Mirror (Completed)

Kabanata 25

Son

Tumunog ang phone ko dahil sa tawag muli ni Jerome. Ilang buwan ko na siyang iniiwasan simula ng nakita ko si Tyron sa loob ng paaralan kung saan ay nasa ikaapat na akong taon. Lahat ng connection sakanya ay bigla kong hininto.

For the months I feel like the past came back to me like it just happens for an hour ago. Pakiramdam ko ay nakayakap ito sa likod ko ng maluwag pero mabigat.

"Hi! Vannalein!" nilingon ko ang likuran ko at nakita si Hannah doon. Ang mga palad ko ay nakahawak sa malamig na hamba na siyang nagsisilbing harang sa bawat baitang sa tapat ng mga kwarto sa paaralan.

Nasa lugar ako kung saan nakita kong dumaan si Tyron.

"Anong ginagawa mo dito?" ang maliit ngunit malambing na boses ni Hannah ay nagpabalik sa akin sa katotohanan.

Hindi ko alam kung anong mayroon at kung bakit patuloy kong hinihintay ang taong iniwan ako.

"Ah." Tumingin ako sa malawak na field na kitang kita sa ibaba. "Maganda kasi ang view dito." nauutal na wika ko nong una. Tumango tango siya bakas sa mga mata niya ang pagtataka ngunit nagpasya siya iwanan na lamang ako doon.

Siguro ay hindi siya sanay o bago sa paningin niya ang makita akong nakatingin lamang sa paligid. Madalas kasi ay hawak ko ang notebook ko at ballpen kung hindi naman ay ang phone ko na siyang ginagamit ko sa pag aaral minsan.

Mula ng iwanan niya ako kasabay ng pagkawala ng nasa sinapupunan ko ay inabala ko ang sarili ko. Hindi ko hinahayaan na may bakante akong oras ng sa ganoon ay kapag tumungtong ang dilim ay babagsak na lamang ang katawan ko ng kusa sa kama ng hindi na inaalala ang nakaraan.

All saint's day, Christmas day, New Year's Day. All happened in a span of minute in my life.

Pinagtanong tanong ko si Tyron sa mga studyante even with the teacher I am close with but I think Im too late to asked. 

Pumasok ako sa isang sikat na coffee shop at nag order ng kape na paborito ko. Naupo ako sa harap ng salamin na bintana at nilabas ang laptop ko.

Ngayong araw ang ika limang taon ng anak ko sana. Tumingin ako sa paligid ko. Ang bawat isa sa loob ay may kanya kanyang ginagawa. 

Kinapa ko ang leeg ko at kinuha ang kwintas doon. Dalawang tao ang nawala sa akin sa kaparehas ng araw na ito.

Hawak ang kwintas at nakatingin sa sinapupunan ko ay may kung anong bumara sa lalamunan ko. Huminga ako ng malalim at tumingin sa labas ng bintana. Bahagyang umaambon sa labas at ang ulam ay kulay asul na may halong itim na.

Naalala kong muli ang nakaraan na parang kanina lamang itong nangyari dahil sa napakasakit na pakiramdam.

"Vannalein.." napatingin ako sa taong nasa harapan ko. Si Jerome! Mabilis kong kinapa ang paligid ng mata ko kung basa ngunit hindi naman. Itinuon kong muli ang mga mata ko sa laptop at ipinagpatuloy ang ginagawa ko doon. 

"Vannalein..." ang ekspresyon ng mukha ni Jerome ay kapareha ng tono ng boses niya. Purong pag aalala.

"Gagawin ko na. Gagawin ko na Vannalein. Hindi ko kaya ang iwasan mo ko. Bukas. Pumunta ka sa bahay." aniya at hindi na ako hinintay na magsalita ng kung anong opinyon o komento, kung nais ko pa bang ipatuloy o hindi na.

Gusto ko ba ito? Gusto ko bang maging katulad ko si Vannah? Napatingin ako sa kwintas na bigay ni Tyron. Maliit na bagay ngunit napakalaki ng sakit na ibinigay sa puso ko.

Dinungaw ko ang labas at nakita  na nasa kalahati na ang paglalakad si Jerome. Mabilis kong isinara ang laptop ko at isinilid bago hinabol si Jerome.

We are just human who loved and hurt. Who made an impulsive decision when you're hurt but regret it when you realize something.

Pagbukas ko ng pintuan ay siya pagpasok ng isang babae na may maputlang balay. Nag angat ako ng tingin at nakita ang mga mata niyang kulay maputlang berde at ang buhok niyang brown blonde na hanggang balikat na lang. Nagkatinginan kami at sabay na nakilala ang isa't-isa.

Tumanaw ako sa labas at hindi ko na mahagilap si Jerome.

Gusto ko siyang habulin ngunit dahil sa babae sa harapan ko ay nahati ang desisyon ko.

"Hey!" bumalik ang tingin ko kay Hillary. "How are you!? Are you busy? Let's have a chat for a minute." hinawakan niya ako sa braso hinatak muli papasok sa loob kaya wala na akong nagawa kung hindi ang magpatianod.

Seekng her gives a happiness in my heart. "Your face never changed a bit except of looking a mature. Are you a vampire?" pag umpisa niya ng usapin. Ngumit ako sakanya. "Thank you! You look more beautiful than before." lumabas ang accent na matagal ko ng hindi nagagamit. 

"I saw Tyron here too, just a while ago. Your son is so handsome. By the way, Im married too!" masiglang aniya at itinaas ang palad niya upang ipakita sa akin ang sing sing niya.

"With Harry. I finally win his heart." aniya at sinundan ng tawa. My mind is stuck in the first sentence that she said.

Tyron with my son? I can't understand!
"How's being a wife and a mother?"

"Where did you saw Tyron?" aligaga kong tanong. The doctor and my father says my operation didn't go well. How come? Did they lie to me?

"At the mall near here." aniya. Tumayo ako agad "Im sorry Hillary. I need to go. Here's my contact number let's meet again some other time." wika ko at kumuha ng papel at ballpen, sinulat ko ang numero ko doon at nagmamadali na umalis. 

Pagbukas ko muli ng pinto ay nakita ko si Harry. "Hey." bati niya. I wave my hand and smile at him.

Tumakbo ako papunta sa mall. I may look crazy in the eyes of the people around me but I need to find him. I want to ask him something...

For years of loathing him. I doubt my hate in just a few words from Hillary. Was my son is alive?

Im hoping! Im hoping!

Hindi ako huminto sa pag iikot sa mall hanggang sa mapagod ang mga paa ko ngunit hininto ako nito sa tamang lugar.

Nawala ang panghihina at pagod ng mga paa ko ngunit wala din naiwan na lakas. My eyes is blurry of the tears that can't fall. 

Sa labas Quantum na game station ng mall na ito ay nakita ko si Tyron habang hawak ang kamay ng isang bata. Nakatingila ang bata kay Tyron. They look perfect.

I swallow the nervousness that I feel. Infront of my eyes were the person who inflicted the different kind of pain and the only one who can treat and cure it. 

"Tyron..." I utter the words without hate just a plain voice. 

"Tyron!" As I took a step a woman's voice spread from somewhere. Ang paglapit sana ay hininto ko at nagkasya ako sa panonood mula sa malayo. 

A woman in her gray jumpsuit appeared. Mabilis niyang kinintalan ng halik ang pisngi ni Tyron kasunod ang sa bata. Bumagsak ang mga luha ko sa sobrang sakit kaya mabilis akong tumalikod.

I can't watch the person I loved, love someone else.

Naglakad ako palapit sa pader at sumandal doon upang kumuha ng lakas.

Lumabas ako ng mall at naglakad sa sea side malapit dito. Maybe I look miserable because people look at me like one.

Pinunasan ko ang mata ko. Tumunog ang phone ko para sa tawag.

"Pumunta ka na sa bahay." it was a voice from Jerome.