Mirror (Completed)

Kabanata 26

Tobias

Nakita ko kung paano umiyak sa Vannah sa harapan ni Jeremy pagkatapos ng nangyari. I want to turn back the time and turn back what I've done and said pero malabo na.

My mind is too clouded by the things I saw a while ago. Tyron smile he seems so happy with his family. Maybe he never really loved me and by just thinking of that my heart torn in to pieces. Im too hurt that I want the people around me experience my pain so that they would understand me.

Im too drained. It feels like pain was carved on my heart. Pinagmasdan ko ang mga paroon at parito na mga tao. Isang pamilya, mag kasintahan at mga magka kaibigan ang madami sa lugar na ito at kung may nag iisa man ay mangilan ngilan lang.

Nagpakawala akong muli ng malalim na hininga. In this crowd, why do I feel so alone?

Tinalikuran ko ang mga tao at humarap sa sinasandalan kong hamba. Nasa parte gilid ako ng mall kung saan kita ang dagat at ang ferris wheel sa hindi kalayuan.

Ang ulap ay madilim na ngunit walang mga bituin ang naglitawan. Presko din ang hangin na dala ng simoy ng dagat.

Nakaka relax kung tutuusin ngunit bakit nalulungkot ako?

"Ate..." napatingin ako sa bata na humawak sa damit ko. Ang mata niyang puno ng luha ang umagaw ng pansin ko. Hindi dahil sa puno ito ng luha kung hindi dahil sa kulay nito na kulay abo. "Bakit ka umiiyak?" tanong ko sakanya at umupo sa harap niya.

"I can't understand! Konti lang po." lumabas ang accent ng boses niya dahil sa mahabang salita na binigkas. Tumahip ang kaba sa puso ko. Pero ayokong umasa. 

"Okay then. Why are you crying, handsome?" I asked him. Pinahid ko ang luha niya at ganoon din ang ginawa niya sa sariling mata. Naalala ko noon ng naglilihi ako at mata ni Tyron ang gusto ko.

Pinasadahan ko ng palad ko ang bahagyang kulot niyang buhok. "Im lost. I can't find my father."

Ang makita ang umiiyak niyang mga mata ay nagpapasakit sa puso ko. Hinatak ko siya palapit sa akin at niyakap..

Tumibok ng mabilis ang puso ko kaya nilayo ko ang bata sa akin. "I'll help you. Let's find your father." Wika ko sakanya. Tumango naman siya. Tumayo ako at hinawakan ang palad niya. 

Nagpunta kami sa pinaka gitna ng mall. Panaka naka ang tingin ko sa bata na naghahanap sa ama niya at sa paligid na naghahanap ng anak. 

Nakailang ikot kami sa bawat palapag ngunit hindi talaga namin makita kaya dinala ko siya sa parte ng mall kung saan mai a announce ang pagkawala niya.

Ngunit paakyat pa lang kami ay sumigaw na ang bata. "Tita Merideth!" Tumingala ako upang makita ang tinawag niya. 

"Tobi! Your father is looking for you, we are looking for you! Saan ka ng galing?" iyong babae kahapon ang nasilayan ng mga mata ko. Iyong babae na kasama ni Tyron.

If that so... ito ang anak na sinasabi ni Hillary? Siya ang anak ni Tyron. But who's the mother?

Her? Then why is she just Tita Merideth? Or maybe her mother is doing something that's why I never saw her..

And if this is Tyron's girlfriend...

Im way better than this woman. Im more beautiful. I have a voluptuous body. I have the most beautiful hair.

But you're not Tyron's love anymore. My subconscious is turning me down.

"Hi! Im her Merideth her aunt. Thank you for helping him. You can call me here so that I can pay you or treat you a coffee.." may arte ang boses ng babae ngunit wala itong accent. I can say too that she's kind but...  we're not sure.  Inabot niya sa akin ang calling card niya.  "Tobi say goodbye to her now."

"Bye... uhm.." hindi ko pala naitanong ang pangalan ng bata. 

"My name is Tobias po." wika ng bata. Ngumiti ako sakanya tinatago ang pait sa dibdib ko.

If my baby is alive—Tobias.... His name is Tobias.. He named him after my son.

"Say bye to her now Tobi.." wika ng babae. Kumaway si Tobias kaya kumaway din ako pabalik. 

Naglakad sila palayo sa akin hanggang sa nawala ang mga ito sa paningin ko. 

What if he is my son? What if Im his Mother? I should ask her the whole name of the child.

Tinanaw ko ang daan kung saan sila nawala. Naglakad ako ng mabilis papunta doon dahil baka maabutan ko pa sila ngunit hindi ko na nahagilap.

Umuwi ako sa bahay ng ina analisa ang mga pangyayari. 

Paghiga ko ay nag message ako sa numero sa calling card na ibinigay ng babae. 

Merideth Saber. Secretary?

Hinintay ko ang reply ng babae ngunit wala akong nakuhang reply hanggang sa pumikit na ang mga mata ko at tuluyan ng hatakin ng antok. 

"No! No! How- It's not true! Dad! Dad tell me it's not true! My baby! My baby!" hysterical kong sigaw. Nagpasukan ang mga nurse sa kwarto ko at hinawakan ako sa iba't ibang parte ng katawan upang mapigilan sa pag piglas.

Nakita ko ang isang nurse na may itinurok sa dextrose ko at dahil doon ay nakaramdam ako ng panghihina. 

"Dad tell me it's not true..." nanghihina na pagmamaka awa ko. 

Ang sabi niya ay na eclampsia daw ako at kinailangan mamili ng doctor sa amin dalawa. Dad choose me.

Dad flew to where I am and when I ask him where Tyron is...

He answered 'I don't know. When I came here you have no guardian.'

And my heart stopped from it's beating from living. It now beats to survived.

The love in every novel if really true but the pain is much truer. You can actually feel that your heart is ripping a part and it will stop from beating. And the most impossible thing is you never expect that you'll feel those kind of feelings by just one person. 

One person who makes you feel alive then kill you.