าใจ

สัตว์ตัวน้อยขนสีดำสนิท จะมีก็แต่ลูกตาและปลายจมูกที่ยังพอมีสีอื่นแซมออกมาให้ได้เห็นบ้าง รูปร่างมีขาสีขา พู่หางฟูฟ่องห้อยลงอย่างกับอาการหมดแรง หูที่อยากจะลู่ลงปิดกั้นการรับรู้กับตั้งขึ้นตรงดังรูปที่ถูกกำหนดโดยกรรมพันธุ์

'แมว' คือคำนิยามที่ผู้คนใช้เรียกสัตว์ตัวนี้

แมวไม่มีปลอกคอ แถมยังตัวซูบผอม น่ารังเกียจที่เห็นถึงแนวซี่โครงโผล่ หน้าน้อยใจนักที่เกิดมาแล้วเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตเล็กๆบนโลกที่ใครต่างก็พาไม่ต้องการ

มันเกิดในสถานที่สาธรณะ มีพี่น้องร่วมท้องเดียว แต่นับจากพอที่จะช่วยเหลือตัวเองได้ก็ต่างแยกย้ายกันออกไป เป็นตายร้ายดีหรือยังไงไม่มีใครรู้ บางตัวอาจจะมีคนรับเลี้ยงไปแล้ว บางตัวอาจจะตายไปแล้ว หรือบางตัวอาจจะแค่ใช้ชีวิตอย่างไร้จุดหมาย รอวันตายเหมือนแมวตัวนี้

ตั้งแต่เกิดมา มันยังไม่เคยได้รับความจากรักเลย.. ความรักจากมนุษย์