descendants 2

Deel 5

Ik werd aan mijn linker arm getrokken in dat steegje waar ik dacht dat ik Evie zag. 'What the hell dude!' Schreeuw ik ik kijk beter en zie dat het de zelfde dude is als diegene die toen straks tegen mij aanliep ik voelde een rilling over mijn lichaam lopen maar ik negeer dat en trek mijn mond open 'Waarom loop je eerst tegen mij aan en daarna trek je me dit steegje in als je me iets aan wil doen heb je de verkeerde!' 'Ho ho ho weet je zeker dat je me pijn wil doen' zegt de jongen terwijl hij zijn mantel af doet het was Carlos ik had wat met hem voordat hij naar aurdon ging. En nu denken jullie zeker hoe zo maakt dit je dag slechter nou mijn vader mocht Carlos nooit en nu hij goed was hellemaal niet als hij dit weet vermoord hij hem voor mijn ogen en daarna mij of ander som. 'Wat geen knuffel meer?' Zij hij 'Uhm sorry ik ben even ergens anders wat hoe hoezo?' 'Nou mal is hier en wij willen haar terug halen' zij hij 'kom we gaan naar mij' zij ik. Wat dacht ik wel niet nu ga ik er hellemaal aan.

'SST papa mag niet weten dat jij hier bent' zeg ik terwijl ik de trap op loop. 'Hoe zo' fluistert Carlos. 'Hope ben jij dat?' 'Ja pap wacht even hoor! Loop naar boven ik kom later' fluister ik Carlos toe en hij loopt zacht naar boven. 'Wat is er?' Vraag ik mijn vader. 'Met wie was je?' 'Gil' loog ik. Waarom zij ik zijn naam nu weet hij zeker dat ik betrapt word. 'Oh oke Uhm dacht je echt niet dat ik je door had.......' het was even stil ik werd zo rood en ik weet zeker dat mijn hart 3x een klop heeft gemist. Eindelijk praten hij weer 'dat wat bij Uma je trok voor het eerst je mond open' 'ohja dat Uhm ja ik ben ook heel trots op mezelf maar ga nu naar boven dingen en zo' en ik spuwde naar boven.
Heyyyyy mensen❤️
Oké dit is veeleer dat ik normaal schrijf op verschillende hoofdstukken maar ik had op sommige momenten alleen tijd  dus ik hoop dat jullie dit verhaal tot nu toe nog leuk vinden❤️