HAYATIN TADI

Eve Geliş

Alice sonunda New York'taydı, sonunda teyzesini görecekti. Açıkçası hâlâ heyecanlıydı. Heyecanını bastırmaya çalışıyordu. Alice ile Bill arabayla eve doğru giderken Alice Bill'in arabasına göz atıyordu. Eski radyo çaları, geniş kahve renkli derili koltuklar, motorun gıcırtılı sesi, Tıpkı yetmişli zamanların arabasıydı. Alice yola bakarak konuşmaya başladı:

"Arabanı değiştirmemişsin? Hâlâ hatırladığım gibi."

Bill gülümseyerek

"Hehe evet. Bu Chevrolet Caprice bilirsin. Kızımı başka arabalara asla değişmem. hiç bir sorunu da yok. Gâyet sağlamdır. Kaç yıllık yol arkadaşım. Bunu satarsam onsuz ne yaparım düşünsene? "
Dedi emin birşekilde

Alice kaşlarını kaldırarak

"hiihh, ne yani bu arabayı Wilma teyzemden daha mı çok seviyorsun?" Dedi şaşırarak.

"Eminim onun haberi yoktur."
Dedi Alice çenesini büzerek.

Bill yüzünü büzdü.

"Hadi ama Alice, Wilma teyzen benim için tam burada." dedi elini kalbine doğru koyarak.

"Alışma meselesi. Biliyorsun bir kere alıştın mı, bırakamıyorsun."

"Wilma teyzeme alıştığın gibi mi?"

"Ben ona fazlasıyla alıştım Alice."
Dedi başını iki yana sallayıp nefesini içine çekip verirken.

"Eğer onu kaybedersem kendimide kaybederim. Araba gibi düşün. Wilma benim arabam. O beni nereye götürürse bende oraya giderim. Ben nereye gidersem o da gelir. O çok akıllı bir kadın. Navigasyon gibi bir beyni var onun. Eğer Wilma, yani arabam bozulursa, çalışamazsa ya da ölürse bende onsuz yaşayamam. Yolumu kaybederim. Yolda tek başıma kalırım. Şimdi anlayabiliyor musun Alice? O benim herşeyim.."

Alice Dudaklarını sıkarak

"Garip bir örnekleklendirme ama anladım, hemde fazlasıyla anladım"

1 dakikanın sessizliği ardından Bill konuşmaya Başladı.

"Eee? İlk uçuşun nasıl geçti?"

Alice uçuşta yaşadığı olayı hatırlamak bile istemiyordu

"ımmm.."
diye duraksayıp dudağını büzdü.
Bill anlamıştı. Onun yerine konuştu:

"Kötü mü geçti?"

Alice dudağını içine çekerek onaylıyormuş gibi başını hafif salladı.

"Ne oldu?"

"Bunu eve varınca anlatsam iyi olur. Wilma teyzeminde bu soruyu soracağına eminim."

"O seninle ilgili herşeyi merak ediyor Alice. Sen ona, hatta bize emanetsin"

Alice onaylıyormuş gibi başını salladı.

"Sana birşey olmasından çok korkuyor. Seni kızın gibi görüyor."

Alice Wilma teyzesinin onu kızı gibi görmesine inanamamıştı.

"Anneme ne kadar çok benzesede, resmi olarak annem olmasada, bende onu annem gibi görüyorum."
Dedi Bill'e ifadesizce bakıp başını yere hafif eğerek.

Bill bir pot kırdığını düşünerek durumu düzeltmeye çalıştı.

"Özür dilerim Alice. Ben...gerçekten çok üzgünüm.."

Alice kendini toparladı.

"Hayır özür dileyecek birşey yapmadın Bill amca. İnan bana iyim."
Dedi Alice kendini iyi göstererek.