descendants 2

Deel 6

'Wat doe jij hier je weet dat mensen hier jou niet mogen. Omdat ze het gevoel hebben dat je hun hebt verraden.' Zij ik 'Maar ik moest weten of het goed gaat met je. En blijkbaar wel wat doe je eigenlijk bij die schurfte je weet dat zij slecht nieuws zijn.' Hoe kon hij dat nou zeggen 'die schurfte laten me tenminste wel toe en laten me zijn wie ik wil! En ze verraadden  ons niet!' Riep ik 'Oh dus jij denkt ook zo ik weet dat jij hier ook weg wil je hoeft niet te doen wat je vader wil je kan vrij zijn' 'Carlos we moeten gaan!' hoor ik van beneden ik keek mijn raam uit en zag Ben, Jay en Evie. 'Je moet gaan.' 'Denk erover als wilt weet je hoe je me moet bereiken.' Zegt hij en geeft me een kusje op m'n wang en springt door het raam ik zie hem wegrennen en toen was ik alleen. Ik moest de hele tijd denken aan wat hij zei hij had gelijk over dat vrij zijn maar, Uma heeft een best goede idee voor het ontsnappen maar ik weet het niet als het haar lukt dan heb ik een groot probleem als ik bij de goede zit.

Ik heb nog heel lang op mijn kamer te zitten ijsberen tot dat ik er gek van werd en weg ging. 'Ah daar ben je.' Zegt mijn vader hij wil ook altijd weten waar ik uit hang nu vooral dat hij weet dat Carlos hier is. 'Ik ga naar Uma.' 'Vergeet je dan niet iemand?' Oh helemaal vergeten Gil was zeker weer verdwaald hij raakt hier altijd de weg kwijt. Ook al is het hier niet zo groot. Ik liep naar buiten en ging op zoek naar Gil. Ik heb zeker 3 uur gezocht ik dacht niet dat het eiland eigenlijk zo groot was. Maar ik had hem eindelijk gevonden 'Daar zit je kom we gaan naar Uma.' 'Nee wacht!' begon hij. 'Ik moet nog wat appels hebben.'

Heyyyyyy mensjes ik ben niet al te trots op dit deel maar ik beloof dat het deel hierna beter is. ♥️

BTW THANK YOU SO MUCH VOOR DE 266 READS OMG IK HAD DIT NOOIT VERWACHT DANKJEWEL IK WEET NIET HOE IK JULLIE MOET BEDANKEN♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉🎉